جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

عموم متکلمین حدوث زمانی عالم را پذیرفته، در مقابل فلاسفه از قدوم زمانی عالم طرفداری کرده اند. این رساله آرا و نظرات دو فیلسوف نامدار جهان اسلام،ابن سینا و ملاصدرا را مورد بررسی و تطبیق قرار داده است. ابن سینا معتقد است که عالم قدیم زمانی اما حادث ذاتی است. قدیم زمانی است بدان علت که معلول از علت تامه خود هرگز نمی تواند جدا شود. و از آن حیث که نیازمند علت ا ست حادث ذاتی است. ملاصدرا بر این باور است که عالم حادث زمانی است وحدوث زمانی عالم را با استفاده از حرکت جوهری اثبات می نماید

مسألة ادراک و چگونگی حصول ادراکات از موضوعات مهم فلسفی و کلامی است که از دیر زمان توجه خاص فلاسفه و اندیشمندان را به خود جلب کرده و عرصة تلاش های فکری و تأملات عقلانی آنها بوده است. موضوع این رساله در مورد بررسی ادراک و اقسام آن از دیدگاه مکتب مشاء و اشراق بوده که در سه بخش کلیات، نفس و قوای نفسانی و بررسی ادراک از دیدگاه دومکتب تدوین شده است که هر کدام از آن شامل فصل های متعددی است. در بخش نخست،، ابتدا واژه ادراک را بررسی کرده و سپس به اصطلاحات مشابه و مقابل آن پرداخته شده است. همچنین دو مکتب مشاء و اشراق معرفی شده است. باتوجه به اینکه ماهیت علم و ادراک بدون فهم نفس وقوای آن روشن نمی گردد لذا بخش دوم به مسألة نفس و قوای مدرکه اختصاص داده شده است. وبخش نهایی که مهم ترین و اصلی ترین قسمت رساله است به دیدگاههای دو مکتب مشاء و اشراق در مورد ادراک و اقسام آن پرداخته شده و همچنین به ادراکات دیگری از قبیل وحی، الهام و...اشاره شده است../

اثبات وجود مبدأ هستی از اصیل ترین دغدغه های فلسفی تفکر بشری بوده است و یکی از مهم ترین مباحث فلسفی به شمار می رود. از نظر امام علی (ع) سرلوحۀ دین شناخت خداوند است؛ زیرا سایر مبانی اعتقادی انسان بر بنای شناخت توحیدی او استوار می گردد و اگر انسان در این مسئله شناخت درستی داشته باشد، می تواند در سایر مراحل کمالی گام های درست و محکمی در مسیر سعادت غایی بردارد. امام علی (ع) که خود عالی ترین مرتبۀ شناخت را نسبت به خدای متعال داشته اند، در این مسئله کلمات گران بهائی را برای ما به یادگار گذاشته است. در این نوشتار سعی بر این است تا براهین اثبات وجود خداوند را از منظر امام علی (ع) مورد بررسی قرار دهیم. ایشان در عباراتی ما را به توجه و تدبّر در مخلوقات و چگونگی ساختار وجودی آن ها رهنمون می شوند تا بتوانیم از نظم و هماهنگی و تغییر و حدوث آن ها پی به وجود خالقی عالم، دانا و حکیم ببریم که خود از حرکت و حدوث مبرّا باشد. هم چنین امام در براهین دیگری مثل برهان علیت و صدیقین و... وجود خداوند واجب الوجود، بسیط، مطلق و بی نیازی را معرفی می کنند که همۀ موجودات به او وابسته و نیازمند هستند.