جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: ژرژ فلوروسکی مغز متفکر «بازگشت به پدران کلیسا» در الهیات ارتدکس قرن بیستم است. دیدگاه الهیاتی او - سنتز نوپاتریستی - به پارادایم اصلی الهیات ارتدوکس و معیار طلایی هویت ارتدوکس شرقی در غرب تبدیل شد. این مطالعه با تمرکز بر دوره اروپایی فلوروفسکی (1920-1948)، چگونگی تفسیر متحول فلوروفسکی از تفکر دینی روسی، به ویژه ولادیمیر سولوویوف و سرگیوس بولگاکف، را به رویکرد او نسبت به منابع پدری می پردازد. پل گاوریلیوک با در نظر گرفتن دقیق مبانی هستی شناختی، معرفت شناختی و کلیسایی خوانشی جدید از الهیات نوپاتریستی فلوروفسکی ارائه می دهد. تقابل الهیات نوپاتریستی فلوروفسکی با فلسفه‌های دینی «مدرنیستی» پاول فلورنسکی، سرگیوس بولگاکف و دیگر نمایندگان رنسانس مذهبی روسیه معمول است. Gavrilyuk استدلال می کند که روایت استاندارد الهیات ارتدکس قرن بیستم، بر اساس این قطب بندی، باید تجدید نظر شود. نویسنده تصاحب انتقادی فلوروفسکی را از مضامین اصلی رنسانس مذهبی روسیه، از جمله ضدیت های الهیاتی، معنای تاریخ، و ماهیت شخصیت نشان می دهد. ویژگی‌های متمایز الهیات نوپاتریستی فلوروفسکی - تمرکز مسیحی، «تجربه کلیسایی»، شخصیت‌گرایی، و «هلنیسم مسیحی» - به بهترین وجه در پس‌زمینه مشکل اصلی رنسانس قابل درک است. به طور خاص، نشان داده شده است که سوفیولوژی بولگاکف یک زیرمتن جدلی برای الهیات خلقت فلوروفسکی ارائه کرده است. استدلال می شود که استفاده از هنجار پدری در کاربرد الهیات مدرن روسیه نشان دهنده امضای الهیات فلوروفسکی است. این مطالعه با تکیه بر مطالب و مکاتبات آرشیوی منتشرنشده، نور جدیدی را بر جنبه‌هایی از حرفه فلوروفسکی مانند پیشینه خانوادگی، مشارکت او در جنبش اوراسیا، پایان‌نامه‌اش درباره الکساندر هرزن، سخنرانی‌هایش درباره ولادیمیر سولوویف، و مشارکت او در برادری بولگاکف می‌افکند. سنت سوفیا

ترجمه ماشینی: این مطالعه تفسیر مجدد ریشه‌ای از بحث‌های مسیح‌شناختی قرن شانزدهم بین الاهیدانان لوتری و اصلاح‌طلب درباره انتساب محمولات الهی و انسانی به شخص پسر متجسد خدا (communicatio idiomatum) ارائه می‌کند. این کار را با توجه دقیق به استدلال‌هایی که قهرمان‌های داستان در بحث به کار می‌گیرند، و به مفروضات متافیزیکی و معنایی متافیزیکی متألهان، صریح و ضمنی. این خط مشی محوری بحث های مسیح شناسی، از بحث بین لوتر و زوینگلی در دهه 1520 تا گفتگوی مونتبلیارد در 1586 ریچارد کراس نشان می‌دهد که مسیح‌شناسی لوتر کاملاً قرون وسطایی است، و نوآوری‌هایی که معمولاً با لوتر مرتبط می‌شود – به‌ویژه، اینکه طبیعت انسانی مسیح در صفات الهی سهیم است – باید به جای آن، به یوهانس برنز هم عصر جوان‌تر او نسبت داده شود. بحث بسیار است نسبت به تفاوت‌های بین گروه‌های مختلف لوتر - پیروان برنز، و جناح‌های مختلف که به روش‌های متفاوتی با ملانشتون همسو بودند - و به تفاوت‌های بین همه این گروه‌ها و الهی‌دانان اصلاح‌شده حساس هستند. با قرار دادن بحث های مسیح شناسی در قرون وسطی نزدیک آنها پس زمینه، کراس همچنین گزارش جامعی از تداوم و ناپیوستگی بین دو دوره ارائه می دهد. به این ترتیب، نشان داده می شود که تفسیرهای استاندارد بحث های اصلاحات در این مورد تقریباً کاملاً اشتباه است.

ترجمه ماشینی: جدایی تاریخی بین یهودیت و مسیحیت اغلب به عنوان یک شکست کاملاً مشخص از یک موجود واحد به دو دین مجزا در نظر گرفته می شود. با پیروی از این مدل، یک دین به نام یهودیت قبل از تولد مسیح وجود داشت که سپس هویت ترکیبی به خود گرفت. حتی قبل از تقسیم بعدی آن، برخی از باورها و اعمال این ترکیب به عنوان مسیحی یا یهودی قابل شناسایی بوده است. با این حال، در خطوط مرزی، دانیل بویارین مورد قابل توجهی را برای طرز تفکر بسیار متفاوت در مورد توسعه تاریخی ارائه می دهد که تقسیم بندی است. بویارین استدلال می کند که یهودیت-مسیحیت. هیچ ویژگی یا ویژگی ای وجود نداشت که بتوان آن را منحصراً یهودی یا مسیحی در اواخر دوران باستان توصیف کرد. در عوض، یهودیان پیرو عیسی و یهودیانی که از عیسی پیروی نمی کردند، بر اساس یک نقشه فرهنگی زندگی می کردند که در آن عقاید، مانند موجودیت دوم الهی، و اعمال، مانند حفظ کوشر یا حفظ سبت، به طور گسترده و متفاوت توزیع می شد. تمایزات نهایی بین یهودیت و مسیحیت از بالا توسط «مرزسازان» تحمیل شد، بدعت شناسانی که مشتاق ساختن هویتی مجزا برای مسیحیت بودند. آنها با تعریف برخی از عقاید و اعمال به عنوان مسیحی و برخی دیگر به عنوان یهودی یا بدعت، عقاید، رفتارها و مردم را به این سو یا آن سوی مرزهای مصنوعی منتقل کردند - و بویارین به طور قابل توجهی ادعا می کند، خود مفهوم دین را ابداع کرد.

ترجمه ماشینی: این زندگی باکره قرن هفتمی که به ماکسیموس اعتراف کننده نسبت داده می شود، که مدت ها توسط محققان نادیده گرفته شده است، اولین زندگی نامه کامل ماریان است. در اصل به زبان یونانی نوشته شده و اکنون فقط به زبان گرجی قدیم باقی مانده است، اکنون برای اولین بار به انگلیسی ترجمه شده است. این اثری است که اهمیت عمیقی برای درک تاریخ مسیحیت متاخر باستان و قرون وسطی دارد و منبعی غنی برای درک تاریخ تقوای مسیحی است. این زندگی به‌ویژه به دلیل بازنمایی نقش برجسته مریم در خدمت پسرش و رهبری او در جامعه مسیحی اولیه قابل توجه است. به ویژه، نشان می‌دهد که به شدت وفاداری به رنج‌های دلسوزانه مریم در مصلوب شدن، پیش‌بینی می‌کند که طی چندین قرن یک سبک قرون وسطایی تأثیرگذار از عبادت به نام «تقوای عاطفی» شناخته می‌شود که منشأ آن عموماً به قرون وسطی غربی محدود شده است.

ترجمه ماشینی: آیا کتاب مقدس به مسیحیان می آموزد که انتظار پیروزی یا شکست را در این دنیا داشته باشند؟ در این کتاب قدرتمند، دیوید چیلتون شواهد کتاب مقدسی گسترده ای را برای دیدگاه تاریخی مسیحی که به عنوان پست هزاره گرایی شناخته می شود، ارائه می دهد - این آموزه که، قبل از آمدن دوم مسیح، جهان با موفقیت بشارت داده می شود و مسیحیت را شاگرد می کند. نویسنده تأکید کرد که نگاه ما به آینده به طور اجتناب ناپذیری با دیدگاه ما نسبت به عیسی مسیح پیوند خورده است. این واقعیت که عیسی اکنون پادشاه پادشاهان و پروردگار ارباب است به این معنی است که انجیل او باید پیروز شود: روح القدس آب حیات را به اقصی نقاط زمین خواهد رساند. پیام مسیحی یکی از امیدها است: پنطیکاست فقط آغاز بود

ترجمه ماشینی: اغلب تصور می‌شود که کارل بارت با فلسفه دشمنی داشته، عمداً از آن بی‌اطلاع بوده یا به نفع الهیات خود بیش از حد به نتایج آن مدیون است. این حقایق الهیات قرن بیستم در این گزارش اصیل و جامع از درک بارت از رابطه بین الهیات و فلسفه به چالش کشیده می شود. کنت اوکس با تکیه بر طیف وسیعی از مطالب از اولین نوشته‌های بارت (1909) تا مصاحبه‌ها و بحث‌های میزگردی که اندکی قبل از مرگ او (1968) انجام شد، شرحی توسعه‌یافته از افکار بارت در مورد فلسفه و الهیات ارائه می‌کند. با شروع با پیشینه فکری قرن نوزدهم تا اولین الهیات بارت، اوکس برداشت جوان و «لیبرال» بارت را از رابطه بین الهیات و فلسفه ارائه می‌کند و سپس این درک را در بقیه دوران حرفه‌ای بارت دنبال می‌کند. در حالی که بارت در نهایت هرگز به یک گزارش واحد و ثابت از الهیات و فلسفه اکتفا نکرد، همچنان تداوم زیادی در رابطه با این موضوع در آثار بارت وجود داشت. با نگاهی از دریچه الهیات و فلسفه، مدیون مستمر بارت به الهیات مدرن قرن نوزدهم و همچنین تلاش ها و مبارزات او برای فراتر رفتن از آن به وضوح دیده می شود. این مطالعه علاوه بر مکان یابی روایت بارت از الهیات و فلسفه به لحاظ تاریخی، به آموزه های خاص و پیش فرض های الهیاتی نیز توجه می کند که به تصویرهای مختلف بارت از رابطه بین الهیات و فلسفه اطلاع می دهد. اوکس می پرسد که چگونه و چرا بارت از آموزه های مورد بررسی - مانند وحی، اخلاق الهیات، مسیح شناسی - برای صحبت در مورد الهیات و فلسفه استفاده کرد. نشان داده می شود که بارت نه تنها به یکپارچگی و استقلال گفتمان الهیات، بلکه به این ایده نیز توجه داشته است که الهیات نباید تعاملات ضروری و مفید خود را با فلسفه از دست بدهد. در نهایت، اوکس دریافت اندیشه بارت را در برخی از چهره های برجسته فلسفه قرن بیستم نیز در نظر می گیرد و سه برداشت اصلی فیلسوفان از زندگی و آثار بارت را شناسایی می کند.

ترجمه ماشینی: در اواخر قرون وسطی، مردم به طور فزاینده ای نسبت به بینایی، تشبیهات بصری و احتمال خطای بینایی وسواس پیدا کردند. دالاس دنری در این کتاب به این سؤال می پردازد که مردان و زنان قرون وسطایی فکر می کردند که دیدن خود و دیگران در ارتباط با جهان و خدا به چه معناست. او با کاوش در نوشته‌های راجر بیکن، دونس اسکاتوس، پیتر اورئول و نیکلاس از اوترکورت در پرتو مجموعه‌ای از راهنماهای مذهبی محبوب برای واعظان، اعتراف‌کنندگان و توبه‌کنندگان، از جمله رساله پیتر لیموژ در مورد چشم اخلاقی، نشان می‌دهد که چگونه این پرسش ذهن قرون وسطی را به خود مشغول کرده است. مردان و زنان در سطح فکری و عملی. این کتاب یک بررسی بین‌رشته‌ای منحصربه‌فرد از تأثیر متقابل بین زندگی مذهبی، اپتیک پرسپکتیویست و الهیات ارائه می‌کند. دنری بینش های جدید مهمی را در مورد روان قرون وسطایی و تصور از خود ارائه می دهد و اطمینان می دهد که این کتاب برای مورخان علم قرون وسطی و مورخان زندگی دینی و الهیات قرون وسطی جذاب خواهد بود.