جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آنچه از بررسی امام صادق و کارهای فرهنگی تبلیغی ایشان به دست می‌آید این است که یک مبلغ موفق بایستی در تبعیت و پیروی از سیره ارزشمند زندگی ایشان اصول زیر را در برنامه تبلیغی خویش مراعات نموده تا نتیجه مطلوب که همانا ابلاغ پیام الهی به مردم و انجام رسالت الهی در اشاعه مکتب نجات‌بخش اسلام و مذهب پرافتخار غنی شیعه می‌باشد را به دست آورد: -1 در ابتدا یک مبلغ خود باید اعتقادی تا به سرحد یقین داشته باشد تا در راه تبلیغ آن از هرگونه تلاشی کوتاهی ننماید و از زحمت و رنجی که احیانا" به آن مبتلا می‌شود خسته نشده میدان مبارزه را خالی نکند. -2یقین به همراه عقیده بایستی با ماده "عمل" عجین شود تا معجونی تشکیل شود که نتیجه این عمل به همراه علم نفوذ در افکار و اعتقادات مخاطبین باشد. -3 دو اصل فوق بایستی به همراه اخلاص ، مبلغ را به قاطعیت و عزمی برساند که از هیچ قدرتی نهراسد و با توکل بر قدرت خداوند در مقابل قدرتهای پوشالی دنیوی که حتما" مانع تبلیغ او و ترویج دین خدا می‌شوند محکم بایستد. -4 هوشیاری و فراست مبلغ می‌تواند نتایج بدست آمده از کار فرهنگی، تبلیغی او را تثبیت کند و حیله‌های مخالفین را نقش بر آب کند. در بسیاری از موارد، در بیان برخوردهای امام این کیاست خاص به چشم می‌خورد، برخورد با ابومسلم و ابوسلمه خلال و شیوه وصیت ایشان و ... نمونه‌هایی از این هوشیاری است . -5 شناخت زمان و مکان : شاید بتوان گفت یکی از مهمترین عوامل موفقیت یک تبلیغ خوب ، شناخت صحیح مبلغ از زمان و مکان خویش می‌باشد و این دقیقا" سر تفاوت در سیره عملی و تبلیغی ائمه هدی است . اگر در این پایان‌نامه قسمت عمده بحث به همان موضوع "عصر امام صادق" اختصاص یافته کاری از روی عمد و نه از روی غفلت بوده است این شناخت دقیق است که امام صادق را وامی‌دارد در عصر رشد و نضج مکاتب فکری، و در عصر کاهش فشارهای سیاسی و در زمان انتقال علوم از زبانهای بیگانه به زبان عربی و در دوره‌ای که مساجد به عنوان برترین پایگاههای مناظرات علمی مطرح می‌باشند و زمانی که حقانیت یک مکتب با ارائه پاسخهای صحیح و اصولی به هزاران سوال اذهان کنجکاو و تشنه حقیقت اثبات می‌شود و زور اسلحه و قدرت مال و زر و پول نمی‌تواند نقش تعیین‌کننده داشته باشد. در چنین زمانی امام صادق (ع) پایه‌های فکری، عقیدتی مذهب شیعه را به طور اساسی تحکیم و ترویج می‌کند و فقه غنی شیعه را در تداوم حرکت علمی پدر بزرگوارش ترسیم و تحدید (مرزبندی) و تعریف می‌نماید و آن را به جهان اسلام می‌نمایاند. اگر چنین شرایطی فراهم نمی‌شد چنین حرکت علمی، تبلیغی هرگز موفق نمی‌شد. پس یک مبلغ موفق زمانی باید قیام مسلحانه کند و زمانی دیگر خود را مشغول دعا و تهذیب نفوس دیگران نماید و در مرحله‌ای باید کار فرهنگی، علمی نماید و هرگاه زمینه مساعد باشد حتی از حکومت و به دست گرفتن قدرت ابائی نداشته باشد. پس این پنج اصل مهم که عبارت بودند از اعتقاد و علم به همراه یقین - عمل به این علم و اعتقاد یقینی که در یک کلمه می‌توان نام تقوی بر آن نهاد - اخلاص و توکل بر ذات باریتعالی - هشیاری و فراست - شناخت زمان و مکان، عوامل موثر در یک تبلیغ موفق می‌باشند.

درتوضیحات کلى مربوط به فلسفه اسلامى، هرگز به نقش واهمیت تعیین کننده اندیشه شیعى در پیشرفت اندیشه فلسفى در اسلام، التفاتى نشده است. کلام و فلسفه شیعى با احادیث امامان آغاز و تا تفسیرهاى آن مأثورات در طى سده ها بسط پیدا مى کند. روش فلسفى شیعه، همان است که در کتاب و سنت، نمونه هاى بارز و بسیارى از بحث هاى آن موجود است. معرف یک بحث فلسفى این است که با استمداد از یک سلسله قضایاى بدیهى یا نظرى که مولود همان بدیهیات است (افکارى که شعور و درک انسانى نمى تواند در آنها به خود، شک و تردیدى راه دهد) با منطق فطری، در کلیات جهان هستى بحث کرده و به این وسیله به مبدأ آفرینش جهان و کیفیت پیدایش و آغاز و انجام آن پی برده شود. این گونه بحث را در کتاب و سنت به حد وفور مى توان پیدا کرد. در سنت، اخبار بى شمارى در اقسام معارف اسلامى از مبدأ و معاد، از طرق شیعه، از پیامبر اکرم و اهل بیت گرامى او به سبک و روش فدسفى نقل شده است. از جمله در کلام پیشواى ششم شیعه، مطالب زیادى از این قبیل پیدا مى شود و به بقیه علوم عقلى نیز در کتاب و سنت، تحریض و ترغیب شده است. در فلسفه، نظر به این که بحث شیعه در حقایق معارف با روش تحلیل و انتقاد و کنجکاوى عقلى آزاد بود، و بحث هاى عمیق فلسفى در کلام پیشوایان این طایفه به حد وفور وجود داشت، این طایفه نسبت به بقیه طوایف اسلامى، استعداد بیشترى نسبت به فراگرفتن فلسفه داشتند، و از این رو هنگامى که کتب فلسفى یونان و غیر آن به عربى ترجمه شد و کم و بیش در میان مسلمین رواج یافت (با این خصوصیت که مطالب فلسفى در خور افهام همگانى نیست) در نفوس شیعه نسبت به دیگران، تأثیرى عمیق تر داشته و نقشى روشن تر می بست. روایاتى که براى زندگى معنوى و تفکر فلسفى داراى اهمیت اند، دو دسته اند: یک دسته، روایاتى است که مراتب کمال انسانیت و درجات قرب و ولایت را وصف کرده و توضیح مى دهد، و دسته دیگر که عدد ان بیشتر است، روایاتى است که حقایق هستى را از توحید ذات حق و وصف صفات شریفه او و پیدایش آفرینش و نظام هستی و رجوع همه به سوی حق بع دقیق ترین وجهی وصف کرده و از راه استدلال عقلی ثابت می نماید.