جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ملال برای هایدگر یکی از احوال بنیادین انسان است، اما به چه معنا؟ انسان برای اینکه انسانی اصیل باشد باید انتخاب کند که به دغدغه‌ها و پرسش‌های بنیادین وجودی‌اش بپردازد. این‌کار، به عقیدۀ هایدگر، از طریق یک رخداد روی می‌دهد. آن رخداد را هایدگر یک حال بنیادین می‌نامد که در طی آن پرسش وجود برای انسان به‌عنوان یک دغدغۀ اساسی و نه یک تفریح سرسری مطرح می‌گردد. هایدگر در «هستی و زمان» و در کتاب «مفاهیم بنیادین مابعدالطبیعیه»، از احوالات مختلف بنیادین سخن می‌گوید که یکی از آن‌ها ملال است. به‌نحو کلی، ملال یک حالت عمیق و بنیادین خستگی و کلافگی از این است که چرا همه‌چیز سر جایش است؟ چرا هیچ‌چیز هیچ مشکلی ندارد؟ هایدگر می‌گوید اساسا امکان فلسفه‌ورزی و امکان پرسش از وجود، تنها از طریق احوال بنیادین و استمرار آن تحقق می‌یابد. اما چگونه می‌توان این احوال بنیادین را بیرون کشید و کجا باید حال بنیادین را بیدار کرد؟ آیا اساسا حال‌مندی بنیادین یک امر فرا خواندنی است یا باید بر ما مستولی شود؟ و چگونه می‌توان حال‌مندی بنیادین را از احوال عادی تمیز و تشخیص داد؟ این‌ها بخشی از سوالاتی است که هایدگر قصد دارد در این کتاب به آن‌ها بپردازد. به حق می‌توان گفت یکی از مهم‌ترین نوآوری‌های هایدگر در فلسفه بحث احوال بنیادین است. به گفته‌ی خودش، همۀ فلاسفه تا پیش از او از چنین احوالی صحبت کرده بودند اما کسی به تحلیل آن‌ها نپرداخته بود. به واقع کتاب «ملال» را می‌توان بحثی جذاب، خیره‌کننده، دقیق و نو دربارۀ آن احوال عجیبی که احتمالا همۀ ما آن را تجربه کرده‌ایم، خواند.

در سال‌های اخیر، پیاده‌سازیِ سیاست‌های نوآوریِ مأموریت‌گرا با هدف حل چالش‌های اجتماعیِ عمده، در کشورهای مختلفی دنبال شده است. توجه به پیاده‌سازیِ این سیاست‌ها به افزایش بحث‌های نظریِ حولِ این سیاست‌ها و مسائل مختلفِ آن نیز انجامیده است. یکی از معضلات سیاست‌های نوآوریِ مأموریت‌گرا مسئله متمرکز بودنِ تشخیص چالش‌های عمده و تعریف مأموریت‌هاست. این تصور وجود دارد که در سیاست‌های نوآوریِ مأموریت‌گرا، تشخیص چالش‌ها و تعریف مأموریت‌ها باید به‌طور متمرکز و بالا−به پایین انجام شود. رهیافت بالا−به پایین در تعریف مأموریت‌ها از جهات مختلفی موردانتقاد قرار گرفته است. درعین‌حال، از دیدگاه برخی از پژوهشگران هرچند بالا−به پایین بودن را می‌توان ویژگیِ سیاست‌های نوآوری مأموریت‌گرای سنتی دانست، این مطلب در مورد سیاست‌های نوآوری مأموریت‌گرای جدید صادق نیست که هدف اصلی آن حل چالش‌های اجتماعیِ عمده است و این سیاست‌ها جنبه‌های اشاعه‌گرایانه و پایین−به بالا دارند. باوجوداین، نقدهایی نیز بر رهیافت بدیل پایین−به بالا در تعریف مأموریت‌ها وارد است. در این مقاله، پس از بررسی نقدهای وارد بر رهیافت‌های بالا−به پایین و پایین−به بالا در تعریف مأموریت‌های پژوهشی، و با تکیه بر شرایط لازم برای مأموریت‌های پژوهشی، رهیافتی تلفیقی برای تشخیص چالش‌ها و تعریف مأموریت‌ها پیشنهاد می‌شود که به اشکالات رهیافت‌های بالا−به پایین و پایین−به بالا دچار نیست.

به فرایند تبدیل وضعیت‏های انسانی به مشکلات قابل‌درمان، طبی‏سازی گفته می‏شود. در این فرآیند، از علوم زیست-پزشکی برای تبیین آسیب‏های اجتماعی و ارائه راه‏های مرتفع کردن و پیشگیری کمک گرفته می‏شود. سزار لومبروزو پزشک و جرم‌شناس ایتالیایی قرن نوزدهم با تحقیقات خود پیرامون ویژگی‌های جسمانی بزهکاران و تمایزات آنان با دیگر افراد جامعه، یکی از پیشگامان طبی‏سازی جرم و بزهکاری بود و مکتب جرم‌شناسی پوزیتیویستی و دانش انسان‌شناسی جنایی را پایه‌گذاری کرد. در این مقاله می‏کوشیم فرآیند طبی‌سازی جرم را از منظر روش‏شناسی کار وی بررسی کنیم. ازاین‏رو، در گام نخست، نشان می‏دهیم پیش‏فرض بنیادین پژوهش‏های وی مبتنی بر نظریه تکامل لامارک و داروین است. او معتقد بود ویژگی‏های بزهکاران به منشأ آتاویستی دلالت می‏کند که شرایط جسمی- روانی نیاکان دور خود را بازتولید می‏کند. درواقع، جرم علامتی است از غرایز ابتدایی که در مجرم نهفته است و جنایتکاران نمودی از بازگشت به یک نوع اولیه یا مادون بشری از انسان‏ها هستند. شیوه کار وی در این مرحله استفاده از جمجمه‌شناسی و انسان‌سنجی بود. در گام دوم، نشان می‏دهیم روش کار وی در بررسی جرم و بزهکاری، الگوی تفکر پزشکی مدرن درباره آسیب تنی و درمان آن است. لومبروزو می‏کوشید براساس مفهوم نرمال و غیرنرمال در پژوهش‏های آسیب‌شناسی، معیارهایی برای تمییز انسان بزهکار از انسان‏های نرمال ارائه دهد.

کتاب «بخواهید تا اجابت شود»، یک کتاب پرفروش خودیاری است که توسط استر هیکس و جری هیکس نوشته شده است. این کتاب عمیقاً به مفهوم قانون جذب می‌پردازد و ابزا‌های عملی را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهد تا خواسته‌های خود را آشکار کنند. این کتاب که در سال 2004 منتشر شد، جوایز متعددی از جمله جایزه نقره‌ای ناتیلوس برای رشد شخصی در سال 2005 را به دست آورد و به بیش از 30 زبان ترجمه شده است.

این کتاب جذاب روابط مارک رولندز ، فیلسوف بی ریشه و برنین ، گرگ خوش سفرش را ترسیم می کند. مارک رولندز یک استاد جوان فلسفه بود در جستجوی معنای زندگی. اندکی پس از ورود به دانشگاه آلاباما ، وی متوجه یک آگهی در کاغذهای محلی شد که توله گرگ ها را برای فروش تبلیغ می کرد ، او تصمیم گرفت که فقط از روی کنجکاوی در مورد این گرگ ها تحقیق کند. این عشق در نگاه اول بود و پیوندی که بین فیلسوف و گرگ ایجاد شد ، روابط باورنکردنی موجود بین انسان و حیوان را برای ما تأیید می کند. پس از پیدا کردن برنین به عنوان توله ، به سرعت مشخص شد که برنین هرگز تنها نمی ماند ، زیرا عواقب آن برای خانه ی مارک و وسیله هایش وخیم بود. در نتیجه ، برنین و مارک با هم به همه جا می رفتند - از سخنرانی در کلاس درس گرفته تا ایرلند ، انگلیس و فرانسه. برنین فراتر از یک حیوان خانگی عجیب و غریب، به عنوان یک شخص ، و به طرز عجیبی ، به عنوان یک فیلسوف تأثیر بسیار زیادی بر رولندز گذاشت ، و او را به ارزیابی مجدد نگرش خود نسبت به عشق ، خوشبختی ، طبیعت و مرگ سوق داد. این کتاب خنده دار (وقتی گرگ دستگاه تهویه ی هوای شما را می خورد چه کار می کنید؟) و تکان دهنده ، و زندگی بخش باعث می شود که معنای انسان بودن را دوباره ارزیابی کنید.

این کتاب حاوی درس گفتارهای مارتین‌هایدگر فیلسوف آلمانی در نیمسال زمستانی "52-1951" و ترم تابستانی 1952 است درباره‌ی آسیب‌شناسی تفکر، یادآوری ساحت وجودی انسان و کیفیت تفکر در زندگی امروز او در زمانه‌ی حاضر. در بخشی از کتاب، نویسنده مساله‌ی هستی را در پیوند با متافیزیک خواست نیچه و با توجه به خواستگاه‌های فلسفی آن در نزد فیلسوفان پیش از سقراط، به بحث می‌گذارد و به ماهیت تفکر اشاره می‌کند. او معتقد است که انسان امروزی بیش از هرچیز به تصور سطحی از امور اکتفا می‌کند که به معنای واقعی کلمه فکر نمی‌کند و البته باید با وجود تفکرگریزی امروز، خود را در راه تفکر قرار می‌دهد. از نظر او با استفاده به برخی سخنان نیچه می‌توان گفت که اراده‌ی انسان، خواهان جاودانگی خویش است و این امر درعصر مدرن به این شکل خود را می‌نمایاند که انسان به واسطه‌ی آن، قصد حفظ هرچه بیش‌تر خود و اعمال نیروی خویش را دارد. گفتنی است پرسش از نفس امر تفکر، علم، تکنیک، هم‌چنین متافیزیک از دغدغه‌های اصلی هایدگر در دوران متاخر و تفکر وی و موضوع برخی از درس‌ گفتارهای او بوده است که در این کتاب، پرسش از ذات تکنیک، بار دیگر مطرح می‌شود و آن تلاش برای دریافتن ماهیت تکنیک، نقد و آسیب‌شناسی ساحت وجودی انسان در عصر تکنولوژی است.

سومین کتاب هم «هنر خوشبختی» است که ۵۰ قاعده درباره زندگی و اصولی را شامل می شود که به روش فرانسوی ها تدوین شده اند. شوپنهاور بیش از همه در دوران زندگی در برلین، پس از تلاش ناکام در رقابت با هگل برای استادی و ارائه درس گفتارهایش، تا زمان فرار ناگزیرش از بیماری وبا، تمایل زیادی به نگارش و تدوین رساله های کوچک و کم حجم داشت که در آن ها بر کاربرد عملی اندیشه هایش و همچنین بدبختی خود تمرکز داشت. مشهورترین اثرش در این دوره، رساله «دیالکتیک جدلی» یا همان کتاب «هنر همیشه برحق بودن» است که پژوهشگران آن را از خلال نوشته های بازمنده در مرده ریگ او استخراج کردند که بعدها ویرایش و چاپ شد. وجه تمایز مهم رساله «هنر خوشبختی» با «هنر بر حق جلوه دادن خود» این است که دست نوشته های آن رساله کوچک، بعدها با مختصر تغییر و تصحیحی چاپ شد ولی «هنر خوشبخت بودن» در مراحل تدوین اولیه بوده و به خاطر پراکندگی مطالب آن در بخش های مختلف و قطعه قطعه بودنش به حال خود رها شده بود. شوپنهاور ۵۰ قاعده این کتاب را در زمان های مختلف نوشت که به زحمت از لابه لای کتاب ها و نوشته هایش قابل بازیابی هستند. عناوین اصلی این کتاب به ترتیب عبارت اند از: شوپنهاور و فلسفه خوشبختی، هنر خوشبختی یا حکمت زندگی، پنجاه قاعده زندگی توام با خوشبختی، فلسفه خوشبختی، برخی آثار شوپنهاور که به فارسی ترجمه شده اند.