جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر روابط بین روان رنجور خویی و تنیدگی تحصیلی را در پیش بینی مقیاس های بهزیستی ذهنی بررسی کرد. 175 دانشجو 77) پسر و 98 دختر) به فهرست پنج عامل (BFI)، فهرست تنیدگی دوران دانشجویی (SLSI) و مقیاس های بهزیستی ذهنی پاسخ دادند. به منظور ارزیابی الگوهای تعدیل کننده و میانجیگر در بررسی روابط بین متغیرهای روان رنجور خویی، تنیدگی تحصیلی و مقیاس های بهزیستی ذهنی، از تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که در مواجهه با تنشگرهای تحصیلی و واکنش ها به این تنشگرها (تنیدگی تحصیلی) افراد با نمره روان رنجور خویی بالا در مقایسه با افراد با نمره روان رنجور خویی پایین، در مقیاس های بهزیستی ذهنی نمرات پایین تری گزارش کردند. علاوه بر این،‌ تنیدگی تحصیلی رابطه بین روان رنجور خویی با مقیاس های عاطفه مثبت و عاطفه منفی را به طور نسبی و رابطه بین عامل روان رنجور خویی و زیرمقیاس رضایت از زندگی را به طور کامل میانجیگری کرد. در مجموع، نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که (1 سطوح بالای روان رنجور خویی، اثر تنیدگی تحصیلی را در پیش بینی مقیاس های بهزیستی ذهنی افزایش می دهد و (2 بخشی از اثر روان رنجور خویی بر مقیاس های بهزیستی ذهنی به تجربه سطوح متفاوتی از تنیدگی تحصیلی نسبت داده می شود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن نقش میانجی گر سبک های مقابله با تنیدگی در بررسی رابطه بین استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی انجام گرفت. روش: در نمونه ای متشکل از 415 آزمودنی (165 پسر و 250 دختر)، پرسش نامه استرس زندگی دانشجویی(SLSI) ، پرسش نامه مقابله با موقعیت های استرس زا (CISS) و مقیاس های بهزیستی ذهنی (SWS) ارزیابی شد. با استفاده از مدل های تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی، نقش میانجـی گر سبک های مقابله در بررسی رابطه بین استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: از بین سبک های مقابله، تنها سبک مقابله مساله مدار به طور معنی داری رابطه منفی بین استرس تحصیلی و مقیاس عاطفه مثبت و تنها سبک مقابله هیجان مدار به طور معنی داری رابطه منفی بین استرس تحصیلی و مقیاس عاطفه منفی را کاهش دادند. سبک های مقابله مساله مدار و هیجان مدار، به طور معنی داری رابطه منفی بین استرس تحصیلی و مقیاس رضایت از زندگی را کاهش دادند.نتیجه گیری: توجه به نقش میانجی گر سبک های مقابله در بررسی رابطه بین استرس تحصیلی و بهزیستی ذهنی ضروری است.

مقدمه: توجه به احساس بهزیستی یا رضامندی افراد و رابطه آن با خلاقیت امری ضروری است. موفقیت فعالیت های دانشجویان نیز می تواند تا حد زیادی به دارابودن احساس رضامندی از کیفیت زندگی شان و نیز خلاقیت آنها بستگی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خلاقیت و بهزیستی ذهنی در دانشجویان دانشگاه الزهرا (س) انجام شد.روش: این پژوهش همبستگی روی 300 نفر از دانشجویان دانشگاه الزهرا (س) که در سال 1388 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. برای ارزیابی خلاقیت از پرسش نامه خلاقیت عابدی و برای سنجش بهزیستی ذهنی از پرسش نامه بهزیستی ذهنی بزرگسالان که ابعاد هیجانی، روان شناختی و اجتماعی بهزیستی ذهنی را ارزیابی می کند، استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام با نرم افزار SPSS 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میان خلاقیت و بهزیستی ذهنی (r=0.46؛ p<0.01) رابطه معنی داری در جهت مثبت وجود داشت. در تحلیل رگرسیون گام به گام از میان مولفه های خلاقیت، سیالی به همراه انعطاف پذیری در مجموع %25 واریانس بهزیستی ذهنی را به خود اختصاص دادند. سایر مولفه های خلاقیت نقش مهمی در پیش بینی بهزیستی ذهنی و ابعاد آن نداشتند.نتیجه گیری: داشتن روحیه ای شاد و رضایت از شرایط زندگی می تواند بر ایجاد اعمال و بینش های نو و اصیل تاثیر مهمی داشته باشد. همچنین هیجان های مثبت خود می توانند از همین اعمال و بینش های نو خلق شوند.

مطالعات بسیاری نشان داده اند که، عشق به عنوان یک پدیده روانی، یک پیش بینی کننده مهم شادکامی، رضایت و هیجان های مثبت است. در این پژوهش رابطه عشق رفاقتی و عشق پرشور با رضایت از زندگی و عاطفه مثبت و منفی بررسی می شود. از بین دانشجویان متاهل دانشگاه تربیت مدرس، 123 نفر (63 زن و 60 مرد) به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیر عشق، از مقیاس عشق پرشور (هاتفیلد و رپسون، 1993) و مقیاس عشق رفاقتی (استرنبرگ، 1986) و برای اندازه گیری بهزیستی ذهنی از مقیاس رضایت از زندگی (پیوت و داینر، 1993) و مقیاس عاطفه مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلجن، 1988) استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از روش های تحلیل رگرسیون چندمتغیری تحلیل شد. با توجه به نتایج، بدون در نظر گرفتن تفاوت های جنسیتی، رابطه عشق رفاقتی با رضایت از زندگی، مستقیم و معنادار و با عاطفه منفی، معکوس و معنادار بود؛‌ ولی عشق پرشور با هیچ کدام از متغیرهای بهزیستی ذهنی ارتباط معناداری نداشت. تفاوت های جنسیتی تنها در رابطه بین عشق رفاقتی و عاطفه مثبت و منفی مشاهده شد. به گونه ای که در زنان، عشق رفاقتی بالاتر با عاطفه مثبت بالاتر و عاطفه منفی پایین تر رابطه داشت؛ ولی در مردان رابطه بین عشق رفاقتی و عاطفه مثبت و منفی معنادار نبود. بنابراین نتایج این مطالعه نشان می دهد که عشق به سادگی موجب شادکامی نمی شود و رابطه بین عشق و بهزیستی ذهنی یک رابطه چند بعدی است. در مجموع یافته های پژوهش حاضر از اهمیت نقش عشق رفاقتی در برخی مولفه های بهزیستی ذهنی حمایت می کند.