جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بهائیت یکی از فرقه های نو ظهور است که داعیه ارائه آئینی جدید همساز با شرایط زمان داشته و دوران دیگر ادیان بویژه اسلامرا سپری شده تلقی می کند از آنجا که بهائیان در برخورد با مسلمانان می کوشند خود را همچنان پایبند به اسلام و آئینشان را برآمده از قرآن معرفی کنند، با آگاهی از اصول دوازده گانه آنها می توان آن اصول را با مبانی اصیل اسلامی یعنی کتاب و سنت سنجیده و میزان صدق آن مدعا را بدست آورد. بررسی تاریخ بهائیت نشان می دهد این فرقه از آغاز تا امروز مورد حمایت بی دریغ دشمنان اسلام بوده برای ترویج آئین خود از آخرین شیوه های تبلیغی سود جسته است با توجه به اینکه بهائیت در برابر جمهوری اسلامی ایران موضعی خصمانه دارد معرفی روش های تبلیغی آن می تواند مربیان و مسئولان فرهنگی جامعه را در برنامه ریزی برای ایمن سازی باورهای دینی مردم یاری بخشد در رساله ی حاضر که تحقیقی تحلیلی- توصیفی است سعی شده است با پرداختن به نحوه ی شکل گیری عقاید و آراء بهائیت و مقایسه آن با عقاید اسلامی و اصول ادیان الهی به ماهیت این فرقه پرداخته و ضمن معرفی روش های تبلیغی آنان به این نتیجه دست یابد که سیر تحولات و تغییرات در این مسلک حاکی از نیت واقعی آنها مبنی بر سلب اعتماد مردم و سست شدن اعتقاد آنها نسبت به اصول مذهبی مورد قبول خود می باشد از اینرو شیوه های متفاوت و گاه متضاد در عقاید، کردار و روش های تبلیغی این فرقه مشاهده می شود.

باور به منجی آخر الزمان از اساسی‌ترین اعتقادات شیعیان می‌باشد و این عقیده تا بدانجا اهمیت دارد که در طی تاریخ افرادی با اغراض مختلف ادعای مهدویت داشته‌اند.یکی از مدعیان، سید باب شیرازی است که بهائیت سعی دارد او را همان قائم موعود اسلام معرفی کند تا مبشری بر حسین علی نوری (بهاء) باشد.از این رو، ناگزیر مبلغان و سران بهائیت برای اثبات باب به عنوان مهدی شارع، آیات قرآن (مانند آیه 5 سوره نجم و. . . ) را تأویل و روایات (همچون زوراء و لوح فاطمه و. . . ) را تحریف کردند تا اینها را دال بر قائمیت سید محمد علی شیرازی بداند.در حالی که شیعه، طبق روایات متواتره امام (م ح م د) حجه بن الحسن عسکری (علیه السّلام) را مهدی موعود می‌داند و آنرا جزء عقاید مسلم خود قرار داده است و با دلایل متقن به رفع شبهات آنها می‌پردازد.

خاتمیت پیامبر اسلام به معنای آن است که پس از وی پیامبر دیگری نخواهد آمد. این آموزه مورد اتفاق میان مسلمانان جهان است. هر چند مسئله خاتمیت بنابر نصّ صریح قرآن و روایاتی از پیامبر اکرم و معصومین- علیهم السلام - ، بدون هیچ گونه شک و شبهه ای ثابت شده است؛ اما همواره مورد بحث و نظر میان عده‌ای بوده است. در این راستا برخی دنیاطلبان به منظور فرقه‌سازی، دست به تأویل آیات و روایات زده وادله ای بر ردّ خاتمیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله بیان کرده اند. از این جهت اهمیت بررسی و فحص این مسأله آشکار می شود که با بیان و بررسی ادله ی متقن قرآنی و رد محکم بر ادعاهای دروغین شبهه اندازان به وضوح مسأله ی خاتمیت افزوده شود. این پژوهش با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و استمداد از اسناد کتابخانه ای به صورت محیطی و محدود به گردآوری و تحلیل و پردازش داده ها پرداخته و با جستاری در آیات مرتبط، به ادله‌ دالّ بر خاتمیت، و تبیین کامل آن از دیدگاه قرآن پرداخته است؛ سپسبا بیان شبهات شبهه‌افکنان بهائی، آنها را پاسخ داده است.نتایج به دست آمده در این پژوهش آن است که آیات قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام دلالت صریح بر خاتمیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله داردواشکالات بهائیت بر خاتمیت چه از حیث قرآنی و چه از جهت برون دینی چیزی جز سفسطه و تفسیر به رأی نیست.

بهاءالله، اولین رهبر بهائیان، از منابع اسلامی برای اثبات عقائد خویش در کتاب‌های گوناگون به خصوص در کتاب ایقان استفاده کرده است. این تحقیق با تقسیم بندی موضوعی آن کتاب در سه فصل، به بررسی آیات و روایات استفاده شده در آن می‌پردازد. در ابتدای هر بخش تلاش شده تا ادّعاهای وی روشن شود. سپس پاسخ‌های نقضی به آن‌ها با استفاده از کتاب‌های تأیید شد? بهائی در صورت یافتن، مطرح شده‌اند. آنگاه اصل آیات و روایاتی اشاره شده، بررسی شده‌اند تا مشخص شود آیا نظر او همان چیزی است که از آن آیات و روایات فهمیده می‌شود، یا متفاوت با آن است؟در فصل اول این تحقیق، مباحث کلی، معرفی اجمالی رهبران بهائی، تاریخ پدید آمدن بهائیت و تغییرات آن تا امروز به صورت فشرده و توضیح برخی از مفاهیم مرتبط با برخورد ناصحیح با آیات و روایات مطرح شده است.در فصل دوم روش پیشنهادی بهاءالله برای شناخت معارف دین بررسی شده است. او از مردم خواسته تا از علما دوری کنند و تقلید نکنند و در نتیجه سخنان او را بپذیرند! روش پیشنهادی او این است که چشم و گوش را بسته و فقط سخنان او را گوش نمایند و قبول کنند. به این ترتیب او پیشنهاد می‌کند که از اصل باید صورت مسأله را پاک کرد و ایرادی به مطالب او وارد نکرد! البته درست است که در اصول دین نباید تقلید کرد، اما تقلید نکردن به معنی مراجعه نکردن به علما و نپرسیدن از آنان و تحقیق نکردن نیست. به روشنی می‌دانیم که این روش با روش عقلا و مبنای مصرح در قرآن و احادیث منافات دارد. به علاوه به چه دلیلی تقلید از او صحیح است و تقلید از دیگران نادرست است؟در فصل سوم توجیهات او نسبت به مسأل? خاتمیت و نبوت بررسی شده‌اند. مسأل? بسیار مهم در میان مسلمانان که تقریباً تمام آنان بر آن اتّفاق نظر دارند، مسأل? خاتمیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است. بهاءالله با استفاده از تفسیر به رأی، خاتمیت را توجیه کرده است و برای شناخت پیامبر دلایلی را ذکر می‌کند که علاوه بر اشکالات مبنایی، تناقضات مصداقی هم دارد و اگر آن‌ها را هم قبول کنیم، باز منطبق بر سید باب و خود او نمی‌تواند باشد. در فصل چهارم مسأل? توجیهات او در بار? قائمیت و امام دوازدهم شیعه بررسی شده است. در میان شیعیان اعتقاد به امام دوازدهم اعتقاد مهمی است. تمامی مذاهب اسلامی به وجود فردی از فرزندان رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) که ظهور می‌کند و زمین را از عدل و داد پر می‌کند و ظلم و جور را از بین می‌برد، اعتقاد دارند. بهاءالله با استفاده از نقل ناکامل روایات، و تفسیر به رأی و جعل روایت، قائم اسلام را سید باب معرفی کرده است. علاوه بر آن که کار او برای نشان دادن نظر خویش ناشایست و ناصحیح است، خصوصیات سید باب با خصوصیات بیان شده برای موعود اسلام در روایات مختلف نیز منافات دارد.در فصل آخر نیز نتیجه گیری از فصول مختلف و هم‌چنین بررسی کتاب باک در رابطه با کتاب ایقان که در خلال فصل‌های گوناگون انجام شده، بیان شده است.

نظریه تجلی در زمره تأثیرات یا تقلیداتی است که بهاییت از عرفان داشته است. طبق تعالیم آیین بهاییت، عالم هستی از سه مرتبه تشکیل شده است؛ عالم حق، عالم امر و عالم خلق. منظور از عالم حق ذات باری تعالی است که غیب مکنون است و از شدت تنزه هیچ ارتباطی با عالم هستی ندارد. در نظریه تجلی، برای رفع نیاز عوالم دیگر به ذات حق واسطه‌ای به نام مظهر امر در نظر گرفته می‌شود که محل تجلی اسمای الاهی است. پیامبران اولوالعزم مصداق این واسطه هستند که حقیقتی واحد دارند و آخرینشان، بنا به اعتقاد بهاییان، میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) است. با توجه به خصایصی که برای مظهر امر نام برده می‌شود نظریه تجلی سر از الوهیت و حلول و اتحاد درمی‌آورد. این پیامدها از نظر فلسفه اسلامی باطل است. در این مقاله می‌کوشیم ارکان و پیامدهای نظریه تجلی را با توجه به دیدگاه اندیشمندان مسلمان نقد و بررسی کنیم.

ازشگردهای فرقه های انحرافی، بهره گیری از روایات، در جهت تثبیت اغراض فرقه ای است. ابوالفضل گلپایگانی، مبلغ بهائیت در کتاب «فرائد»، در بیان روایات مبشر ظهور «باب»، به روایتی از أم هانی تمسک می کند و این روایت را که بر تعبیر «مولود فی آخر الزمان» در حق حضرت مهدی (عج) مشتمل است؛ بر ادعای سید علی محمد شیرازی، ملقب به «باب» قابل تطبیق دانسته و آن را از اشارات ظهور و آیتی بر حقانیت ادعای وی شمرده است. در این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی ادعای مذکور پرداخته شده است. با تحلیل سندی و محتوایی این روایت و در نظر گرفتن دو روایات دیگر از أم هانی که همگی مشابه و در ذیل آیه 15 و 16 سوره تکویر وارد شده است؛ و با در نظر گرفتن معنای تعبیر «آخرالزمان»؛ این نکته حاصل شد که این روایت بر حضرت حجت (عج) قابل تطبیق است؛ در غیر این صورت، در تعارض با دو روایت دیگر فاقد ارزش استناد علمی خواهد بود.

ادیان ساختگی برای ادامه حیات خویش، به هر چیزی متمسک میشوند تا مشروعیت خود را اثبات نمایند. بهائیت نیز به لحاظ ماهیت خود، خارج از این قاعده نیست؛ بدین منظور دست به دامن «تأویل» میشود. این مقاله با رویکرد نظری و روش کتابخانه­ای، با هدف خلع سلاح این مدعیان، با پس از تعریف واژه تأویل، بررسی ارتباط آن با «تنزیل» و «اقتباس» و همچنین بررسی خود این واژه در قرآن و بیان نمونه­هایی از تأویلات بهایی، درصدد ابطال این مدعا برآمده است.