جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «الأمام المهدى عند اهل السنة» اثر مهدى فقيه ايمانى، به بررسى مجموعه‌ اى از كتب اهل سنت است كه در آن‌ها به موضوع مهدويت اشاره شده است. كتاب به زبان عربى و در سال 1402 ق نوشته شده است. انگيزه مؤلف، اثبات مهدويت با بهره‌ گيرى از اعترافات و منابع و مآخذ مخالفين ذكر شده و براى سنديت بيشتر، عين مطلب آنها را بدون حروف‌ نگارى مجدد، در كنار هم آورده است. كتاب، با دو مقدمه از مؤلف آغاز شده و مطالب در دو جلد، دربردارنده شصت و هفت گفتار كوتاه، درباره حيات امام مهدى (عج)، اثبات مهدويت، ردّ مخالفين، روايات مربوط به مهدى (ع)، وجود واقعى امام و ظهور وى است كه از نگاشته‌ هاى علماى اهل سنت برگزيده شده است. جلد اول، گفتار اول، مربوط است به روايات و مطالبى كه عبدالرزاق بن همام نافع حميرى پيرامون حضرت مهدى (ع) در كتب خويش آورده است. او كه از اهالى صنعاء مى‌ باشد، از مشاهير محدثين بوده و بخارى از او نقل حديث كرده است. وى حدود هزار و هفده حديث روايت كرده و السنن فى الفقه، المغازى، تفسير القرآن، الجامع الكبير فى الحديث، از جمله آثار او مى‌ باشند.

کتاب «رایات الهدی و الضلال فی عصر الظهور» اثر مهدی حمد فتلاوی، پژوهشی است مستند درباره دولت‌ ها و نهضت‌ های مدافع و مخالف امام عصر عجّل‌ الله‌ فرجه‌ الشریف در زمان ظهور که به زبان عربی و در سال ۱۴۲۰ ق نوشته شده است. نویسنده در مقدمه، ضمن بیان خطرات جهل به علامات ظهور، به اهداف تعلیم و تعلم آنها اشاره کرده است. فصل اول، دول کفر و حکومت‌ هایی که در عصر ظهور به مخالفت با موعود منتظر عجّل‌ الله‌ فرجه‌ الشریف بر خواهند خواست را در سه بخش معرفی کرده است. فصل دوم، به معرفی پرچم داران هدایت در عصر ظهور پرداخته است. نویسنده معتقد است روایاتی که به بیان علائم ظهور پرداخته‌ اند، به این نکته اشاره دارند که امت اسلامی، به دلیل تسلط حکام ظالم بر آنها، در حیات اجتماعی، سیاسی، اخلاقی و فکری خویش، دچار انحراف از حقیقت دین خواهند شد. اما در آخرالزمان، فریادهای حق طلبانه‌ ای از گوشه و کنار عالم برخواسته و گروه‌ هایی از مؤمنان مجاهد، بر علیه ظلم، انحراف و فساد قیام می‌ کنند که شروع این حرکت، از ایران خواهد بود. فصل سوم، اختصاص دارد به معرفی پرچم داران ضلالت و گمراهی در عصر ظهور.

«البرهان على وجود صاحب الزمان» اثر سيد محسن امين حسينى عاملى (1282-1371ق) مى‌باشد. كتاب، اثرى است منظوم و شرح منشور آن، كه در اثبات مهدويّت و مباحث پيرامون آن است. مولف زمانى كه در بغداد به سر مى‌برده است، قصيده‌اى 25 بيتى از بغداد كه سراينده آن معلوم نبوده است، دريافت مى‌كند كه در انكار وجود حضرت بقية الله سروده شده است، به همين جهت اين اثر را در پاسخ به ابيات آن قصيده به نظم در مى‌آورد. مولف تاريخ اتمام نگارش اثر را در پايان آن 15 ربيع الثانى 1328ق درج نموده است. مولف پس از دريافت قصيده‌اى 25 بيتى كه ناظم آن قائل است كه امام عصر (عج) هنوز متولد نشده و در آينده تولد خواهد يافت، به انكار وجود حضرت بقية الله اعتراف مى‌كند، به پاسخ منظوم و هم وزن آن در 309 بيت همت گماشته و سپس به شرح و توضيح اين دو قصيده تعليقه‌اى به نگارش در مى‌آورد كه متضمن فوائد زيادى مى‌باشد. روش مولف در نگارش اثر اين گونه است كه نخست اشعار مخالف را مى‌آورد، آن گاه بند بند اشكالات آن را در خصوص مباحث مهدويّت با تكيه بر دلائل عقلى و نقلى قطعى و احاديثى كه علماى اهل سنّت و تشيع بر آن اتفاق دارند، پاسخ مى‌دهد. اشكالاتى كه مولف طى اين اثر منظوم به پاسخ آن‌ها پرداخته، عبارتند از: اختلاف در ولادت امام، دلايل ولادت امام و غيبت ايشان، حكمت و فلسفه غيبت، چگونگى طولانى بودن عمر امام، استناد به احاديث مربوط به مهدى امّت، طرفداران قول به مهدويت از علماى اهل سنّت و ملاقات كنندگان امام عصر(عج) مى‌باشد.

«کشف التَّعمِیةِ فی حکم التَّسمِیةِ» کتابی روایی درباره جواز ذکر نام حضرت مهدی (ع)، نوشته محمد بن حسن بن علی عاملی معروف به شیخ حر عاملی است. نویسنده در کتاب کوشیده است اثبات کند که ذکر نام حضرت مهدی (ع) در زمان غیبت جایز است. این عقیده در مقابل کسانی است که معتقدند در همه احوال باید تقیه کرد و از تصریح به نام آن حضرت خودداری ورزید. به اعتقاد حر عاملی، احادیثی که بر نهی از نام بردن حضرت مهدی (ع) دلالت می‌ کنند، نظر به دوران پیش از تولد ایشان و زمان غیبت صغرا دارند و ذکر نام ایشان در زمان غیبت کبرا منعی ندارد.

کتاب «بشارة الإسلام في علامات المهدي علیه السلام» نوشته مصطفى آل سيد حيدر كاظمی است. آنچه در این کتاب درباره امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به زبان عربی بحث می‌ شود اخبار و روایاتی است از امام علی (علیه السلام) و امامان دیگر شیعه که طی آن از وجود و ظهور امام زمان سخن رفته است. برخی از احادیث و روایات نیز از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و صحابه نقل شده است.

کتاب «الحركة الاصلاحية من الحسين (علیه السلام) الى المهدى (عجل الله تعالی فرجه)» اثر سيد صدرالدين قپانچى، مجموعه پرسش‌ ها و پاسخ‌ هاى عقيدتى درباره مهدويت، اصلاح‌ گرايى و سنت‌ هاى الهى در صحنه تاريخ اجتماعى است كه به زبان عربى و در سال 1426 ق، نوشته شده است. كتاب به در خواست مركز مطالعات تخصصى امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) نجف اشرف، تدوين شده است. كتاب با دو مقدمه از مركز مطالعات تخصصى امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) و مؤلف در تبيين اهداف مركز و بيان انگيزه تأليف، آغاز و مطالب در ده فصل ارائه گرديده است. نويسنده در فصل اول، بعد از توضيح اين نكته كه چگونه حركت امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) تعبيرى از وحدت حركت اديان و امتداد نهضت امام حسين (علیه السلام) مى‌ باشد، غيبت امام معصوم (علیه السلام) را بررسى نموده و قضيه امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) را ضرورت تفكر دينى دانسته است. در فصل دوم، فلسفه و اهداف حركت امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه) و اينكه آيا ايشان دين جديدى را ارائه خواهند نمود، مورد بررسى قرار گرفته است. نويسنده در فصل سوم، پس از بيان اشتراكات حركت انبياء به اين سؤال پاسخ داده است كه آيا حركت امام مهدى (عجل الله تعالی فرجه)، مسلحانه بوده يا يك تغيير اجتماعى است؟ ايشان در فصل چهارم، به دنبال ارائه ادله‌ اى در رابطه با امكان طول عمر زياد بوده و به اين سؤال پاسخ داده است كه چرا امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) تا به حال ظهور نكرده است. وى در فصل پنجم، بشارت تورات و انجيل درباره حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) را اثبات كرده و چگونگى تفسير نصوص پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) و ساير انبياى الهى پيرامون آن حضرت را توضيح داده است. در فصل ششم، مسير حركت امام حسين (علیه السلام) از مدينه به مكه، احتجاج با حجاج در عرفات و سپس رهسپار شدن به‌ سوى كربلا، تشريح و تشابهات حركت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) با اين سير بررسى شده است. در فصل هفتم، نقاط افتراق بين حركت امام حسين (علیه السلام) و حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) بيان شده است، فصل هشتم، معجزات و امور خارق العاده‌ اى كه در حركت حضرت مهدى (عجل الله تعالی فرجه) به وقوع خواهد پيوست را بررسى نموده است. نويسنده، معتقد است كه نحوه ولادت، غيبت و طول عمر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) خود معجزه بزرگى است كه قابل انكار نمى‌ باشد. در فصل نهم، سنت ابتلا و مسئله ديدار با امام زمان در دوران غيبت مورد بررسى قرار گرفته است. نويسنده پس از تشريح ادله عقلى، شرعى، علمى و خارجى بر وجود امام منتظر (علیه السلام)، چهار صورت براى امكان ملاقات با امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) را بيان كرده، هريك را مفصلا توضيح داده و براى هركدام نمونه‌ اى را ذكر كرده است. اين چهار صورت عبارتند از: لقاء عام، ديدار در خواب، ديدار در صورتى كه شخص آن حضرت را نشناسد و ملاقات در صورتى كه فرد امام زمان (علیه السلام) را بشناسد.

مباحث كتاب به زبان عربی درباره مهدویت، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و مسئله انتظار است كه در قالب هفده گفت و گو تدوین گردیده است.

ابهى الدّررفى اخبار الامام المنتظر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) يا تكملة عقد الدّرر به زبان عربى اثر محمدباقر بهارى همدانى(1277-1333ق) مى‌باشد. پژوهش درصدد اثبات اين موضوع است كه مهدى موعود همان امام دوازدهم از امامان اثنی‌عشر يه مى‌باشد. اثرى بنام عقد الدّرر في اخبار الامام المنتظر از يوسف بن يحيى سلمى مورد مطالعه مؤلف قرار مى‌گيرد و ايشان اثر را كه به جمع آورى روايات مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) امّت از طريق اهل سنّت پرداخته و ضمن نقل سلسله اسناد، از آوردن توضيح و تحليل از جانب خود پرهيز و خوددارى نموده است و آن را اثرى جامع درباره نسل و سبب امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ، ويژگى‌هاى ذاتى و اخلاقى ايشان و نيز علائم و نشانه‌هاى پيش از ظهور و دوران پس از ظهور مى‌بيند؛ ولى از آن جا كه اثر خالى از تطبيق اخبار مهدى موعود بر امام دوازدهم شيعيان مى‌باشد، به همين جهت آقاى بهارى همدانى به نگارش اثر حاضر مى‌پردازد و آن را به عنوان متمّمى بر عقد الدرر قرار مى‌دهند تا آن مجموعه روايى با اين مجموعه تكميل گردد.