جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اسلام­هراسی بخشی از هستی گفتمانی در نظام فکری جهان غرب‌ است. بخشی از ذهنیت غلط و خصمانه غربیان از اسلام را باید در نحوه بازنمایی اسلام جست­وجو کرد. ابن­ورّاق یکی از شاخص­ترین نویسندگان معاصر فعال در جهت تصویرسازی مخدوش از اسلام است. آثار او بارها به زبان­های مختلف ترویج شده و بنا­بر ادعای خود، به جهت ترس از دچار شدن به سرنوشتی مشابه سرنوشت سلمان رشدی، به شکلی محتاطانه نام مستعار برگزیده است. پژوهش حاضر، ضمن بررسی اسلام­هراسی در پی­رنگ شخصیت ابن­ورّاق، بازتاب اسلام­هراسی را در انگاره­سازی وی از اسلام، بررسی می­کند. دستاورد پژوهش، نشان می­دهد ابن­ورّاق اسلام را زشت، ناانسانی، خردستیز و مسلمان را ستم­دیده، جنگ­طلب، ناکام و واپس­مانده بازنمایی می­کند. وی کوشیده تا هراس از دین اسلام را در مخاطب غیرمسلمان، القا کند و خواننده مسلمان خود را تشویق نماید تا از اسلام به وادی نفی و انکار دین اسلام پرتاپ شود. او با پیگیری اهداف روشن سیاسی، در پی گسترش ساختارمند اسلام­هراسی است.

برخی از خاورپژوهان با استناد به تشابهات میان قرآن و تورات، به فرضیه اقتباس روی آورده­اند و با طرح این فرضیه، درصدد اثبات منشایی غیر­وحیانی برای قرآن و عدم پیامبری حضرت محمد(ص) هستند. این پژوهش با رویکرد توصیفی، تحلیلی و انتقادی، به بررسی و نقد فرضیه اقتباس در بعد شریعت، در بخش عبادات و به شکل خاص به زکات می­پردازد و با بررسی تطبیقی زکات در قرآن کریم و تورات، علت وجود درون­مایه­های مشترک میان ادیان الهی در عبادات را ناشی از وحدت منشأ الهی ‌آن­ها می­داند نه به دلیل اقتباس آن­ها از یک­دیگر. افزون بر آن، به تبیین سازوکار دقیق و جامع زکات در قرآن پرداخته و به نقش اصلاحی و تکمیلی قرآن کریم نسبت به شرایع سابق اشاره کرده؛ از جمله: تشریع حکم زکات برای ریشه­کن کردن فقر در جامعه، خروج زکات از یک مسأله اخلاقی صرف به یک واجب شرعی همراه با ضمانت اجرایی دولت اسلامی، دائم بودن پرداخت زکات و خروج از چرخه هفت ساله، هدف­گذاری­های سیاسی، اجتماعی و اخلاقی در پس موارد مصارف زکات و... . این تفاوت­های اساسی، حاکی از عدم­اقتباس حکم زکات از تورات است.

در این مقاله من تمام تفسیری که در رابطه با معنای «خوب بودن یک چیز به یک لحاظ (اعتبار)؛ نه خوب بودن به لحاظ کلی» به آنها رسیده ام را ملاحظه و بررسی کرده ام. نتیجه ای که به آن رسیده ام این است که هیچ یک از این تفاسیر موفق نیستند؛ بنابراین مفهوم خوب بودن چیزی به یک لحاظ همچنان به صورت یک معما باقی می ماند.

مسأله منشأ حیات در زمین، از سؤالات اساسی هستی­شناسی و عمدتاً مورد مناقشه بین دانشمندان علم و علمای دینی بوده است؛ از این رو، هدف اصلی این تحقیق، بررسی نظریه قرآنی و دیدگاه­های علم تجربی درباره مسأله منشأ حیات در زمین است. در این نوشتار، ابتدا معانی لغوی و اصطلاحی برخی واژه­های مهم، و سپس رابطه قرآن و علوم تجربی بررسی شده است. آیات قرآنی (از جمله آیه 30 سوره انبیاء و آیه 45 سوره نور) و نظریات مفسران درباره آن نیز بررسی گردیده است. سپس برخی از مهم­ترین و مشهورترین نظریه­ها و فرضیه­های دانشمندان علم تجربی از جمله نظریه آفرینش ویژه، منشأ آبزی، تولید خود به خودی، نظریه ابدیت حیات، نظریه تکامل و نظریه دنیای RNA و دنیای DNA بحث و تحلیل شده است. روش تحقیق در این مقاله، توصیفی- تحلیلی است و یافته­های آن، نشان می­دهد که قرآن به صورت اسرارآمیز درباره منشأ حیات در زمین بحث کرده و هیچ نظریه خاصی در این زمینه نداده است. هم­چنین بسیاری از نظریه­ها و فرضیه­های دانشمندان باستان و معاصر درباره منشأ حیات با گزارش قرآنی مطابقت ندارد.

براساس آموزه­های قرآنی، مادر موظف است تا 21 ماه پس از تولد، به نوزاد خود شیر دهد. با این حال، روشن است که کودک افزون بر تغذیه با شیر مادر، به مراقبت‌های خاصی در دوره شیرخوارگی نیز نیاز دارد. این مراقبت‌ها، در حالت عادی، شخصی انجام می­دهد که بیش­ترین رابطه عاطفی و جسمی را با آن کودک داشته باشد. مسأله حضانت کودک و این­که چه کسی باید این مسئولیت را بر عهده بگیرد، هنگامی مطرح می‌شود که والدین از یک­دیگر جدا شده باشند؛ اما در صورت ادامه داشتن زندگی زناشویی، والدین با همکاری یک­دیگر از فرزند خود مراقبت می­کنند. مسئولیت حضانت از فرزند، پس از پایان دوره شیردهی، بر عهده پدر است؛ اما مادر نیز حق دارد در صورت تمایل تا رسیدن کودک به هفت سالگی، چه کودک پسر باشد یا دختر، مسئولیت نگهداری از فرزند خود را بر عهده بگیرد.

دین مبین اسلام همواره بر توجه به واقع‌بینی تأکید کرده که یکی از ارکان اساسی این دین را تشکیل می‌دهد. بر این اساس، دین اسلام به انسان می‌آموزد که واقعیت‌ها را در نظر داشته باشد و حرکت و تلاش خود را بر پایۀ آن تنظیم و برنامه‌ریزی کند؛ زیرا بدون شناخت واقعیت‌ها نمی‌توان به اهداف آرمانی (که سعادت انسان در پرتو آن رقم می‌خورد) دست یافت. از این‌ رو، ضروری است که با شناسایی ماهیت واقع‌بینی و آثار آن، گامی در جهت اطاعت از اوامر الهی و به‌دنبال آن تقویت این عنصر مهم در انسان و ایجاد انگیزه برای رشد و تعالی هر چه بیش­تر آن، به جلو برداشته شود تا در نهایت، انسان به کامیابی و سعادت حقیقی خویش نایل شود. این پژوهش به روش کتابخانه‌ای، پس از تبیین ماهیت واقع‌بینی، به بیان آثار آن و روابط بین این آثار و تقدم و تأخر آن­ها پرداخته است.

یکی از مطالبات به­حق جامعۀ ما 37 سال پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، استقرار ارزش‌های ناب اسلامی در تمامی شئون جامعه به‌ویژه تصمیم‌گیری‌های حوزۀ اقتصادی و بازرگانی است. هدف پژوهش حاضر، تبیین و شناسایی مؤلفه‌ها و اصول مشتری‌مداری و ارتباط با مشتری از دیدگاه قرآن و نَهْج‌الْبَلاغَه خواهد بود. از این‌ رو تحقیق حاضر، از لحاظ هدف کاربردی است و در زمرۀ پژوهش‌های توصیفی از شاخۀ پیمایشی قرار می‌گیرد. به‌منظور گردآوری داده‌ها، از شیوۀ فیش‌برداری استفاده شده است که این مهم با انجام دادن مطالعات کتابخانه‌ای حاصل شد. نتایج به‌دست‌آمده، حاکی از شناسایی پانزده مؤلفه و دسته‌بندی آن­ها در قالب دو بُعد اصول نظری شامل حق‌محوری، کسب رضایت الهی، توجه به خواست مشتری، صداقت‌پیشگی در معامله و تطابق معامله با احکام اسلامی و اصول عملی شامل سود متعارف، رعایت مساوات، اعتماد معقولانه به مشتری، عدم کم‌فروشی، ممنوعیت احتکار، حلم و بردباری، خوش­رویی با مشتری، حُسن خدمت به مردم، تسریع در رفع حوایج مشتریان و دعا برای کسب توفیق خدمت به مردم است.

ترجمه ماشینی: عرفان اسلامی بر قدرت معنوی اعتقاد برای ارتباط مسالمت آمیز و همبستگی با همنوعان و محیط زیست تاکید دارد. از قرآن و آموزه های نبوی ایمان دور نمی شود، بلکه ارتباط خود را با وحی، نبوت و شریعت دینی بازتعریف می کند. بر اساس دیدگاه عرفانی، رستگاری و سعادت کمتر وابسته به جزمات و قوانین دینی است، بلکه جست و جوی حقیقت و تأمل در بی نهایت و باطن یا بی واسطه بودن نقش تعیین کننده ای دارد. هدف کتاب پرداختن به جنبه های مهم الهیات عرفانی است. تحقیق باید در درجه اول بر رویکردهای اعتقادی و فهمی بیان صوفیانه عقاید متمرکز باشد. او همچنین اختلافات بین تفسیر معذرت‌آمیز و جزمی از مفاد ایمان و عبور از مرزها در کلام اسلامی- عرفانی را روشن می‌کند. علاوه بر این، الهیات عرفانی باید طراحی شود که رویکرد کلامی را به باورها بسط دهد.