جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«نزول سورة هل أتی في أهل‌بيت المصطفی(ص)»، نوشته سید علی حسینی میلانی، کتابی است به زبان عربی و با موضوع کلام شیعه. نویسنده در این اثر با استناد به روایات اهل تسنن به تفسیر آیاتی از سوره دهر (که در شأن اهل‌بیت (ع) نازل شده؛ یعنی آیات پنجم تا بیست‌ و دوم) پرداخته است. کتاب دارای سخن ناشر، مقدمه کوتاهی از مؤلف، محتوا در دو فصل و فهرست مطالب می‌ باشد. آیات مورد استناد در کتاب، آیه‌ های پنجم تا بیست‌ و دوم سوره انسان هستند که در شأن اهل‌ بیت رسول‌ الله (ص)؛ یعنی علی و فاطمه و حسن و حسین (ع) نازل شده‌ اند. نویسنده در فصل اول بیان می‌ کند که نزول سوره انسان در شأن اهل‌بیت (ع) در بسیاری از کتاب‌ های معتبر تفسیر، حدیث، مناقب، تراجم صحابه و... اهل تسنن آمده است. نویسنده در بخش دلالت حدیث به کلام علامه حلی مبنی بر دلالت شأن نزول آیه بر فضیلتی بی‌ بدیل برای امیرالمؤمنین (ع) استدلال می‌ کند و اشکال ابن تیمیه بر روایت و جعلی شمردن آن از جانب وی را ذکر کرده و به دو اشکال فوق‌ الذکر از وی پاسخ می‌ دهد. وی سپس به ترجمه راویان حدیث پرداخته و قسمت دوم اشکال ابن تیمیه مبنی بر ضعیف و مجعول بودن روایت را بدین طریق پاسخ می‌ گوید.

«تلخیص التحقيق في نفى التحريف عن القرآن الشريف»، نوشته سيد على حسينى ميلانى، كتابى است كه به نقد و بررسى شبهه تحريف قرآن كريم در منابع روايى و علمى اهل سنت و شيعه پرداخته و تحريف ناپذيرى قرآن را براساس آيات قرآنى و روايات وارده از معصومين عليهم السلام اثبات مى‌ كند. در بخش اول اين كتاب ابتدا گفتار بزرگان شيعه؛ همچون ابن بابويه قمى، شيخ مفيد، شيخ طوسى، شيخ طبرسى، ابن طاووس، علامه حلّى، شيخ بهايى و... را در نفى تحريف ياد آورى شده و سپس ادلۀ شيعه دربارۀ عدم وقوع تحريف در قرآن كريم می پردازد. در ادامه به نقد و پاسخ‌ دهى شبهاتى كه در پرتو برخى احاديث شيعى در مورد تحريف قرآن ايراد شده، پرداخته مى‌ شود. سپس راويان احاديث تحريف در منابع شيعى معرفى و جايگاه ايشان از نظر علم رجال و حديث مورد ارزيابى قرار مى‌ گيرد. در بخش دوم كتاب، به بررسى ديدگاه اهل سنت در مورد شبهه تحريف پرداخته شده و احاديث تحريف در منابع سنى و راويان اين احاديث مورد نقد و ارزيابى قرار گرفته است. همچنين شبهاتى كه از طريق اين‌ گونه احاديث ايراد شده، مطرح و بدان‌ ها پاسخ داده شده است. سپس به بيان نظرات و ديدگاه‌ هاى اهل سنت در مورد موضوع تحريف و احاديث وارد شده، در اين باب پرداخته شده است. نويسنده فصلى ديگر از كتاب را به نقد و بررسى روايات وارده دربارۀ وقوع خطا در قرآن، احاديث وارده در باب جمع و تدوين قرآن و احاديث نقصان قرآن اختصاص داده است. در آخرين فصل از كتاب هم به نقد و بررسى صحيح بخارى و صحيح مسلم كه از مهم‌ ترين منابع روايى اهل سنت‌ اند، پرداخته شده است. در اين فصل ديدگاه عالمان سنى دربارۀ دو شخصيت بخارى و مسلم و نيز صحيح مسلم و صحيح بخارى بيان شده و در نهايت دربارۀ عدالت و دانش صحابه مطالبى مطرح شده است.

حضرت استاد در ماه مبارک رمضان سال 1367 هجرى قمرى در شهر نجف اشرف در خانواده اى اصیل و ریشه دار علم و فضیلت دیده به جهان گشود. در دوران کودکى در معیّت پدر بزرگوارش علاّمه آیت اللّه سیّد نور الدین میلانى به کربلاى معلاّ مهاجرت کرد، پدر والامقامش از علما و دانشمندان بزرگ کربلاى معلاّ وامام جماعت حرم امام حسین (علیه السلام) بود، ولى پس از مهاجرت به ایران چندى در شهر رى به نشر و ترویج مکتب اهل بیت (علیهم السلام)پرداخت و در سال 1425 هجرى قمرى در کنار حرم حضرت عبدالعظیم حسنى بدرود حیات گفت و در شهر مقدس قم به خاک سپرده شد. جدّ ارجمندش مرجع بزرگ عالم تشیع و دانشمند والامقام حضرت آیت اللّه سیّد محمّد هادى میلانى است. وى در سال 1394 هجرى قمرى در مشهد مقدّس دار دنیا را وداع گفت، و در حرم مطهّر امام رضا (علیه السلام) دفن شد. مادر گرامى، دخت علاّمه مرحوم سید حسین رضوى تبریزى نجفى است که سال 1375 هجرى قمرى در نجف اشرف درگذشته و در صحن مطهّر امیر مؤمنان على (علیه السلام) مدفون است. او فرزند برومند آیت اللّه العظمى مجاهد آقاى على رضوى تبریزى ملقّب به داماد است، چرا که وى داماد آیت اللّه العظمى شیخ محمّد حسن مامقانى بود. مادر این بانو، دختر علاّمه مرحوم شیخ حسن شربیانى، فرزند آیت اللّه العظمى فاضل شربیانى است که از بزرگان شیعه امامیه در عصر خود در نجف اشرف بود. مادر پدر بزرگوارش نیز، دختر گرامى آیت اللّه العظمى شیخ عبداللّه مامقانى، فرزند عالم بزرگوار آیت اللّه العظمى شیخ محمّد حسن مامقانى (رحمه الله) بود. استاد و علاّمه بزرگوار در چنین خانواده اصیل و ریشه دار علم و فضیلت و تقوا رشد یافت و دروس مقدماتى و سطح را در حوزه علمیه کربلاى معلاّ با موفقیت به پایان رسانید. دروس مقدّمات را از استاد علاّمه حجّت مجاهد مرحوم سید محمّد، فرزند آیت اللّه سیّد مرتضى آل صاحب ریاض طباطبائى و دروس سطح و پایه را از محضر علماى بزرگ و اساتید به نام از شاگردان جدّ بزرگوارش آیت اللّه العظمى سید محمّد هادى میلانى ـ از جمله: شیخ محمّد شاهرودى، شیخ محمّد حسین مازندرانى، شیخ عبدالحسن بیضانى و سید محسن جلالى کشمیرى فرا گرفت. میلانی آنگاه براى تکمیل دروس به نجف اشرف مهاجرت کرد و در حوزه کهن آن دیار در دروس بزرگان فقه و اصول شرکت جست، متأسّفانه دیرى نپایید که بنا به دستور حزب بعث کافر و ستمگر، در سال 1390 به همراه دانشمندان و فضلاى ایرانى و عدّه اى از شیعیان ناگزیر به ترک کشور عراق شد، و رهسپار ایران گردید. ولى نخست طبق صلاحدید جدّ بزرگوارش مرجع بزرگ شیعه حضرت آیت اللّه العظمى میلانى (قدس سره) راهى مشهد مقدس شد و در دروس عالى آن مرجع بزرگ در حوزه علمیه مشهد مقدس شرکت جست و همواره در خدمت آن بزرگ مرجع، خوشه چین علوم او بود تا آن که در ماه رجب سال 1394 هجرى قمرى جهان تشیع به سوگ آن مرجع عالى قدر نشست و آن عالم وارسته بدرود زندگى گفت. در همین اوان بود که شهر مقدس قم و حوزه علمیه، بر اثر حوادث و پیشامدهاى کشور عراق، میزبان علما و دانشمندان از مهاجران عراق بود، روى این اصل معظم له براى تکمیل تحصیلات عالیه و افاده و افاضه اندوخته هاى علمى و معنوى رهسپار قم گردید و از محضر بزرگان و مراجع در فقه و اصول بهره برد. از جمله: 1 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى سید محمّد رضا موسوى گلپایگانى در فقه. 2 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى شیخ حسین وحید خراسانى در فقه و اصول. 3 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى سید محمّد حسینى روحانى در اصول. 4 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى میرزا کاظم تبریزى در فقه. 5 ـ آیت اللّه العظمى مرجع عالى قدر آقاى شیخ مرتضى حائرى در فقه. وى در طى این دوران همواره ملازم و همراه دو تن از مراجع بزرگ همچون آیت اللّه گلپایگانى و آیت اللّه شیخ وحید خراسانى بود، و دروس فقه و اصول آن دو بزرگوار را به رشته تحریر درآورد و چند جلد از تقریرات بحث فقهى آن مرجع با تقریظ هاى ارزشمندى که به مقام علمى معظم له اشاره دارد به دستور آن مرجع به زیور طبع آراسته است. با این وجود، کتاب تحقیق الاصول وى که تقریرات بحث هاى اصولى مرجع عالى قدر آیت اللّه وحید خراسانى است، به چاپ رسید و منتشر شده است. در این راستا معظم له از هنگام ورود به حوزه علمیه قم به تدریس و تألیف اشتغال دارد و ده ها تن از طلاب و دانشجویان علوم دینى را در مراحل گوناگون پرورش داده و ده ها جلد کتاب در علوم مختلف به رشته تحریر درآورده است. اینک معظم له یکى از اساتید به نام حوزه علمیه قم مى باشد که در مرحله درس خارج فقه و اصول و علم کلام مشغول به تدریس هستند. معظم له از اساتید و بزرگان بسیارى اجازه روایتى دارند، از جمله آنها آیت اللّه شیخ آقابزرگ طهرانى است.

کتاب حاضر حاوی صدها استفتاء و پاسخ آنها در مسائل فقهی، عرفانی، اخلاقی، فلسفی، کلامی، تاریخی، رجالی، قرآنی، حدیثی و… می باشد.

مسألة فدک و حدیث إنّا معاشر الأنبیاء لا نورّث، اثر سيد على حسينى ميلانى (متولد نجف، 1367ق) است كه در آن، به چند پرسش و شبهه درباره ماجراى به‌ صورت مستند، تحليلى و انتقادى پاسخ داده است. روش نويسنده در اين اثر، عالمانه، انتقادى و تاريخى - كلامى است و از كتاب، سنت، تاريخ و عقل استفاده كرده است.

يكی از دلايل متقن و مستند بر امامت و خلافت حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آيه شريفه مباهله است. در اين آيه خداىْ تعالی به پيامبرش دستور می دهد كه مجادله كنندگان با حق را به مباهله فرا خوانَد تا هردو گروه به همراه فرزندان، زنان و كسانی كه به منزله نفس و جان ايشانند در اين امر شركت كنند. خداىْ تعالی خطاب به رسول خويش می فرمايد: ((إنَّ مَثَلَ عِيسَی عِنْدَ اللهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ* الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ فَلاَ تَكُنْ مِنَ الْمُمْتَرِينَ* فَمَنْ حَاجَّة فِيهِ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَة مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أبْنَاءَنَا وَ أبْنَاءَكُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَكُمْ وَ أنْفُسَنَا وَ أنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ الله عَلَی الْكَاذِبِينَ* إنَّ هَذَا لَهُوَ الْقَصَصُ الْحَقُّ وَ مَا مِنْ إلَهٍ إلاَّ اللهُ وَإنَّ اللهَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ* فَإنْ تَوَلَّوْا فَإنَّ اللهَ عَلِيمٌ بِالْمُفْسِدِينَ)). و رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم پيرو اين دستور الاهی به همراه حَسنين عليه السلام به عنوان مصاديق «فرزندانمان»، و صديقۀ طاهره عليها السلام، به عنوان مصداق «زنانمان»، و حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام ، به عنوان مصداق «جانمان»، برای مباهله با مسيحيانِ نجران خارج شدند. اما مسيحيان كه از راستی ادعای پيامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم آگاه بودند و با ديدن اين صحنه بر يقينشان افزوده شده بود، از ترس هلاك، حاضر به مباهله نشدند.

امامت پيشوايان معصوم علیه السلام از دو محور قابل اثبات است: قرآن و روايات معتبر. آيه مودت و رواياتى كه در ذيل تفسير اين آيه آمده به روشنى امامت و ولايت عامه اهل بيت علیهم السلام را ثابت می كند. این نوشتار با توجه به اين آيه و رواياتى كه از طريق اهل سنت نقل شده، مباحث خود را در چهار محور؛ 1ـ ذوى القربى كيانند؟ 2ـ بررسى روايات مربوطه؛ 3ـ رد شبهه های مخالفان؛ 4ـ دلالت آيه بر امامت؛ ارائه می كند و به پژوهش در تفسیر آیه مودت بر اساس منابع اهل سنت می پردازد.

غدیر یادآور امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) و انتصاب رسمی ایشان بر این مقام والاست. امامت عهد و پیمانی بسان نبوت است و به دست خدای متعال بوده و هیچ کس بدان مقام نایل نمی گردد، مگر اینکه او اراده کند. پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله) از آغازین روز رسالت خویش در هر فرصت و موقعیت و در میان هر گروه و جماعت مردم را به امامت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) فرا می خواند و با عبارات و کلمات گوناگون آن را به امت خویش می رساند؛ تا اینکه در غدیر هر آنچه را که به صورت پراکنده دربارۀ امامت و ولایت علی(علیه السلام) فرموده بود، در یک مجلس بیان کرد. این نوشتار مراحل اعلام جانشینی امیر المؤمنین(علیه السلام) را از آغاز بعثت در شش مرحله بر شمرده، و غدیر را آخرین جایگاه اعلام عمومی جانشینی آن حضرت می‌داند. سپس با نقل واقعۀ غدیر، به بیان خطبه و معانی واژۀ «مولی» و دلالت آن بر امامت امیر المؤمنین می‌پردازد و در ادامه به تشکیکها و ایرادهای برخی از اهل سنت، پاسخ می دهد.