جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سكولاريسم ديدگاهي است كه مخالف حضور دين در عرصههاي سياسي ـ اجتماعي است. برداشتهاي متفاوتي از اين ديدگاه وجود دارد كه در يك تقسيمبندي كلي ميتوان آن را به «سكولاريسم افراطي» و «سكولاريسم معتدل» تقسيم كرد. سكولاريسم افراطي، اصالت و حقانيت دين را نفي كرده، آن را يك امر غيرالهي و حتي خرافي ميداند; در حالي كه بخش معتدل آن با پذيرش گوهر دين، قلمرو آن را صرفاً در چارچوب امور فردي تعريف ميكند. دين به عنوان آيين زندگي تنها طريق مطمئن براي نيل به كمال و سعادت بشر است. دين اسلام براي تأمين نيازهاي اساسي بشر احكام و معارفي ارائه داده است كه نيازمند سلطه در مسائل سياسي ـ اجتماعي است. علاوه بر كتاب و سنّت، تاريخ سياسي اسلام نيز پيوند وثيق بين دين و دولت را نشان ميدهد.

ترجمه ماشینی: چگونه افراد با هویت‌ها و هویت‌های مذهبی، قومی و زبانی مختلف می‌توانند بدون ارتکاب خشونت، تحمیل رنج یا ظلم به یکدیگر در کنار یکدیگر زندگی کنند؟ در این جلد، مشارکت‌کنندگان محدودیت‌های مدارا را بررسی می‌کنند و پیشنهاد می‌کنند فراتر از آن‌ها به احترام متقابل فکر کنیم. سلمان رشدی در مورد فرهنگ صوفی-هندویی کشمیر که زمانی بردبار بود، تأمل می کند. ایرا کاتزنلسون با تاریخ فکری مدارا به عنوان یک نهاد لایه ای در غرب دنبال می کند. چارلز تیلور رویکرد جدیدی به سکولاریسم در جهان چندفرهنگی ما ارائه می‌کند و آکیل بیلگرامی با ارائه زمینه و احتیاط به این رویکرد پاسخ می‌دهد. نادیا اوربیناتی به بررسی این موضوع می پردازد که چرا آرمان اومانیستی سیسرو از کنکورد در پاسخ به اختلافات مذهبی مورد استفاده قرار نگرفت. این جلد با رد این ادعا به پایان می رسد که مدارا در غرب ابداع شده است. راجیو بهارگاوا در مورد هند آسوکا می نویسد و کارن بارکی مدارا را در امپراتوری عثمانی و هابسبورگ بررسی می کند. سودیپتا کویراج به بررسی تسهیلات و درگیری ها در هند می پردازد و آلفرد استپان بر کمک به مدارا و سکولاریسم های دموکراتیک متعدد در کشورهایی با اکثریت مسلمان مانند اندونزی و سنگال تاکید می کند.