جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این کتاب نقدی به موقع، قانع کننده و چند رشته ای از مجموعه مفروضات عمدتاً ضمنی تأمین مالی مدرنیته در غرب ارائه می دهد. مشارکتی بین مایکل پولانی و اندیشه چارلز تیلور نوید بخشیدن به اشتباهات گذشته را در پرتو جدیدی می دهد، با مهربانی نشان می دهد که چگونه می توان این خطاها را اصلاح کرد، و نقشه مشخصی از چگونگی بررسی مسئولانه و معنادار احتمالات جدید برای اخلاق ارائه می کند. ، جامعه سیاسی و مذهب در مدرنیته پست مدرن.

کتاب پست مدرنیسم : مباحثات انتقادی، کتابی است که زمینه‌های دشوار، گاهی آموزنده و همواره گیج‌کننده نظریه نقادی مدرن را مورد توجه قرار می‌دهد. این کتاب مباحث بغرنج افرادی چون فوکو، بودریار، جیسمون و هابرماس را با وضوح و روشنی قابل تحسینی بررسی می‌کند. اگرچه که بخش عظیمی از نظریه‌پردازی‌های پست‌مدرنیسم گنگ و نامفهوم است، این کتاب به نحو برجسته‌ای مسنجم و خواندنی است. اگرچه پست‌مدرنیسم غالبا درگیر گریز از سیاست است ، کلنر و بست در این کتاب موفق می‌شوند که این کار نظرورزانه را به وابستگی‌های سیاسی ‌آن بازگردانند. این کتاب برای همه دانشجویان علوم اجتماعی و علوم سیاسی مهم است .

مجموعه ای از مقالات به قلم جمعی از مهمترین اندیشمندان و منتقدان همچون هابرماس، ژان بودریار ، روزالین کراوس، فردریک جیمسون و ادوارد سعید درباره طیف کاملی از آفریده های عالم پست مدرن از نوشته های جان کیج تا فیلم های سیدنی شرمن و کولاژهای باربارا کروگر. این کتاب شامل مقدمه ای قوی برای نوآموزان و همچنین کتابی مرجع برای آنانی است که دیری است در مباحثی همچون، هنر، فرهنگ، و نظریه انتقادی در گیر شده اند.

ترجمه ماشینی معرفی ویراش سوم: این نسخه سوم کاملاً تجدید نظر شده The Routledge Companion to Postmodernism مقدمه ایده آلی برای تفکر پست مدرنیستی ارائه می دهد. همراه با مشارکت گروهی از محققان بین المللی، 19 مقاله مفصل در مورد موضوعات و موضوعات اصلی به همراه یک A-Z از اصطلاحات و مفاهیم کلیدی است. علاوه بر مقالات تجدید نظر شده در مورد فلسفه، سیاست، ادبیات و موارد دیگر، بخش اول اکنون حاوی مقالات کاملاً جدیدی در مورد نظریه انتقادی، تجارت، جنسیت و هنرهای نمایشی است. بخش مفاهیم نیز با موضوعات جدید اعم از ابر رسانه تا گرم شدن کره زمین تقویت شده است. دانشجویانی که به هر جنبه ای از پست مدرنیسم علاقه مند هستند، همچنان این را منبعی ضروری می یابند.

در این مقاله نگارنده،خوانش ژان فرانسوا لیوتار«امر باشکوه کانت»را به گونه‌ای شرح می‌دهد که در درس‌هایی دربارهء تحلیل امر باشکوه(نگارش سال 1994) و در«پاسخ‌گویی به پرسش:پسامدرنیسم چیست؟» (نگارش سال 1984)نمایان شده بود.درس‌ها زمینه‌ای را بیان می‌کند که در آن اندیشهء انتقادی خود را به منزلهء حوزهء توانایی خلاق مجازا نامحدود در آن جای می‌دهد، حوزه‌ای که به وسیلهء اصل‌ها و تنها در جست‌وجوی آنان‌ نامعین می‌شود؛«پاسخ‌گویی به پرسش»آشکار می‌سازد که چگونه این حوزهء توانایی خلاق مجازا نامحدود اندیشه در پیشگامان نمود می‌یابد.لیوتار در هردو اثرش، به گونه‌ای بنیادی،امر باشکوه کانتی را همچون‌ مشروعیت‌دهنده‌ای به پسامدرنیسم شالوده‌شکن درک‌ می‌کند. کانت در«سنجش نیروی داوری»باشکوه را آن چیزی‌ تعریف می‌کند که«توانایی محض برای اندیشیدن به‌ چیزی است،که استعداد ذهن را برای فراتر رفتن از هر حس متعارف،نشان می‌دهد.»1چنین تلاشی برای ادراک‌ مطلق در فراسوی چیزی که خیال قادر است در دریافت یا تصوری ساده باز بنمایاند،شاید به کمک«خامی» چشم‌اندازها،مانند هرم‌های بزرگ چوپس برانگیخته‌ شود،چیزی که بزرگی یا عظمت آن به ایدهء بزرگی مطلق‌ مربوط است.2ناتوانی خیال در دربرگرفتن این ایده،به‌ گونه‌ای قابل درک،به درد منجر می‌شود.3اما درد نقطهء پایان نیست؛سرشت احساس باشکوه یک«حرکت»از درد به سوی خوشی است؛«احساس بررسی‌ای زودگذر از نیروهای سرزنده و پی‌آمد سرریزی شدیدتر آن‌ها.»4به‌ بیان دیگر،فرد هراسان است،طبیعت چونان«نیستی ناب‌ در سنجش با ایده‌های خرد»ظاهر می‌شود.5از این‌جا ما به برتریمان بر طبیعت«درون و بیرونمان»و مقصد فراحسی‌مان در فراسوی طبیعت پی می‌بریم.6در این‌ نوشتار مایلم،خوانش ژ.ف.لیوتار از باشکوه کانتی را شرح دهم.همان‌گونه که عنوان کار واپسین،درس‌هایی‌ دربارهء تحلیل امر باشکوه،(نگارش سال 1994)می‌گوید، 2Lدر این‌جا درس‌هایی است که آموخته می‌شود. اساسا،کارکرد نوآورانهء مفهوم باشکوه باید برملا کردن‌ داوری ژرف‌اندیشانه(دربارهء چیزی که احساس باشکوه‌ یک نوع از آن است)باشد چه آن‌جا که این داوری همچون‌ زمینهء امری انتقادی کارکرد دارد یا به عنوان«روشی»که‌ اندیشهء انتقادی شرطهای پیشینی خودش را در آن جای‌ می‌دهد.7مفهوم باشکوه کانتی شاید چیز دیگری را به ما یاد بدهد،بدین معنی که،در نوشتهء نخست،«پاسخ‌گویی‌ به پرسش:پسامدرنیسم چیست؟»،لیوتار به باشکوه به‌ منزلهء چیزی می‌نگرد که به پیشگام همچون راهی برای‌ گستردن امر انتقاد به قلمروی هنرهای زیبا،مشروعیت‌ می‌بخشد.لیوتار مدعی است،روش پنهان در پشت‌ دیوانگی پیشگامان،درک‌ناپذیر است،مگراین‌که پیش از آن،شخص با«عدم تناسب واقعیت با مفهومی که در فلسفهء کانتی دربارهء باشکوه فهمانده می‌شود»،آشنا باشد.8