جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : معماهای مربوط به زمان - در مورد گذشته، حال و آینده، و ماهیت تبدیل شدن - از یونانیان باستان تا امروز مورد توجه فیلسوفان بوده است. با این حال تعداد کمی به اندازه فردریش نیچه در تفکر خود رادیکال بوده اند. زمان و شدن در اندیشه نیچه رویکرد نیچه به زمانمندی را بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که ارائه‌های استعاری و ادبی او، با جزئیات شگفت‌آور، خود را به بحث‌هایی که متفکران دیگر را درگیر کرده است، می‌رساند. نیچه مانند هراکلیتوس فیلسوف صیرورت است که واقعیت را جریانی پیوسته از تغییر می داند. زمان تعبیری از شدن است، که به گونه ای طراحی شده است که تنش ها و نوسانات آن را قادر می سازد تا به صورت مفهومی توسط ذهن ما درک شود. از این نقطه شروع، رابین اسمال ظهور مدل‌های به شدت متضاد زمانمندی را بررسی می‌کند که اشکال متفاوتی از زندگی را بیان می‌کند. کتاب با بازگشتی به دیدگاه دیونوسی نیچه از مشارکت بازیگوش در شدن به عنوان یک آفرینش و نابودی بی پایان پایان می یابد. زمان و شدن در اندیشه نیچه، نیچه را به‌عنوان یک مشارکت‌کننده اصلی در تفکر ما درباره موقت و اهمیت آن برای زندگی انسان نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : ما در این تحقیق سعی کردیم بخشی از اندیشه فردریش نیچه را درک کنیم: انتقاد او از دین مسیحیت، در مورد سخنانش درباره مرگ خدا، و استقبال از فلسفه او در سناریوی دینی پست مدرن. ما به دنبال ارائه گفتار او در مورد مرگ خدا با شروع از اثر Gaia Ciência هستیم، گفتاری که به کاهش ارزش جهان متافیزیکی و از بین رفتن اعتبار در خدای مسیحی مربوط می شود. ایمان به خدا معقولیت را از دست داد و نیهیلیسم را معرفی کرد. ما انتقاد نیچه از دین مسیحیت را مشکل می کنیم، اما مهمتر از همه، انتقاد از فرهنگ زمان خود را. او جامعه‌ای را مورد انتقاد قرار می‌دهد که بر اساس آرمان‌های مسیحی ساخته شده است و اخلاقیاتی که قرن‌ها به عنوان مکانیزمی برای تسلط و حفظ قدرت مورد استفاده قرار می‌گرفت، پشتیبانی می‌شود. نیچه مسیحیت را انکار زندگی و/یا دین انحطاط می داند. نقد نیچه از مسیحیت سوژه را به عنوان یک عامل اخلاقی مورد هدف قرار می دهد. با این حال، این لزوماً انتقادی از عیسی مسیح نیست، زیرا نیچه پولس را بنیانگذار واقعی مسیحیت می دانست. در این پژوهش به تحلیل برخی از جنبه های دین در پست مدرنیته و دریافت اندیشه نیچه در این سناریو می پردازیم. امروزه، با پست مدرنیته، دین، حداقل بازنمایی های نهادی آن، به بازیگری پشتیبان در بحث موضوعات مرتبط تبدیل شده است، با این حال، بشریت همچنان ابعاد مذهبی را تجربه می کند که به طور فزاینده ای خصوصی و ذهنی هستند. ما در حین تحقیق با چندین نویسنده که در مورد دین در پست مدرنیته به نحوی مثبت صحبت می کنند و به نوعی با نیچه گفتگو می کنند گفت و گو کردیم. با پست مدرنیته و روند سکولاریزاسیون آن، دین به پایان نمی رسد، برعکس، دوباره ظهور می کند و گسترش می یابد. دین با وجود اینکه شخصیت قبلی را ندارد، همچنان نقش مهمی در پست مدرنیته ایفا می کند و در همه عرصه های توسعه انسانی حضور دارد.

چکیده ماشینی : نیچه و الهیات سیاسی یهودی اولین کتابی است که تأثیر کار فردریش نیچه را بر شکل گیری الهیات سیاسی یهودی در نیمه اول قرن بیستم بررسی می کند. این نقشه راه‌های بسیاری را نشان می‌دهد که متفکران یهودی اولیه با ایده‌های قدرتمند نیچه در مورد سیاست، اخلاق و مذهب در فرآیند شکل‌گیری فرهنگ جدید و مدرن یهودی دست و پنجه نرم کردند. این کتاب به بررسی داستان های برخی از مهم ترین متفکران یهودی می پردازد که از نوشته های نیچه در ایجاد مبانی فکری الهیات سیاسی مدرن یهودی استفاده کردند. اعتقادات سیاسی این شخصیت‌ها از محافظه‌کاری ارتدوکس تا آنارشیسم صلح‌طلب متغیر بود، و نگرش آن‌ها نسبت به ایده‌های نیچه از آغوش مشتاقانه تا دوسوگرایی و طرد آشکار متفاوت بود. این کتاب با گرد هم آوردن این شخصیت‌های گوناگون، استدلال قانع‌کننده‌ای در مورد اهمیت نیچه برای شخصیت‌های کلیدی صهیونیسم اولیه و اندیشه سیاسی یهودی مدرن ارائه می‌کند. پژوهش حاضر تفسیر جدیدی از یک موضع کلامی خاص ارائه می‌کند که «دین‌داری بدعت‌گرا» نامیده می‌شود. تنها با مدرنیته و به طور متناقض، با سکولاریزاسیون سریع، «دین‌داری بدعت‌گرا» با قدرت کامل یافت شد. نیچه به یهودیان روشنفکر این امکان را داد که اساس وجود سیاسی خود را دگرگون سازند. این دیدگاه جدیدی در مورد اقتباس از فلسفه نیچه در عصر سیاست ملی یهود ارائه می دهد و در عین حال مطالعه موردی در تاریخ فکری یهودیان مدرن است. این مطالعه جدید از آثار نیچه منبع ارزشمندی برای دانشجویان و محققان علاقه مند به فلسفه، تاریخ یهود و الهیات سیاسی است.

ترجمه ماشینی : «آینه‌سازی انگیزه‌های نقد مسیحیت نیچه در الهیات زندان دی. بونهوفر» به اندیشه‌های بونهوفر درباره تفسیر غیرمذهبی می‌پردازد، که بونهوفر در نامه‌های خود از زندان، در پرتو نقد مسیحیت که توسط مسیحیت بیان شد، آن را بسط می‌دهد. فردریش نیچه. فصل اول به تاریخ تفسیر تحقیقات بونهوفر می پردازد و مروری کوتاه بر تلاش های گذشته و معاصر برای توضیح رویکرد بونهوفر به فلسفه ارائه می دهد. فصل دوم اصول اساسی و موضوعات کلیدی نقد مسیحیت را ابتدا در اثر نیچه با عنوان «دجال» معرفی می‌کند و سپس در کتاب «نامه‌ها و مقالاتی از زندان» بونهوفر. فصل سوم آشکارترین انگیزه‌های تفکر نیچه و بونهوفر را در محدوده فوق‌الذکر مقایسه می‌کند. مضامین منتخب در آثار این دو متفکر آلمانی به ویژه در فلسفه زندگی آنها، درک یک انسان بالغ و نقدهای آنها از مسیحیت که از این جهان به سمت حوزه متعالی جهان فراتر منحرف می شود، همپوشانی دارند (در آلمانی، به صورت تفاوت در معنای «دیسیتس» و «جنسیت» بیان شده است). افکار بونهوفر در مورد موعظه انجیل برای مردی به سن بلوغ می رسد که عاری از باورهای نادرست مذهبی است و احساس می کند قوی و توانا است.

کار شلینگ متأخر (در سال 1809 و پس از آن) با نیچه مخالف به نظر می رسد: یکی رمانتیک، ایده آلیست و مسیحی، دیگری دیونیزیایی، ضد ایده آلیست و ضد مسیحی. با این حال، گفت‌وگوی بسیار معنادار و آموزنده‌ای بین شلینگ و نیچه درباره موضوعات عقل، آزادی و دین وجود دارد. هر دوی آنها فلسفه خود را با نقدی مشابه از سنت غربی آغاز می کنند که از نظر آنها بیش از حد دوگانه، عقل گرا و ضد ارگانیک است (از نظر متافیزیکی، اخلاقی، مذهبی، سیاسی). در پاسخ، آنها امیدوارند که دیدگاهی زنده تر از واقعیت را القا کنند که در آن درک جدیدی از آزادی در مرکز توجه قرار گیرد. این آزادی را می توان از طریق رویکردی مناسب به دین آشکار و تقویت کرد، رویکردی که نه دین را از عقل جدا می کند و نه آن را تابع عقل می کند. دین، دیگری گفت‌وگو با عقل است، دینی که تلاش‌های ما را برای پیمایش مستقل در جهان تازه و جان می‌بخشد. شلینگ و نیچه با انجام این کار، راه های جدیدی را برای تفکر درباره (رابطه بین) آزادی، عقل و دین باز می کنند.

ترجمه ماشینی : این مشارکت پیشگامانه و روشن در زمینه پر جنب و جوش اخلاق فضیلت بر کار تأثیرگذار هیوم و نیچه تمرکز می کند و دیدگاه های تازه ای را در مورد فلسفه های آنها و گزارشی قانع کننده از تأثیر آنها بر توسعه اخلاق فضیلت ارائه می دهد. * متنی نوآور که حوزه اخلاق فضیلت را فراتر از نظریه پردازان اخلاق باستانی حرکت می دهد و کار اخلاقی بسیار تأثیرگذار هیوم و نیچه را از منظر اخلاق فضیلت بررسی می کند * هم به اخلاق فضیلت و هم به درک تازه ای از اخلاق هیوم و نیچه کمک می کند. * به طرز ماهرانه ای شکاف بین فلسفه قاره ای و تحلیلی را پر می کند * به طور واضح نوشته شده و به وضوح سازماندهی شده است، به دانش آموزان اجازه می دهد بر روی هیوم یا نیچه تمرکز کنند * نوشته یکی از مهمترین چهره هایی که در اخلاق فضیلت امروزی نقش دارند.

هیدگر معتقد است که سوژه بازنمودی در اصل سوژه‌ای است که در بازنمایی موجود را اراده می‌کند. به‌طوری‌که بسط دامنه‌های بازنمایی انسان و رسوخ او در واقعیت با بسط اراده و اظهار اراده او در عالم نسبت مستقیمی پیدا می‌کند. او فکر می‌کند که اراده معطوف به قدرت نیچه درواقع چیزی جز اظهار ذات سوژه بازنمایاننده نیست که تا پیش از نیچه ناگفته مانده بود. بااین‌حال پس از نیچه و به‌واسطه افتادن در ساحت تکنولوژی که مسیران از رهگذر نیچه و کل غرب هموار می‌شود، انسان دیگر نه سوژه بازنمایاننده، بلکه به بازنموده‌ی اراده برای اراده بدل شده و خود را درون نظام‌های بازنمایی عظیمی پیدا می‌فهمد. از این جاست که این مقاله فهم هیدگر از وضعیت تکنولوژیک عصر فعلی را نه در مقام وضعی تازه و جدا از اوضاع پیشین، بلکه به‌عنوان حوالت وجود، در نسبت با غربِ رومی همچون افقِ حقیقت در مقام استیلا و بازنمایی تفسیر می‌کند. بر این اساس تکنولوژی در اصل ناظر بر وضعیت انسانیت معاصر است آن‌هم چنان‌که بر موجودات و خود را منکشف می‌کند. این انکشاف ذیل نظام‌های بازنمایی‌ای کار می‌کند که در وهله اول بجای آنکه موجودات را تبدیل به منابع مصرف نماید، با عزل خودآیینیِ از او، سوبژکتیویته‌اش را سلب می‌کنند. چنین رخدادی انسان را از کانون روایت عالم به نفعِ نیروهای تکنولوژیکی که مظاهر گوناگونی از سیاست تا فرهنگ و رسانه می‌توانند به خود بگیرند، کنار می‌زند.