جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در پاسخ همان ملا محمدمهدی استرآبادی (نک‍ : بالا). پرسش‌هایی ست فقهی و عقیدتی. نخستین پرسش دربارۀ امر به معروف و نهی از منکر، دوم دربارۀ ربا، سوم در وحدت وجود... با سربندهای «قال سلمه‌الله» و «اقول». در انجامه تاریخ به پایان رسیدن یکشنبه شب 16 ذیقعدۀ 1229ق آمده است. آغاز: حمدله. صلاة. اما بعد، فیقول البعد المسکین احمد بن زین‌الدین ان المکرم المخدوم و الآخوند المعظم الملا محمدمهدی بن الملا محمد شفیع الاسترآبادی... قد عرض علیّ مسایل جلیله اراد جوابها... قال سلمه‌الله قد اشتهر بین علمائنا ان الامر بالمعروف و النهی عن المنکر... انجام: ولی‌الله ترجع الامور. و کتب العبد المسکین احمد بن زین‌الدین لیلة الاحد السادسة عشرة من ذیقعدة سنة تسع و مأتین و الف من الهجرة النبویه علی مهاجرها ازکی الصلوة. والصلاة والسلام حامداً مصلیاً مستغفراً.

جمال يا عزالدين حسن بن سليمان بن محمد بن خالد عاملي حلي شاگرد شهيد يكم و زنده در 757 و 802 در اين دفتر مسئله رجعت و بازگشت مردگان را در همين جهان آن چنانكه در خبرهاي شيعي آمده است روشن نموده حديثهائي از نگارشهاي پيشينيان از ياران خويش كه بدانها ميتوان ارج نهاد (اصحابنا المعول عليها) در آن آورده است. در آغاز اين دفتر حديثهائي آمده كه بايستي در برابر پيشوايان ديني خاموش ماند و سخنان آنها را پذيرفت و آنچه از گفته هاي آنان دشوار و گران مي نمايد بخود آنها برگرداند نه اينكه در آنها شك كرد. نام حلي در حاشيه هاي نسخه ما (گ 1ب و 46ب) برده شده است. افندي نگارنده رياض العلماء چنانكه در اعيان الشيعه (21/439) و ذريعه (1/91 و 3/124) آمده است عبارتي را از اين دفتر دانسته و در آن آورد كه مايه اشتباه شده است با اينكه در اين دفتر نيست و در منتخب البصائر حلي است كه از آن گفتگو خواهد شد. نسخه اي از «الرجعه و الرد علي اهل البدعه» چنانكه در ذريعه بنام همين حلي ياد شده در مدرسه فاضل خان مشهد هست و بتاريخ 1085 ميباشد مگر اينكه آن جز اين نسخه ما است (فهرست آنجا ص 65) (محمد تقي دانش پژوه) پدر ابن بابويه يكي از بزرگان حديث و اخبار است كه ابن باويه بسيار از او نقل مي كند اين مرد كتابي در رجعة نگاشت و مؤلف اين كتاب از آن كتاب و كسان ديگر كه درين زمينه صاحبنظر بودند مطالب كتاب خود را فراهم آورد درين كتاب ابتداء مسأله روح القدس مي آيد و اينكه روح القدس با رسول خدا و ائمه اطهار همراه است (بنقل هاي متعدد از ائمه دين) بعد مسدله رجعة در زمان قائم عليه السلام طرح ميشود كه رجوع افرادي چند بزمان آنحضرت است و سپس مسائل چند مذهبي مي آيد. (عبدالله انوار) كتاب، در اثبات رجعت و مختصري نيز در خلقت و رد قدريه است. احاديث آن منقول است از كتاب «مختصر البصائر»، تأليف سعد بن عبدالله قمي و كتاب «خرائج و جرائح» راوندي و كتاب ابن بطريق و «بصائر الدرجات» محمد بن حسن صفار و غررالحكم آمدي و كتاب أبو جعفر محمد بن علي شلمغاني و كتاب المشيخه تأليف حسن بن محبوب و كتاب «تأويل ما نزل من القرآن»، تأليف ابن حجام محمد بن عباس بن مروان و كتاب «غيبت نعماني» و كتاب «التنزيل و التحريف» علي بن فضال كوفي و «احتجاج» طبرسي و كتاب «الغارات» تأليفي ابو ابراهيم بن محمد بن سعيد بن هلال ثقفي و كتاب «بشاره» رضي الدين بن طاووس و «علل الشرايع» و «امالي» طوسي و تفسير علي بن ابراهيم قمي. علامه مجلسي در «بحار الانوار» از اين كتاب نقل نموده است. (مهدي ولايي) آغاز كتاب: والحمدلله رب العالمين نقلت من كتاب مختصر البصائر تأليف سعيد بن عبدالله بن ابي خلف القمي رحمه الله عن محمد بن خالد البرقي عن محمد بن سنان او غيره عن بشير الدهان عن حمران بن اعين عن جعيد الهمداني و كان جعيد ممن خرج مع الحسين بن علي عليهما السلم فقتل بكر بلا قال قلت للحسين بن علي عليهما السلم انجام كتاب: فهذه الامور هي من الفواحش داخلة في جملتها و لكنها اعظم الفواحش لانه ذكرها باسمائها و الحمدلله رب العالمين [الذريعة 10/163؛ مرعشي 4/282 و 12/323؛ 17/232 و 13/362؛ مدرسه فيضيه 2/79؛ كتابخانه ملي 9/444 و 12/530؛ كتابخانه مدرسه آخوند ص 1530؛ مجلس شورا 9/378 و 14/96و 16/330و 1/564/29؛ دانشگاه تهران 5/1318 و 8/598؛ فهرست الفبائي آستان قدس ص 277؛ كتابخانه جمعيت نشر ص 1084؛ دانشگاه 5/1318؛ كشف الحجب 263؛ فهرست آستان قدس 5/252؛ مرعشي 2/138؛ ملي 10/549؛ دانشگاه تهران 5/1055؛ موسسه آية الله بروجردي 2/325؛ كتابخانه ملك 8/453؛ آستان قدس 26/275؛ نشريه 11/226؛ مكتبة اميرالمؤمنين 2/501؛ اهدائي رهبر 2 اخبار/1 18؛ عكسي دائرة المعارف 2/135؛ اعلام 1/553 حسن حلي؛ طبقات 9/33به تفصيل؛ مرعشي - اشكوري 2/138 ش 533؛ اعيان الشيعه 21/439؛ عكسي دائرة المعارف 2/135؛ رايانه آستان قدس؛ الثراث العربي المخطوط 6/73-74؛ مجلس 16/330، ش5424؛ ذريعه 10/163؛ ملك 8/453؛ (ناشناخته) دانشگاه تهران 5/1055 (در آن جا نسخه اي از اين كتاب به اشتباه تأليف حسن بن سليمان حلي دانسته شده است. آغاز و انجام و محتويات درج شده در آن فهرست دقيقاً مطابق است با نسخه اي ش 5424 مجلس و نسخه حاضر و همچنين نسخه اي كه در 1318-1319 همان جلد 5فهرست دانشكاه معرفي شده) و ج8، ص598؛ آستان قدس، ج26. ص275-276؛ فهرستگان حديث 4/84-85. ]