جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ژاک رانسیر، فیلسوف فرانسوی، در دو گفت وگو با پیتر انگلمان طرحی کلی درباره ی شکل گیری اندیشه ی خود ارائه می دهد، از مطالعات اولیه اش درباره ی رهایی کارگران گرفته تا کارهای اخیرش در باب ادبیات، فیلم و هنرهای بصری. او به جای بحث درباره ی زیبایی شناسی در چارچوب نحوه ی تعمق محدود ما در هنر یا زیبایی، می گوید زیبا یی شناسی تشکیل دهنده ی اساس کل «رژیم تجربه ی» ماست. رانسیر نشان می دهد که روابط سیاسی از تجربه ی حسی شکل می گیرند، چون احساس ها و ادراک های فردی بدل به دغدغه ی کل اجتماع می شوند.

ژاک رانسیر، فیلسوف فرانسوی، در دو گفت وگو با پیتر انگلمان طرحی کلی درباره ی شکل گیری اندیشه ی خود ارائه می دهد، از مطالعات اولیه اش درباره ی رهایی کارگران گرفته تا کارهای اخیرش در باب ادبیات، فیلم و هنرهای بصری. او به جای بحث درباره ی زیبایی شناسی در چارچوب نحوه ی تعمق محدود ما در هنر یا زیبایی، می گوید زیبا یی شناسی تشکیل دهنده ی اساس کل «رژیم تجربه ی» ماست. رانسیر نشان می دهد که روابط سیاسی از تجربه ی حسی شکل می گیرند، چون احساس ها و ادراک های فردی بدل به دغدغه ی کل اجتماع می شوند.

"رایان هالیدی" در کتاب جدید خود ، "حرکت در سکون" ، با استفاده از فلسفه ی رواقی و بودایی نشان می دهد که چرا سرعت پایین ، سلاح مخفی کسانی است که پیشرو هستند. همه ی رهبران ، متفکران ، هنرمندان ، ورزشکاران و بینندگان بزرگ یک ویژگی غیر قابل انکار دارند که آن ها را قادر می سازد تا بر عصبانیت خود کنترل داشته باشند. "رایان هالیدی" این ویژگی را سکون می نامد ، که برای جلوگیری از حواس پرتی و کشف بینش عالی ، رسیدن به خوشبختی و انجام کار درست است.سکون را میتوان ثابت قدم بودن در حالی که دنیا به دور شما می چرخد تعریف کرد . وی در این کتاب مسیری را برای دستیابی به این شیوه ی زندگی باستانی ، اما به شدت ضروری ترسیم می کند. "رایان هالیدی" با بهره گیری از طیف وسیعی از بزرگترین اندیشمندان تاریخ ، از کنفوسیوس گرفته تا سنکا ، مارکوس اورلیوس تا تیچ نهات هان ، جان استوارت میل تا نیچه ، اظهار می دارد که سکون، تنها بی تحرکی نیست ، بلکه دریچه ی دستیابی به تسلط بر خود ، نظم و تمرکز است. او همچنین چهره هایی را نشان می دهد که نشان دهنده ی قدرت سکون هستند: بازیکن بیس بال ساداهارو اوه ، که مطالعه او در مورد "ذن" او را به یکی از بهترین بازیکنان تبدیل کرد. وینستون چرچیل ، که در تعادل بخشیدن به زندگی عمومی شلوغ خود با زمان صرف کردن برای ساخت و نقاشی املاک چارتول خود ، توانست در این روند دنیا را از نابودی نجات دهد. فرد راجرز ، که به نسل هایی از کودکان آموخت که چه چیزهایی را نمی بیند. آن فرانک ، که روزنامه نگاری و عشق به طبیعت در میان سختی غیرقابل تصور زندگی او را هدایت می کرد. اکنون مردم بیش از هر زمان دیگر ، بیش از حد ،تحت فشار قرار گرفته اند. آن ها با موانع و منافع شخصی و رقابت روبرو هستند."حرکت در سکون" پادزهر ساده اما الهام بخشی برای استرس اخبار و رسانه های اجتماعی است. سکونی که همه ی ما به دنبال آن هستیم و مسیر رسیدن به معنا ، رضایت و تعالی در جهانی است که بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز دارد.

نوشتار پیش رو ترجمه ی مقدمه ی رورتی جوان بر جنگی از 38 مقاله است که توسط خود او ذیل «چرخش زبانی: مقالاتی در مورد روش فلسفی» جمع آوری شده است. رورتی نشان می دهد که فلسفه ی زبانی یک زائده بر تاریخ فلسفه نیست و آنچه امروز بر فلسفه می گذرد وام دار چرخشی است که فیلسوفان زبانی خلق کردند. چرخش زبانی را نباید با فلسفه ی زبانی یکی دانست. چرخش زبانی یک رویداد و حقیقتی تاریخی است در حالی که فلسفه ی زبانی نحوه ای از فلسفه ورزی است. حقایق تاریخی حیات امروز ما را شکل می دهند حتی اگر تا امروز استمرار نیافته باشند یا حتی اگر ما به سان عاملان تاریخی ایجاد کننده ی آن ها عمل نکنیم. چرخش زبانی نیز فلسفیدن امروز ما را شکل داده است حتی اگر دوره ی آن به پایان رسیده باشد یا حتی اگر ما فیلسوفانی زبانی نباشیم. «بودن یا نبودن» چرخش زبانی مهم است و نه تمام شدن یا باقی ماندن آن.

این کتاب دو بخش دارد: بخش نخست، خطابه ی یادبود، در بزرگداشت آهنگساز آلمانی، ( کنرادین کروتسر )، که ( هایدگر ) آن را برای مخاطبان عام ایراد کرده است و یک مکالمه ی سه نفره یا گفتگو که طی آن ، همان موضوع مطرح شده در بخش خطا به شکلی تخصصی تر و عمیق تر بسط داده می شود. این مکالمه ها از میان مجموعه یادداشت های گسترده تری که هایدگر آن ها را در کالبد گفتگویی بین سه شخصیت راهنما، دانشمند و محقق در خلال سال های 1944-1945 به نگارش درآورده، استخراج شده است.

روزی مردی به نزد ویل دورانت، مورخ و اندیشمند مشهور، رفت و از او درخواست کرد دلیلی به دست او بدهد که چرا نباید خودکشی کند. دورانت در آن وقت محدود، جواب هایی به او داد و مدتی بعد، نامه ای برای بیش از صد شخصیت مشهور فرستاد و درباره معنی زندگی از آن ها نظر خواست و پاسخ های رسیده را به همراه دیدگاه خود، در این کتاب منتشر کرد. «درباره معنی زندگی» یکی از خواندنی ترین آثار ویل دورانت، نویسنده کتاب بزرگ تاریخ تمدن است. متن اصلی این کتاب سال های سال در دسترس نبود و چند سال پیش به کوشش جان لیتل منتشر شد. ویل دورانت برنده جایزه پولیتزر و مدال آزادی است. دورانت نشست و نامه ای نوشت، نامه ای که در طرح پرسش ها، فلسفی بود و طنینی شاعرانه داشت. او آن نامه را برای صد نفر فرستاد و از آن ها دعوت کرد نه تنها به پرسش بنیادی معنی زندگی (به نحو انتزاعی) جواب بدهند، بلکه بگویند خودشان (به طور عینی و خاص) در زندگی چگونه معنی، هدف و رضایتمندی یافتند. پاسخ خواندنی بسیاری از این شخصیت ها در چند بخش شامل اهل ادبیات، هنرمندان، رهبران بزرگ، دینداران و بازیگران، آمده است. بخش ابتدایی کتاب درباره معنی زندگی به قلم شخص دورانت، معنی را در دین، علم، تاریخ و سیاست بررسی می کند و در انتها خود به سوالهای فردی که قصد خودکشی داشته پاسخ می دهد.

آنچه جرقه و شعله‌ی میلم را بر می افروزد چیزی به جز خود زیبایی نیست، نه زیبایی باتنی و نه زیبایی نفس، شاید حتی یک جفت چشم، یک چهره یا یک بدن هم نه، به عکس، یک نیم نگاه، یک نظر، یا یک حالت، ویژگی هایی که هم جسمانی اند و هم روحانی. آن ها را ابیات جداگانه ای از شعری منظوم، قطعاتی از اثری بزرگ، تلقی کنید که بسی وعده منی دهند ولی زیاد سخن نمی گویند و گاهی بی رحمانه فریبنده اند. و در هیچ یک از این موارد قضاوت من مبنی بر اینکه شما زیبایید قضاوتی که با جرقه‌ی میل یکی است، چیزی همچون حکمی فلسفی نیست. قضاوت من به آنچه تا کنون آموخته و تجربه کرده‌ام مربوط نیست، بلکه مربوط است به آنچه امیدوارم در آینده بیاموزم و تجربه کنم. این تجلی‌ای است از نیاز من به مصاحبت م معاشرت پر شور-جنسی، روانی، اخلاقی، با شخصی دیگر، نیازی که امکان ندارد از طریق تامل فلسفی تامین شود.

پرسش هایی مانند: معنای زندگی چیست_ به ویژه اگر یک روز به پایان برسد؟ آگاهی ما از مرگ باید چطور بر شیوه ای که زندگی می کنیم اثر بگذارد؟ اگر تا ابد زندگی می کردیم مرگ معنای دیگری می داشت؟ آیا پس از یک یا دو هزاره، خستگی وجودی بر ما غلبه می کرد و آرزو می کردیم همه چیز به پایان برسد؟ آیا ما نفس داریم- و اگر داریم، آیا پس از {مرگ} بدن های ما باقی می ماند؟ ارواح از چه ساخته شده اند؟ نفس تو از نفس من بهتر است؟ آیا بعد دیگری از زمان هست که به سرعت از میان چرخه ی تولد و مرگ می گذرد؟ آیا ممکن است با همیشه در لحظه ی حال زیستن (تا ابد زیست)؟ آیا بهشت جایی در زمان و مکان است؟ اگر نیست، کجا و کی است؟ و شانس ورد به آن چقدر است؟ این نوع پرسش هایی است که حدود پنجاه سال پیش ما را بر آن داشت که در نخستین دوره های فلسفی خود ثبت نام کنیم...

کتاب حاضر یکی از کتاب های مجموعه قدم اولی است در حوزه ارتباط میان ذهن و ماده که پس از اشاره به مقطع تاریخی این بحث، به توصیف مسیرهای مختلف علمی ای می پردازد که تلاش کرده اند از طریق فهم این ارتباط، آگاهی را توضیح دهند. در این مسیر پرپیچ وخم، خواننده با زامبی ها، اتاق چینی، ارواح ماشینی و گربه شرودینگر ملاقات می کند و از هر یک نکته ای را در مورد آگاهی می آموزد. کتاب با مثالی در رابطه با قابل تعریف نبودن آگاهی آغاز می شود.

کتاب حاضر، جلد پنجم از مجموعه هفت جلدی «تاریخ فلسفه (ی) امیل بریه» است، که در آن به شرح زندگی، معرفی آثار و تحلیل اندیشه های فیلسوفان و اندیشمندان جهان یعنی: «نیوتن»؛ «جان لاک»؛ «کلود بوفیه»؛ «بارکلی»؛ «آرتور کولیر»؛ «لایبنیتس»؛ «کریستیان وولف»؛ «باتیستا ویکو»؛ «مونتسکو»؛ «کندیاک»؛ «شارل بونه»؛ «دیوید هارتلی»؛ «هیوم»؛ «روژناگ»؛ «دیدرو»؛ «دالامتبر»؛ «ولتر»؛ «ژان ژاک روسو»؛ «سن مارتن»؛ «تامس رید» و «کانت» پرداخته شده است. بدین ترتیب با توجه به اندیشمندان معرفی شده در این مجلد، از میان اندیشه های مطرح می توان به: اخلاق مبتنی بر احساس درونی؛ نظریه رویت؛ اخلاق و سیاست؛ نظریه قرارداد اجتماعی و... اشاره کرد...