متناقضنما کلامی است که به دلیل عدول از هنجار متعارف زبان، متناقض و گاهی مهمل به نظر میآید.این عادت شکنی موجب اعجاب و شگفتی مخاطب میشود،ذهنش را لحظهای با مق
... قولهای خلاف عادت و انتظار درگیر میکند و در نهایت مخاطب متوجه میشود که کلام متناقض در عین متناقض بودن متناقض نیست.اگر تناقض در منطق عیب است در هنر در اوج تعالی است بنابراین با توجه به تعریف آن در منطق و ادب فارسی در این تحقیق به بررسی تناقض در شش اثر خواجو پرداخته شده است.ابتدا توصیف ساختار زبانی آن در 9 ساختار بررسی شده است که عبارتند از:1)ساختار ترکیبات متناقضنما 2)ساختار نسبت نقیضین به یک موضوع 3)ساختار تناسب نقیضین در جملههای مرکب 4)ساختار سلب نقیضین از موضوع 5)ساختار علی و معلولی نقیضین 6)ساختار عینیت نقیضین 7)ساختار منادای متناقض 8)ساختار عرفی تشریعی متناقض 9)ساختار قسم متناقض.پس از آن به تحلیل متناقضنما در سه مرحلهی معنایی،کلامی و عرفانی و تحلیل نمود متناقضنما در صنایع ادبی پرداخته شدهاست.همچنین میزان تأثیر اندیشههای کلامی در ساخت متناقضنما نیز بررسی شده است.تحلیل معنایی متناقضنما تحلیل تناقضهای عرفی تشریعی است که زبان خواجو در این قسمت به شطحیات صوفیانه نزدیک میشود.در تحلیل کلامی و عرفانی،ترکیبات متناقض کلامی و عرفانی «ظاهر باطن» ،«اول آخر» ،«رحیم قهار» ،«بقا بعد از فنا»، «ساکن متحرک» و «مکان بی مکانی» بررسی شده است.
بیشتر