جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫نوشتار حاضر به تشريح حکم افراد کثيرالشک و داراي وسواس در انجام احکام شرعي و شيوه‌هاي درمان آنان از منظر فقه اماميه مي‌پردازد. اين پژوهش در چهار فصل سامان يافته است. نويسنده در فصل اول ضمن بيان کليات تحقيق، به تعريف لغوي و اصطلاحي شک، سهو، وسواس، حکم ظاهري، حکم واقعي، عرف، عقل و ديدگاه فقهاي اماميه در باره اين الفاظ پرداخته و از لحاظ عرفي و عقلي، موضوع وسواس و کثيرالشک را در فقه اماميه تحديد(مرزبندي) مي‌کند. نگارنده در فصل دوم از نوشتار خود، آراي فقهاي شيعه در حکم کثيرالشک و وسواسي و همچنين استدلال آنان به برخي روايات را منعکس ساخته و از مجموع چندين حديث با سند صحيح، قول به تخيير و رخصت را استخراج و استدلال بعضي ديگر از فقها در مردود دانستن قول به تخيير را مطرح و نقد کرده است. نويسنده در ادامه احکام مرتبط با حکم افراد وسواسي را شرح داده، ابتدا تفاوت وسواسي با کثيرالشک و سپس استدلال فقها مبني بر عمل کردن اين قبيل اشخاص مانند افراد متعارف از مردم در اعمال شرعي خويش همچون: نماز، وضو، روزه و... را ذکر مي‌کند. وي در ادامه ديدگاه برخي فقها را نيز مبني بر حرمت عمل کردن بر اساس وسواس و شک زياد در افعال شرعي را نيز منعکس و حرمت احتياط کردن اين قبيل افراد را تشريح کرده است. نگارنده در ادامه و فصول بعدي به اين بحث مي‌پردازد که: آيا حکم کثيرالشک و وسواسي در تمام ابواب فقه جاري مي‌شود، يا خير؟ او در اين زمينه معرکه آرا و اقوال فقهاي اماميه را مطرح مي‌نمايد. وي در پايان راه‌هاي علاج وسواسي و کثيرالشک را با استناد به آيات قرآن، روايات و روان شناسي بيان کرده و ريشه‌هاي پيدايي شک و وسواس و چگونگي خشکاندن آن‌ها را فراروي مخاطبان مي‌نهد.