جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ادبیات تطبیقی، گونه‌ای از ادبیات است که بازگوکننده رابطه تأثیر و تأثر و تطبیق شباهت‌ها و تفاوت‌های آثار ادبی ملت‌های مختلف است. شیخ بهایی و فیض کاشانی اشعار برجسته‌ای از خود بر جای گذاشته‌اند که در این پژوهش، قصیده «وسیله الفوز والأمان فی مدح صاحب الزّمان» از شیخ بهایی و قصیده «بشارت به ظهور مهدی موعود» از فیض کاشانی به عنوان دو اثر ادبی مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد. این دو قصیده مهدوی دارای مضامین گوناگونی هستند که قابلیت تطبیق با یکدیگر را دارند. هدف از پژوهش حاضر، این است که مضامین این دو قصیده با روش توصیفی - تحلیلی و بر اساس مکتب ادبیات تطبیقی آمریکایی مورد تحلیل قرار گیرد. مهم ترین نتایج بدست آمده از این پژوهش، بیانگر این است که دو شاعر در مضامین متعددی از جمله اقتدار، دانش و حکمت، صبر و انتظار، مقام و منزلت، خلیفه اللهی دارای اشتراک نظر هستند. علاوه بر این، در شعر دو شاعر، مضامین متفاوتی نیز وجود دارد. بدین گونه که شیخ بهایی به مضامینی همچون اوصاف یاران امام مهدی(ع)، هدایتگری، منجی بودن، تعجیل در فرج و رفتار با مردم و....در شعر خویش پرداخته است ولی فیض کاشانی به مضامینی چون معجزه، سلسله نسب امام زمان (ع)، بشارت به ظهور مهدی (ع)، عدالت ، غیبت و....توجه کرده است. هر دو شاعر به خلیفه الهی و نقش امام زمان (ع) در هدایت و حمایت مردم پرداخته‌اند، با این تفاوت که شیخ بیشتر بر جنبه حمایتی و نجات‌بخشی امام زمان (ع) تمرکز دارد، اما فیض بیشتر بر حکومت جهانی و جایگاه حکومت حضرت تأکید می‌کند. هر دو شاعر امام مهدی (ع) را منبع دانش و حکمت الهی دانسته و دانش بشری را در برابر آن حضرت ناچیز می‌شمارند.

این تحقیق آیات قاطع نازل شده در بیت نبوت اطهار علیهم السلام را در یک بررسی تحلیلی و انتقادی در دو تفسیر که از مهمترین تفاسیر مفسران در قرن اخیر می باشد مورد بررسی قرار داده است. منظور از تفسیر بهینه کتاب خدا نازل شده توسط شیخ ناصر مکارم الشیرازی و تفسیر الشعراوی توسط شیخ محمد الشعراوی است. طبیعی است که نگاه تحلیلی در پژوهش ما را به سمت فراتر از چارچوب های صوری در این دو تفسیر سوق می دهد و به عمق رویکردی که این دو شیخ در تفسیر آیات نشان دهنده جایگاه خانواده بر آن تکیه می کردند، فرو می رویم. بیت (علیهم السلام) در قرآن کریم، و برای روشن شدن این امر، لازم بود با رویکردهای مقدماتی که بر تلقی کلی ما از موضوع تحقیق نظارت می کند شروع کنیم: رویکردی که دنبال می شود چیست؟ دو شیخ در تفسیر خود، چون آیات مبارکه را بر اساس دو نظام حفظ می کنند، اول: نظام باطنی که سیاق باطنی است و سیاق زبانی محض بوده و دوم: منظومه بیرونی که خارج است. زمینه، و منظور من از آن دلایل وحی است؟ و چگونه آن دو شیخ، فضائل اهل بیت علیهم السلام را در آیه تطهیر و مباهله و نوع دوستی و ارتباط در رمز قرآنی که یکدیگر را تبیین می کند، مطرح کرده اند؟ و چه دلایلی باعث شده مفسران - گاه - از ذکر فضایل اهل بیت علیهم السلام در آیات تطهیر و مباهله و نوع دوستی و اندرز در حالی که تفسیر خود را از آیات حکیم آغاز می کنند، باز داشته است. خاطره؟ ماهیت شواهدی که در بیان آن وضعیت به آنها استناد کرده اند چیست؟ آیا آنها شواهد ذهنی هستند یا متنی؟ یا ذهنی و حرکتی همزمان؟ بخش اول این پژوهش پاسخگویی و تبیین این سوالات را بر عهده داشت. به همین ترتیب، پژوهش در پی آن بود که با همان میزان تداوم آیات قرآن، ویژگی انسجام و جدایی ناپذیری قرآن کریم از عترت مبارک را نشان دهد که به اندیشیدن به نیاز می انجامد. تا از طریق نقل مورد نظر از احادیث اهل بیت علیهم السلام، مسیر تفسیری نظام مند مبتنی بر فهم آیات و سپس سخنان پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله و سلم) ایجاد شود. درود): من دو چیز گرانبها را در میان شما می‌گذارم، کتاب خدا، و عترت من اهل بیتم، از هم جدا نمی‌شوند تا در حوض به سوی من بازگردند، مرتبه‌ی طبیعی آن زمانی که مفسر به دفع گیجی در مورد آن متوسل شود. آیه و رفع ابهام در مورد سوره. این پژوهش نتوانست از آشکار ساختن حرکت تاریخ و عناصر آن در قرآن مجید فراتر رود، لذا در حفظ و رهایی آن، انسان و زمین و رابطه بین آنها و سپس رابطه این عناصر، خروجی گرفت. و خداوند متعال، زمین حاصلخیزی بودند که از طریق آن تحقیق، اهمیت جانشینی را به عنوان یک اصطلاح خاص قرآنی آشکار ساخت. در بررسی این موضوع رویکرد توصیفی تحلیلی را در پیش گرفته ایم. و به مجموعه ای از نتایج رسیدیم که مهمترین آنها دو رویکرد به دنبال تفسیر الشعراوی و تفسیر الامثال در تفسیر خود از قرآن کریم است و روشی وجود دارد که شیخ محمد از طریق آن شعروی و تفسیر افضل به فضایل اهل بیت علیهم السلام در آیات تطهیر و مباهله و نوع دوستی و گزارش پرداخته است و دلایلی وجود دارد که موجب انکار تفسیر الشعراوی شده است. و بهترین ها برای فضایل اهل بیت علیهم السلام