جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تحولات زیست فناوری در عصر حاضر، بسترساز بروز چالش هایی اخلاقی است که پاسخ به آن ها در جلوه پارادایم رایج در بررسی های اخلاقی زیست فناوری و مولفه های هنجاری آن نمایان شده است. با این وجود سنجش اصول چهارگانه حاکم بر اخلاق زیست فناوری معاصر و مشاهده عدم هماهنگی و انسجام لازم میان آن ها، حاکی از واگرایی و ناکارآمدی نظریه رایج در اخلاق زیست فناوری از ناحیه قواعد و اصول خود می باشد. همچنین ابتنای این اصول بر مبانی اومانیسم، فردگرایی، آموزه های لیبرالی، تقدم حق بر خیر و قراردادگرایی، اخلاق زیست فناوری را به سوی تخریب محیط زیست و ذخایر ژنتیک انسانی، خود بزرگ بینی لجام گسیخته در انسان و نسبیت انگاری در ارزش ها سوق می دهد و در جریان غلبه مولفه های مصلحت گرا و لذت گرای افراطی بر عقلانیت ارزشی در نظریه رایج، شاهد تقلیل گرایی آشکار در تلقی از عدالت و سود و زیان هستیم. لذا جهت حل این مشکل باید در مسایل پیچیده و کاملا حیاتی اخلاق زیست فناوری، اصولی منسجم و هماهنگ برآمده از تفکر توحیدی و با تاکید بر معنویت قدسی تدوین شود تا اخلاق زیست فناوری بر شالوده های چنین اصولی استوار گشته و در پرتو آن اسب سرکش و پرقدرت فناوری نوظهور زیستی با لگام حکمت عملی برآمده از ارزش های متعالی انسانی مهار شود.