جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این اولین مطالعه جامع و عمیق و جامع جنبش نئوکانتی روسیه به هر زبانی است که فرض انزوای نئوکانتییسم را در آلمان به چالش می کشد. پژوهش حاضر نشان می‌دهد که نئوکانتیانیسم با نشان دادن ظهور یک جنبش موازی در روسیه امپراتوری که از ظهور آن در اواخر قرن نوزدهم تا انحلال تدریجی آن پس از انقلاب بلشویکی را در بر می‌گیرد، بعد بین‌المللی داشت. نویسنده تصویری سیستماتیک از توسعه نئوکانتیانیسم روسی ارائه می دهد که با ظهور آن به عنوان یک فلسفه علم شروع می شود. با این حال، با جریان دانشجویان جوانی بود که پس از یک دوره تحصیل در دانشگاه های آلمان به روسیه امپراتوری بازگشتند که این جنبش شتاب گرفت. اغلب، این فیلسوفان جوان مشتاق و مشتاق، آغشته به نئوکانتییسم نهادهای میزبان مربوطه، اما متفاوت خود، به خانه بازگشتند. در نتیجه، برخوردهایی در مورد رویکرد صحیح به مسائل فلسفی و نیز درک فلسفه کانت و میراث او برای اندیشه معاصر اجتناب ناپذیر بود. در پایان، وعده گسترده یک نئوکانتیانیسم غربگرا نتوانست در برابر فشارهایی که از همه طرف با آن مواجه بود مقاومت کند.

کانت عقل را به عقل نظری و عقل عملی تقسیم کرده است. او در عقل عملی، به تاسیس نظامی اخلاقی همت گمارد که بنیان آن بر قضایای اخلاقی پیشینی استوار بود. کانت با تقسیم عقل به نظری و عملی حیطه ی دانش را از ارزش جدا ساخت. ادیان الهی و برخی از فلاسفه ی اخلاق، دین را مقدم بر اخلاق دانسته و اخلاق را بر پایه ی دیانت استوار ساخته اند؛ در حالی که کانت تلاش نمود تا دین را بر پایه ی اخلاق استوار سازد و بنیاد دین را از الهیات به اخلاق، و از عقاید به رفتار تغییر دهد. با ارائه ی نظریات کانت، دین از حوزه ی استدلال بیرون رفت و صرفا از سنخ اخلاق به شمار آمد. بدین سان، زمینه ی لازم برای جدائی دیانت از علم و نیز جدائی دین از شئون مختلف اجتماعی فراهم شد. در میان فیلسوفان نوکانتی، ویندل باند ارزش ها را اساسی ترین مسئله در فلسفه می دانست. وای هین گر معتقد است آن چه برای ما ارزش مند است، در عالم واقع بی اهمیت است. هوف دینگ درباره ی واقعیت نهائی تردید دارد، اما آدمی را به تحقق بخشیدن ارزش ها می خواند. کوهن و دیگر فیلسوفان مکتب ماربورگ به نظریه ی حلولی که بر اساس آن دین و اخلاق یکی شناخته می شود، باور دارند. چنین دیانتی، قاعدتا، یا بدون خدا است و یا خدائی دارد که بیش از یک مفهوم نمی تواند باشد؛ یعنی دین تهی از باورهای متعالی.

جهت مشاهده فیلم سخنرانی به آدرس داده شده در آپارات مراجعه کنید.

آموزه قانون طبیعی، یکی از بنیادی ترین تعالیم فلسفی گفتمان حقوق بشر (حقوق طبیعی) در فلسفه سیاسی است. دورة جدید مطالعات قانون طبیعی که با عصر روشنگری XE ""موضوعات:عصر روشنگری"" آغاز شد و تاکنون ادامه دارد، حاوی نظریه های گوناگون در باب قانون طبیعی است. نظریه های «نوتومیستی»[1] و «غیر نوتومیستی»[2] قانون طبیعی، شاکله نظریه های قانون طبیعی را در دورة جدید تشکیل می دهد. نظریه های نوتومیستی به دوشاخه نظریه های سنتی و جدید تقسیم می شوند. همه این نظریه ها دارای کاستی های متعددی است که در این نگارش به آنها پرداخته شده است. مهمترین نظریة جدید نوتومیستی در باب قانون طبیعی، قرائت «فینیس» از این نظریه است. تمرکز ویژه بر نظریه فینیس، به دلیل اهمیت آرای این فیلسوف در باب قانون طبیعی در مغرب زمین است. بیان ویژگی ها و نیز نقد و ارزیابی نظریه فینیس در این نگارش، حاصل سالها مطالعات نگارنده در آثار این فیلسوف است که چکیدة آن در این مقاله آمده است.