جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده ندارد.

یکی از موضوعات قابل توجه علم تاریخ، ورود روان شناسی مخصوصا روان شناسی شخصیت به عرصه مطالعات تاریخی است که می تواند به بررسی شخصیت رهبران بزرگ و موثر هر انقلاب در رخدادهای آن بپردازد. بدون مطالعه شخصیت رهبران انقلاب، نمی توان به عمق و گستره هر انقلاب دست یابید. با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، به اهمیت نقش رهبر انقلاب اسلامی امام خمینی(س) به عنوان شخصیت تاثیر گذار پی خواهید برد. همچنین زمانی می توان به نتایج بهتری رسید که شخصیت این رهبران انقلاب های جهان با شخصیت رهبر انقلاب اسلامی ایران مورد مقایسه قرار گیرد. موضوعاتی نظیر شخصیت و چهارچوب مفهومی آن و توضیح مؤلفه های اصلی شخصیت مثل دانسته ها، خواسته ها، داشته ها، اندیشه ها، اراده، هیجانات، شایسته ها، موقعیت ها، انتظارات، نگرش ها موجب می شود به یک درک بهتری از شخصیت دست یافته و در کنار آن به مطالعه زندگی و شخصیت رهبرانِ مهمترین این انقلاب ها در روسیه، چین، کوبا و انقلاب اسلامی ایران پرداخته و جریانات و حوادث مرتبط با این رهبران را مشخص نموده و در پایان به مقایسه این شخصیت ها و مؤلفه های آن با امام خمینی رهبر انقلاب اسلامی ایران می پردازد. نتیجه این که امام خمینی(س) با شخصیت ممتاز خود توانست با نقش و جایگاه بالاتر در مبارزه قبل از انقلاب و رهبری بعد از آن، و در عمل، مؤلفه های شخصیتی بهتر و مناسب تری را با توجه به دین مبین اسلام و اخلاق و عرفان اسلامی و همراهی مردم به خود اختصاص دهد.

این نوشتار با عنوان «رویکرد به رخداد عاشورا در دوره آل بویه» در پاسخ به این سئوال که رویکرد به رخداد عاشورا در دوره آل بویه چه بوده است؟چرا؟این فرضیه رامطرح می کند که آل بویه در رویکرد به رخداد عاشورا نه به شیوه تاریخی که منتج به الگوگیری ازآن شود بلکه به شیوه کلامی به آن توجه نمودند که نگاه خاصی به مقولات فراتاریخی وغیرقابل الگوگیری داشت.برای اثبات این فرضیه ابتدا نگاهی به شرایط سیاسی اجتماعی حاکم برعصرآل بویه وسیاست مذهبی حاکمان آل بویه می اندازیم. چرا که رویکرد به این واقعه مهم، مانند هرتحول دیگری ازشرایط سیاسی-اجتماعی جامعه یا نحوه نگرش حاکمان به مسائل تأثیر و تأثر می پذیرد.شرایط بوجود آمده دراین دوره برای شیعیان درابراز علنی عقائد و باورهای دینی خود حائزاهمیت است.درادامه به رویکردهایی که در دوره آل بویه به رخداد عاشورا در حوزه نظر وعمل وجود داشته است پرداخته شده و به نقش مورخان وارباب مقاتل و شعر شعرا ومرثیه سرایان حسینی که دراین دوره ی حکومتی ازنمود و ویژگی خاصی برخوردار است در تبیین این واقعه عظیم، اشاره شده است. به رویکرد و اقدامات عملی هیأت حاکمه در توجه دادن اذهان به این فرایند و نحوه تعامل آنها با اکثریت اهل سنت جامعه درپرتو آن نیز اشاره شده است.درپایان با تأکید براین مسئله که آل بویه سیاست تسامح وتساهل را درهمه امور به ویژه امور مذهبی دنبال می کردند وهر چند که در برپایی مراسم سوگواری شهدای کربلا همت گماردند و دراحیاء ورونق مراسم وتوجه دادن به مشاهد مشرفه شیعه خصوصاً کربلای معلی تلاش زیادی ازخود نشان دادند، اما به دلیل وجود اختلافات مذهبی درجامعه وسپاه تحت امرآنان وحاکمیت وخلافت اهل سنت که در بین مسلمانان مشروعیت داشت وریشه داربود درصورت داشتن رویکردی تاریخی به رخداد عاشورا باعث تحریک جامعه برعلیه حاکمیت خودشان می شد چرا که قیام علیه ظلم وبی عدالتی وبرعلیه خلافت غیرحق دردرون حادثه عاشورا نهفته است.لذا سعی شده است که درمعرفی این قیام جنبه های کلامی وماورائی بیشتر مورد توجه قرار گیرد. رویکردهای کلامی بیشتردر میان مورخین وعلماء شیعه که علم وعصمت امام را مد نظر قرار می دهند وجود دارد.چرا که در قرن 4 و 5 هجری کلام شیعه رشد وگسترش چشمگیری داشته است و رویکرد ماورائی بیشتر درمیان علماء ومقتل نویسان اهل سنت از جایگاه ویژه ای برخوردار است.