جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشريعة (بيهقى)، اثر ابوبكر بيهقى، يكى از آثار مهم در زمينه دلائل‌نگارى است كه به شيوه روايى و با نقل احاديث مبتنى بر معجزات و دلائل پيامبر(ص)، سعى در اثبات پيامبرى حضرت محمد(ص) دارد. «كتاب دلائل النبوه بيهقى در اصل تاريخ زندگى پيامبر اسلام است؛ تاريخى كه با تكيه اساسى بر معجزات آن حضرت، رنگ و بوى خاص دلايل و معجزات به خود گرفته است. اين اثر در قرن پنجم هجرى به نگارش درآمده است و نویسنده آن با برخوردارى از منابع حديثى گران‌قدر، اثرى پررنگ در اين زمينه به وجود آورده است. اگرچه در بعضى موارد از حقيقت فاصله گرفته و بعضى روايت‌هاى ضعيف را نيز پذيرفته است، دلائل النبوه بيهقى اثرى ارزشمند در تاريخ اسلام است و منبعى مهم در تاريخ پيامبر بشمار مى‌رود»[۱] «بيهقى در اين كتاب، معجزات و خوارق عاداتى را نقل مى‌كند كه بسيارى معتبر و برخى ضعيف و قابل خدشه‌اند. مورخان و سيره‌نويسان پس از بيهقى، اين كتاب را مرجعى استوار و معتبر براى خود دانسته‌اند و موثق شمرده‌اند»

دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشريعة (بيهقى)، اثر ابوبكر بيهقى، يكى از آثار مهم در زمينه دلائل‌نگارى است كه به شيوه روايى و با نقل احاديث مبتنى بر معجزات و دلائل پيامبر(ص)، سعى در اثبات پيامبرى حضرت محمد(ص) دارد. «كتاب دلائل النبوه بيهقى در اصل تاريخ زندگى پيامبر اسلام است؛ تاريخى كه با تكيه اساسى بر معجزات آن حضرت، رنگ و بوى خاص دلايل و معجزات به خود گرفته است. اين اثر در قرن پنجم هجرى به نگارش درآمده است و نویسنده آن با برخوردارى از منابع حديثى گران‌قدر، اثرى پررنگ در اين زمينه به وجود آورده است. اگرچه در بعضى موارد از حقيقت فاصله گرفته و بعضى روايت‌هاى ضعيف را نيز پذيرفته است، دلائل النبوه بيهقى اثرى ارزشمند در تاريخ اسلام است و منبعى مهم در تاريخ پيامبر بشمار مى‌رود»[۱] «بيهقى در اين كتاب، معجزات و خوارق عاداتى را نقل مى‌كند كه بسيارى معتبر و برخى ضعيف و قابل خدشه‌اند. مورخان و سيره‌نويسان پس از بيهقى، اين كتاب را مرجعى استوار و معتبر براى خود دانسته‌اند و موثق شمرده‌اند»

دلائل النبوة و معرفة أحوال صاحب الشريعة (بيهقى)، اثر ابوبكر بيهقى، يكى از آثار مهم در زمينه دلائل‌نگارى است كه به شيوه روايى و با نقل احاديث مبتنى بر معجزات و دلائل پيامبر(ص)، سعى در اثبات پيامبرى حضرت محمد(ص) دارد. «كتاب دلائل النبوه بيهقى در اصل تاريخ زندگى پيامبر اسلام است؛ تاريخى كه با تكيه اساسى بر معجزات آن حضرت، رنگ و بوى خاص دلايل و معجزات به خود گرفته است. اين اثر در قرن پنجم هجرى به نگارش درآمده است و نویسنده آن با برخوردارى از منابع حديثى گران‌قدر، اثرى پررنگ در اين زمينه به وجود آورده است. اگرچه در بعضى موارد از حقيقت فاصله گرفته و بعضى روايت‌هاى ضعيف را نيز پذيرفته است، دلائل النبوه بيهقى اثرى ارزشمند در تاريخ اسلام است و منبعى مهم در تاريخ پيامبر بشمار مى‌رود»[۱] «بيهقى در اين كتاب، معجزات و خوارق عاداتى را نقل مى‌كند كه بسيارى معتبر و برخى ضعيف و قابل خدشه‌اند. مورخان و سيره‌نويسان پس از بيهقى، اين كتاب را مرجعى استوار و معتبر براى خود دانسته‌اند و موثق شمرده‌اند»

کتاب حاضر یک کتاب ارزشمند چاپ سنگی از شرح عقائد عضدیه و حواشی آن می باشد که اطلاعات دقیقی از شارح و حاشیه نویس در دست نیست.

إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، از آثار شيخ حر عاملى، کتابى است حديثى، به زبان عربى و درباره اثبات امامت امامان دوازده‌گانه شیعیان(ع) از راه روايت‌هاى صريح پيامبر اسلام(ص) درباره ايشان و نص هر امام بر امام بعدى و از راه گزارش معجزات انجام‌يافته بر دست هركدام از ايشان. وى درباره موضوع بحث خود بيش از بيست هزار حديث را با نزدیک به هفتاد هزار سند از یک‌صدوچهل‌ودو کتاب بلاواسطه از علماى امامى و بيست‌وچهار کتاب از علماى اهل تسنن را ذكر كرده است. او همچنين از پنجاه کتاب شيعى و دویست‌وبيست‌وسه کتاب سنى به واسطه کتاب‌هاى پيش‌گفته نقل قول كرده و افزون بر این از کتاب‌هاى ديگرى سخن آورده است كه بيرون از این شمار است. وى در سال 1096 از نگارش آن فراغت يافته است. جلد دوم درباره روايات وارده در باب دوازده امام می باشد.

این کتاب، جلد نخست از مجموعه آثار «میرزا ابوالحسن طباطبایی» معروف به «حکیم جلوه» است. او از حکمای برجسته قرن سیزدهم هجری قمری و نخستین کسی است که باب گفتگوی انتقادی در اندیشه و آرای «ملاصدرا» را گشود. «حکیم جلوه» به خود جرات داد تا بعضی از این اندیشه ها و آرا را زیر سوال ببرد. جلد اول از آثار این متفکر بزرگ قرن سیزدهم، با شرحی درباره زندگی، اندیشه ها و آثار آو آغاز می شود. سپس «حواشی اسفار»، و به دنبال آن حواشی «شفا» نوشته «حکیم جلوه» می آید. این حواشی سراسر مباحث «اسفار» را در بر می گیرد و اکثر آنها نقل قول از کتاب های دیگر برای روشن شدن متن «اسفار» است. پس از حواشی «اسفار»، حواشی «شفا» قرار دارد. این حواشی نیز برای توضیح متن و روشن شدن عبارات «شفا» نوشته شده است و حتی الامکان تفسیر کلام «ابن سینا» به کلام خود اوست. در ادامه، حواشی«حکیم جلوه» بر «مبدا و معاد» اثر «ملاصدرا» و «اشارات و تنبیهات» نوشته «ابن سینا» می آید

الفاظ و عبارات قرآن کریم تولید شده از جانب آفریدگار هستی است که توسط فرشته امین وحی بر پیامبر عظیم الشان اسلام فرود آمده است تا انسان ها در سایه تعلیمات و آموزه های حیاتبخش آن، طریق مستقیم زندگی را دریابند و با به کار گیری دستورات آن به سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت نایل آیند. اما از آنجا که این کتاب آسمانی در سیر نزولی خود از جایگاه «عند اله» به میان انسانها که ساکن در این کره خاکی هستند، فرو فرستاده شده، در قالب متن بشری درآمده است تا برای انسان ها قابل دسترسی و بهره برداری باشد. بدیهی است که چنین متنی نیاز به توضیح و تبیین دارد که بر اساس فرمان الهی این مهم بر عهده شخص پیامبر اسلام نهاده شده است. لذا می فرماید: «و انزلنا الیک الذکر لتبین للناس ما نزل الیهم و لعلهم یتفکرون نحل/44 » این مساله سبب شده است که پیامبر اسلام از نخستین روزهای نزول قرآن، به تبیین و توضیح برخی آیات بپردازد که برخی از کاتبان وحی و صحابه به نوشتن آن توضیحات در حاشیه متن قرآن اقدام می نمودند و این امر خاستگاه نوعی تدوین در نگارش قرآن شد که امروزه با عنوان «حاشیه گذاری قرآن» شناخته می شود. لذا حاشیه گذاری بر قرآن از زمان صدر اسلام آغاز شد و همچنان ادامه دارد. با پیشرفت چاپ و نوع کتاب نویسی این امر وضعیت جدیدی به خود گرفته است که رایج ترین نوع آن را می توان در چاپ قرآنهای مترجم دنبال نمود. اما پژوهشگران قرآنی تنها به ترجمه متن قرآن اکتفا نکرده اند و به نگارش ترجمه واژگان، شان نزول آیات، توضیح واژگان و آیات و سایر اطلاعات مرتبط اقدام نموده اند. این مقاله که بر گرفته شده از طرح پژوهشی «قرآن مترجم» است تاریخ این گونه پژوهش های قرآنی را مورد تحقیق و بررسی قرار داده است و به بررسی شیوه حاشیه گذاری قرآن مترجم و ویژگی های آن پرداخته است.