جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سطوح مختلف معنايي قرآن و ذوبطون بودن آن، امري پذيرفته‌شده در بين فريقين است. برخي ـ به خطا ـ از اين ويژگي منحصر به فردِ کلام الهي، پلوراليسم و تکثر قرائت‌ها را نتيجه گرفته‌اند؛ درحالي‌که از منظر عموم مفسران و انديشمندان، مقصود از بطون قرآن، فهم‌هاي طولي و ذومراتب، غيرمتعارض، روشمند، غير متداخل در حوزۀ نصوص و به‌مثابۀ پشتوانۀ استناد آراي متکثر مفسران و فقيهان مي‌باشد که هيچ‌گونه تلازم و پيوندي با پلوراليسم و تعدد و تکثر قرائت‌ها ندارد؛ ضمن آنکه تکثر قرائت‌ها: اولاً، به تکثر تعارض‌آميز و متناقض، و ثانياً، به حجيت و اعتبار بخشيدن به همۀ قرائت‌هاي ديني و فِرَق مذهبي مي‌انجامد؛ امري که با اصيل‌ترين اهداف انبيا، يعني هدايت الهي، منافات دارد و به سردرگمي و ضلالت بندگان منجر مي‌گردد. بنابراين ذوبطون بودن کلام الهي با پديدۀ تکثر قرائت‌ها، کاملاً متعارض است و به‌هيچ‌رو مولودي به نام تکثر قرائت‌ها و پلوراليسم را در دامن خويش نمي‌پروراند.

عارفان الهی با استمداد از متون دینی و بر اساس کشف و شهودِ خود، انسان را حقیقتی گسترده و فیضی منبسط یافته اند که در کمالات، موجودِ بی نهایتی است که هیچ حدّی ندارد. انسان طُرفِه معجونی است که سِرّ او از عالم اله، روحش از عالم مجرّدات، و بدنش از عالم ماده است و با گذر از عوالم درونی و رسیدن به مغزای حقیقتِ خود، نهایت قربِ به حق تعالی را احساس می کند. بر اساس بطون هفت گانة متون دینی و نیز بطون عالم وجود، که در لسان شریعت آمده و تطابق آنها با نسخة انسانی، بطون هفت گانه ای را در انسان در نظر گرفته و به عنوان «بطون سبعة انسانی» قلمداد کرده اند. این لایه های باطنی را به ترتیب «نفس»، «قلب»، «عقل»، «روح»، «سرّ»، «خفیّ» و «اخفی»، خوانده اند.ملاعبدالرزاق کاشانی مراحل سه گانة اصلی در وجود انسان را به نام های «نفس»، «قلب» و «روح» می نامد و با گسترش این نشئات، هفت بطن و سپس ده بطن ذکر می کند و با دست مایة قاعدة «بطون سبعة انسانی»، به تحلیل و بیان چینش منطقی منازل یکصدگانة عنوان شده توسط خواجه عبدالله انصاری می پردازد.