جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در ایران بیش از سیصد پژوهش درباره روان‌درمانگری چاپ شده است. هدف این پژوهش پاسخ دادن به این سؤال‌ها بود که پرکاربردترین رویکرد روان‌درمانگری کدام است؟ اندازۀ اثر مداخلات درمانی، در طول درمان و در پیگیری‌های چقدر بوده است؟ این پژوهش با بررسی حدود 77 مقاله درصدد پاسخگویی به این سؤالات بود. روش این مطالعه از نوع مطالعات کیفی و فراتحلیل می­باشد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها و تعیین قدرت مداخلات از فرمول محاسبه «اندازه اثر» استفاده شد؛ همچنین، برای مقایسه کارایی انواع روان‌درمانگری‌ها از تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. یافته‌ها نشان داد، اندازه اثر تمام انواع مداخلات گزارش شده در ایران بین سال‌های 1379 تا 1389 (و برای درمان‌های معنوی تا 1392) در حد متوسط (بین 0/5 تا 0/8) هستند. رویکرد شناختی رفتاری، پرکاربردتر از بقیه بود؛ تعداد یازده مطالعه، به پیگیری اثر مداخله پرداخته‌اند؛ و اندازۀ اثر کلی مداخلات در پیگیری‌ها، در حد کم 0/49 به دست آمد. بین درمانگری‌های معنوی و مذهبی (اغلب در ترکیب با درمان­های معمول) با سایر درمان‌ها تفاوت معناداری دیده نمی‌شود.