جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امام محمد غزّالی یکی از برجسته‌ترین متفکّران و تأثیرگذارترین عالمان دینی است که داعیۀ اصلاح و احیای دین داشته، جزو سرامدان جریان بازگشت به سلف صالح محسوب می‌شود. تعلیم دین، شیوۀ حکمرانی و سایر آداب، چون آداب ازدواج در آثار او موردتوجه قرار گرفته که در ضمن آن، آرا خود در مورد زنان را نیز ذکر می‌کند. تفکرات غزّالی در مورد زنان، با متن اسلام مغایرت دارد. بررسی دقیق‌تر آرا او در مورد زنان، دیدگاه فرهنگی جامعۀ اسلامی را نسبت به زنان آشکار می‌کند. در این تحقیق با روش توصیفی و با رویکرد انتقادی، دیدگاه امام محمد غزّالی در مسائل مربوط به زنان مورد بررسی قرار گرفته، سپس زمینه‌های تاریخی و اجتماعی تأثیرگذار بر تفکر او تحلیل شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که برخی دیدگاه‌های غزّالی در مورد زنان، از فرهنگ جاهلی و تحولات جامعۀ اسلامی پس از رحلت پیامبر (ص)، متأثر است. وجود سفارش‌هایی چون مشورت با زنان و برخلاف آن عمل کردن، آفریده شدن زنان از دندۀ کج، محبوس کردن زنان در خانه و محروم کردن آن‌ها از آموزش، قرار دادن زنان در ردیف بردگان و تأکید بر کارکرد فرزندآوری مباحث مورد تأکید در اندیشه‌های غزّالی است که با تغییرات فرهنگی جامعه اسلامی پس از رحلت پیامبر (ص)، ارتباط مستقیم دارد.

واژه «شهر» یکی از مهمترین واژه‌ها در نظام تقویمی قرآن است. واژه ها به عنوان عنصر اصلی کتاب قرآن جایگاه ویژه‌ای در آن دارند؛ لذا واکاوی معنای واژگان قرآنی از مهمترین روش‌های فهم و تفسیر صحیح آیات قرآن است. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی درصدد بررسی معنای واژه «شهر» در قرآن برآمده است؛ لذا پس از تبیین معنای لغوی و اصطلاحی، موارد کاربرد این واژه در قرآن عبارتند از: ظرف زمان برای انجام یا ترک کار خاص؛ ابزار اندازه‌گیری با هدف ارزش گذاری پدیده‌ای خاص؛ یکی از ارکان اصلی تقویم؛ بیان قانون تکوینی خداوند در تعداد ماه‌های سال. در موارد نام برده شده، برخی از مصادیق «شهر» در قرآن مشخص و به معنای ماه هلالی است و در مواردی که مصداق معینی ندارد، در ظاهر عرفی و لغوی به معنای ماه هلالی است که به جهت رعایت احتیاط و محاسبه آسان‌تر در عرف، به معنای ماه عددی (30روزه) نیز به کار رفته است. از آنجا که خداوند هدایت و رشد انسان‌ها را وابسته به زمان قرار داده است؛ در پایان برخی از آیات مورد بحث، از تقوا و لزوم توجه به حدود الهی مانند رعایت حدود برخی ماه‌ها و احکام آن، سخن گفته شده است.

انقلاب اسلامی ایران یکی از مهم‎ترین پدیده­های دهه­های پایانی قرن بیستم بود که با رویکرد و گفتمانی دینی، نگرش مادی‎گرایانه حاکم بر نظام بین‎الملل را به چالش کشید و یک گفتمان تمدنی جدیدی را در سطح جهان مطرح نمود که منشأ دستاوردها و تحولات گسترده‎ای در جامعه ایران، جغرافیای جهان اسلام و در گستره جامعه بین‎الملل گردید. این گفتمان تمدن‎ساز دارای شاخصه­هایی است که تبیین آنها ضرورت دارد. براین‎اساس، مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، به دنبال پاسخ‎گویی به این سؤال است که: گفتمان تمدن‎ساز انقلاب اسلامی دارای چه شاخصه‎هایی است و چه تأثیری در بازسازی تمدن اسلامی دارد؟ یافته‎های تحقیق نشان می‎دهد که گفتمان تمدن‎ساز انقلاب اسلامی با شاخصه‎هایی از جمله حاکمیت الهی و اسلام ناب محمدی، تأکید بر وحدت و هم‌گرایی اسلامی، استکبارستیزی، عدالت‌خواهی، مردم‎سالاری دینی، و عقل‎گرایی و عقل‎ورزی در مقابل قشری‎گری، تأثیر تعیین‎کننده‎ای در بازسازی تمدن اسلامی داشته و به‎عنوان پلی میان گذشته تاریخ اسلام و آینده تمدن اسلامی محسوب می‌شود که نقش عینی و اجتماعی دین را احیا کرد.

مناقشه بر سر دوگانۀ اصالت فرد یا اصالت جامعه، در ادبیات جامعه‌‌شناسی، تاریخی طولانی دارد. پذیرش هریک از دوطرف این دوگانه، در چگونگی نظریه‌‌پردازی‌‌های بعدی در خصوص قوانین حاکم بر جامعه و مراحل تکوین آن نقشی تعیین‌‌کننده دارد. با در نظرگرفتن پیشینه عمدتاً فلسفی این گفتگو، لزوم پرداختن به این موضوع از منظر نگرش اسلامی و به خصوص حکمت متعالیه، به‌عنوان کامل‌‌ترین نظام فلسفی اسلامی مشخص می‌‌شود. در این میان علامه طباطبایی& با طرح اصل استخدام، استاد مطهری با طرح حدوث جسمانی و بقای روحانی جامعه و استاد پارسانیا با ارائۀ استدلالی ابتکاری درخصوص وجود جامعه، افق حکمت متعالیه را از مسائل محض فلسفی به مسائل جامعه‌‌شناختی گسترش داده‌‌اند؛ اما اولاً، به این دیدگاه‌ها اشکالاتی وارد شده و ثانیاً، میان این دیدگاه‌‌ها در نظر اولیه نوعی ناسازگاری دیده می‌شود. در این مقاله ابتدا به اشکالات مطرح به این دیدگاه‌ها، پاسخ‌هایی ارائه شده و سپس تلاش می‌شود با گسترش دلالت‌های حکمت متعالیه در حوزۀ شناخت جامعه، جمع‌بندی میان هر سه نظر انجام شود. در ادامه به توسعۀ دلالت‌های حکمت متعالیه برای تحلیل بیشتر جامعه پرداخته شده و برخی از دلالت‌های آن در این حوزه ارائه می‌شود که عبارتند از: تبیین حرکت جوهری جامعه، تقسیم‌بندی جدیدی از انواع جوامع، اثبات وجود حقیقیِ همۀ انواع جامعه و وحدت حقیقی میان تمامی جوامع در عین تمایز آنها. درضمن در این مقاله متناسب با هر بخش، از روش‌های قیاسی - برهانی و دلالت‌پژوهی استفاده شده است.

در این مقاله با مطالعه‌ آثار فلسفی، ابتدا به توصیف استعاره‌های فیلسوفان برای «ذهن» و سپس به دسته‌بندی و بررسی انتقادی آنها، و درنهایت به استنتاج دلالت‌های آن در تعلیم و تربیت اقدام نمودیم. نتایج حاکی از آن است که –طبق این مطالعه- نُه استعاره‌ در باب ذهن به کار رفته که بر اساس آنها ذهن را به منفعل و فعّال تقسیم کردیم. از میان استعاره‌های مذکور، استعاره‌ زمینِ مستعد و استعاره‌ عینک، استعاره‌های فعّال‌نگر هستند که بر اساس آنها -برخلاف استعاره‌های دیگر- هر دانش‌آموز نوعی منحصربه‌فرد و موجودی است متفکّر، دارای آزادی انتخاب، فردیّت و تشخّص. این دیدگاه نگاهی سیّال به انسان دارد و اختیارگراست و به او نگاه ماشینی ندارد. دلالت‌های نگرش مذکور در عناصر برنامه‌درسی در جدولی ارائه شده است. چون هر معلّمی دارای یک فلسفه‌ شخصی است، نوع نگرش وی به ذهن دانش‌آموزان می‌تواند به روش‌ یاددهی و شیوه‌ برخورد وی با آنان جهت بدهد.

موضوع همگرایی و احیای تمدن اسلامی از مقولاتی است که امروزه از دغدغه ها و موضوعات مهم عالمان و متفکران معاصر محسوب می شود. . این موضوع در واقع دربرگیرنده چالش‌ها و مسائل بسیاری است که برای رسیدن به همگرایی در امت اسلامی باید به آن‌ها پرداخت.تبیین و تحلیل توصیفی اندیشه های تمدنی حضرت آیت الله امام خامنه ای در زمینه موانع و اسیبهای همگرایی امت اسلامی به عنوان شخصیت اسلامی – انقلابی اثر گذار جهان معاصر مسأله این پژوهش است. در این نوشتار، پس از مفهوم شناسی دو واژه تمدن و همگرایی سعی شده است با رویکرد توصیفی و با استناد به منابع و بیانات ایشان ، به این پرسش اساسی پاسخ داده شود که مهم ترین موانع و آسیب های همگرایی از دیدگاه ایشان در تمدن نوین اسلامی چیست؟ نتایج حاصل از مطالب این پژوهش نشان می دهد که از نظر ایشان، تقلید کوکورانه از سبک غربی، اتخاذ رویکرد سطحی گرایی و تحجر، کج فهمی‌ها و بی‌اطلاعی‌ها، غفلت از تربیت نسل نخبه انقلابی، رواج ظلم و ستم در میان جامعه، ملی‌گرایی افراطی در امت اسلامی، دامن زدن به اختلافات مذهبی، ایجاد تنبلی و کسالت در بین آحاد جامعه، و قانون گریزی و واگرایی از قانون، از مهم ترین موانع و آسیب‌های اصلی و عمومی تمدن نوین اسلامی هستند.

فرگه در آثار خود بحث مستقل و مستوفی در مورد دلالت شناسی کلمات نمایه­ای ندارد. اما در بعضی از آثار خود، بخصوص مقاله «اندیشه»، به مناسبتهایی در مورد بعضی نمایه­ها اظهار نظر کرده است. حاصل عقیده وی آنست که اگر جمله­ای داشتیم که شامل کلمه نمایه­ای بود آن جمله معنای زبانی دارد اما معنای به اصطلاح فنی، مورد نظر فرگه، ندارد مگر آنکه مرجع آن نمایه مشخص گردد. با توجه به خصوصیاتی که فرگه برای معنا یا اندیشه قائل است به نظر می­رسد رویکرد وی در مورد نمایه را می­توان به سایر عباراتی که مدلول محسوس دارند تعمیم داد به این بیان که برای حصول معنا یا اندیشه لازم است کلیه قیود زمانی و مکانی و سایر قیود مورد نیاز لحاظ گردند. بدین ترتیب، به نظر می­رسد می­توان گفت فرگه همه عباراتی که مدلول محسوس دارند را نمایه­ای محسوب می­کند.

مفسران و متکلمان امامیه برای اثبات آموزه بداء به آیاتی از قرآن کریم، تمسّک جسته‌اند. از دیدگاه ایشان، برخی از آیات، بر امکان وقوعی بداء، برخی دیگر بر نکوهش مخالفین بداء و دسته سوم نیز بر وقوع بداء در امتهای پیشین دلالت دارند. از این میان، آیات دسته سوم، بیشترین ارزش استدلالی را دارند. از جمله آیات دسته سوم که مورد مناقشه موافقان و مخالفان قرار گرفته، آیات 142 اعراف و 51 بقره می باشد که به آیات میقات حضرت موسی× مشهور شده‌اند. مسئله پژوهش حاضر، بررسی دلالت یا عدم دلالت آیات میقات بر بداء و هدف از آن بررسی میزان و چگونگی دلالت این آیات بر اثبات بداء می باشد. به همین منظور، نظرات موافقان و مخالفان تفسیر بدائی از این آیات، به روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است. تحلیل تفاسیر بدائی و غیر بدائی و تأیید تفاسیر غیر بدائی براساس دلائل و شواهد ذکر شده در تحقیق نیز از جمله یافته های آن است.

وجه به معارف و علوم انسانی به مدد مؤلفه‎های فرهنگ بومی، در خلق و تحکیم جامعه، نقش بسزایی داشته و از این جهت پیوند وثیقی با سیاست‌ها و راهبردهای فرهنگی در دانشگاه‌ها و مراکز علمی - تحقیقاتی دارد. با توجه به چنین وظیفه و جایگاهی‌، یکی از راهبردهای اصلی هر نظام سیاسی، پایه‎گذاری یا بازتولید دستگاه فکری در حوزه علوم انسانی است که با توجه به اهداف و آرمان‌های کلان جامعه و با الهام از جهان‎بینی و خرد جمعی، به تبیین و ترسیم راهکارهای بلندمدت کشور پرداخته و سایر نهادهای دست‎اندرکار اداره امور را تغذیه فکری نماید. با ملاحظه واقعیات جاری و حاکم بر جامعه و به‌ویژه برنامه‌های آموزشی و پژوهشی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در ایران، به نظر می‎رسد آن‎طور که شایسته است، دستگاه تولید علم در حوزه‎های مختلف علوم انسانی، کارآمدی لازم را نداشته و این آفت ناشی از عدم شناخت نیازهای جامعه و مقتضیات بومی و همچنین سیطره ترجمه بر تولید متون علمی و تناقض بین عمل و نظریه در حوزه علوم انسانی و ضعف تئوریک در گرایش‌های علوم انسانی است. در این راستا یکی از راهبردهای مورد نظر برای پویایی و بازتولید یک نظام علوم انسانی جامع‎نگر و مترقی متناسب با مقتضیات زمان، بومی‎سازی یافته‎های علوم انسانی از طریق انطباق تئوری‎ها و تحقیقات با مسائل و مشکلات و بر پایه فرهنگ خاص کشور باشد. در این راستا نگارنده در این مقاله بر آن است تا ضمن معرفی روش تحلیل گفتمان، به بومی‌سازی آن (سازگاری / عدم سازگاری و میزان انطباق) در جامعه ایران بر مبنای اندیشه سیاسی اسلام بپردازد.

مفاهیم فرقه، کیش، کلیسا و اجتماع مذهبی، اولین مرتبه برای تحلیل انواع اجتماعات و سازمان‌های دینی در سنت‌های دینی مسیحی در غرب به‌کار برده شد. اگر نتوانیم جمع‌ها و به‌طورکلی پدیده‌های اسلامی را - تا جایی که مقدور است - در قالب مجموعه‌ای از اصطلاحات علمی رایج جای دهیم، مطالعات اسلامی در انزوای علمی می‌مانند. در اینجا نخست، مبنا یا ملاک‌های دسته‌بندی رایج دربارۀ جمع‌های دینی بررسی می‌شود و سپس، با مرور جمع‌هایِ متنوع دینی در جوامع گوناگون اسلامی و با توجه به ویژگی‌های مهم آنها و مقایسۀ آن با مفاهیم متناظرِ رایج، میزان تطبیق اصطلاحاتِ رایج با مصادیق اسلامی ارزیابی میشود. معلوم خواهد شد که با در نظرگرفتن ملاحظاتی برای کاربرد واژه‌های رایج و با إعمال تغییراتی در آنها می‌توان مجموعه‌ای از اصطلاحات با دلالت‌‌های حتی‌المقدور مشترک علمی فراهم کرد که آشنایی جامعۀ علمی با اجتماعات و پدیده‌های مرتبط اسلامی را آسان کند؛ براین‌اساس در جوامع اسلامی، انواعی از مذاهب (اجتماعات مذهبی)، جنبش دینی، انواعی از فرقه‌ها و کیش وجود دارد که ویژگی‌های هر یک توضیح داده می‌شود و درنهایت از دو حیث مقایسه می‌شوند.