جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«فلسفه زمان خودش است که در افکار درک می‌شود. نیازی نیست دربرابر پدیده جهان توقف کند تا تأثیرات خود را از آن بگیرد، برعکس، موضوع خود را آزادانه انتخاب می‌کند و خودش وظایفی را که بعدا توسعه می‌دهد، تعیین‌ می‌کند.» گئورگ ویلهلم فردریش هگل با این کلمات عمیق، جوهره‌ی اثر اصلی کتاب خود، «عقل در تاریخ» را دربر می‌گیرد. این قطعه عظیم، پژوهشی فلسفی به‌عنوان یک کاوش جامع در‌مورد تکامل تفکر بشری عمل‌ می‌کند و توسعه‌ی ایده‌های فلسفی را از دوران‌ باستان تا دوران خود هگل در اوایل قرن‌ نوزدهم دنبال‌ می‌کند. سخنرانی‌های هگل، سفری شگفت‌انگیز را درمیان چشم‌اندازهای فکری تمدن‌های گذشته ارائه می‌دهد‌ و از تابلوی پیچیده ایده‌هایی که درک و ادراک انسان را شکل داده‌اند، پرده‌برداری می‌کند. هگل که به‌دلیل روش دیالکتیکی و بینش عمیق خود در‌مورد ماهیت واقعیت مشهور است، دیدگاهی پانوراما از تاریخ فلسفی ارائه می‌دهد که هم روشنگر و هم تفکر‌برانگیز است. آنچه آثار هگل را متمایز می‌کند صرفا گستردگی تاریخی آن نیست، بلکه عمق بینشی است که او با آن هر دوره فلسفی را تحلیل می‌کند. از تفکرات متافیزیکی یونانیان باستان تا ایده‌های انقلابی عصر روشنگری، هگل در میان ملیله‌های غنی اندیشه‌ی بشری با وضوح و دقت قابل‌توجهی حرکت می‌کند. یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های سخنرانی‌های هگل، توانایی او در تشخیص جریان‌های فکری زیربنایی است که سنت‌های فلسفی ظاهرا متفاوت را به هم متصل می‌کنند. او نشان می‌دهد که چگونه هر جنبش فلسفی، بر دستاوردهای پیشینیان خود بنا می‌شود و یک پیشرفت دیالکتیکی مستمر به سمت درک و ترکیب بیشتر را‌ شکل می‌دهد. علاوه‌بر این، سخنرانی‌های هگل به قلمرو گمانه‌زنی انتزاعی محدود نمی‌شود؛ در‌عوض، آنها بینش‌ عمیقی از زمینه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ارائه می‌دهند که گفتمان‌ فلسفی را در طول تاریخ شکل‌ داده‌ است. هگل با زمینه‌سازی ایده‌های فلسفی در محیط تاریخی‌شان، درک دقیقی از تعامل پیچیده بین ایده‌ها و جامعه ارائه می‌کند. با‌ اینحال، شاید قانع‌کننده‌ترین جنبه‌ی کار هگل، ارتباط پایدار آن با گفتمان معاصر باشد. علیرغم ارائه بیش از دو قرن پیش، سخنرانی‌های او همچنان در‌ گوش خوانندگان معاصر طنین‌انداز می‌شود و بینش‌های عمیقی را درمورد سوالات همیشگی ارائه می‌دهد که از زمان‌های بسیار قدیم بشریت را درگیر کرده است. «عقل در تاریخ»، به‌عنوان یک دستاورد بزرگ در سالنامه‌ی پژوهش‌های فلسفی ایستاده است. این اثر با گستره‌ی وسیع، بینش‌های نافذ و ارتباط بی‌زمان، اثری است که تا امروز به الهام بخشیدن و روشنگری خوانندگان ادامه می‌دهد و همانطور که خود هگل به درستی خلاصه می‌کند: «تاریخ فلسفه را باید به‌عنوان باغ جهان فکری نگریست، زیرا انواع آن اشکالی را به نمایش می‌گذارد که روح تحت‌ آن خود‌ را نشان‌ داده‌ است».

ین کتاب به شما کمک می‌کند نسبت به یکی از مهم‌ترین تمدن‌های جهان اطلاعات جالبی به دست بیاورید. این کتاب به شما کمک می‌کند آداب و فرهنگ چین باستان را بهتر بشناسید. در این کتاب با آرای کنفسیوس بیشتر آشنا می‌شوید.

انتشارات کرگدن منتشر کرد: سه موضوع عمده‌ای که در این کتاب بررسی شده – یعنی بنا نهادن فرهنگی که حول احترام به آزادی انسان صورت‌بندی شده باشد؛ اشتیاق به توسعۀ علم تعلیم‌وتربیت به‌نحوی‌که به پیشرفت بشریت کمک کند؛ و بذرهای نظریۀ نوین اجتماعی – مطالب فراوانی برای درک ظرفیت میراث فلسفی کانت فراهم می‌آورد. کانت ذیل مفهوم فرهنگ دقایق فراوانی را پیش کشیده است، به‌گونه‌ای که می‌توان از آزادی اندیشه و بیان تا مؤلفه‌های متعدد حکومت مطلوب، سعادت مدنی و درنهایت سعادت اخلاقی و عقلانی را در آن مشاهده کرد. از نظر کانت، اساساً هرگونه طرح و انگیزه‌ای برای تغییر مبانی فرهنگی و حرکت به‌سوی فرهنگ عقلانی یا همان فرهنگ آزادی و اخلاقی مستلزم برنامه‌ریزی و آموزش تدریجی و پیوستۀ نسل‌های آتی است، نسل‌هایی که نه‌تنها باید صاحبان فرهنگ پیش رو باشند و میراث گذشته را در اختیار بگیرند، بلکه باید متناسب با حرکت روبه‌جلوی عقل، میراث مذکور را کامل کنند و ارتقا دهند. برای کانت، عرصۀ اخلاق و عمل عرصۀ آزادی است؛ هم به‌معنای آزادی از تعینات علّی جهان جسمانی و مناسبات اجتماعی و فرهنگی و دینی پیرامون و هم به‌معنای فراتر رفتن از هرگونه حدومرزی که وجود محدود آدمی مقتضی آن است. به عقیدۀ او، آدمی به اقتضای طبیعت و مشیتی که برای او در نظر گرفته شده است، رو به‌سوی وحدت تمامی عقول، ملت‌ها و حکومت‌‌ها دارد؛ مشروط بر اینکه انسان‌ها آگاهانه به این حرکت بنیادین توجه داشته باشند و خود به اقتضای شرایط تاریخی و سطح رشد عقل، فرهنگ را بنیان گذارند و آموزش را متناسب با آن تنظیم کنند.

"کتاب فقر تئوری" (رصدگاه لغزش ها) این مجموعه کلاسیکی از مقالات است که توسط ادوارد پالمر تامپسون، یکی از مشهورترین افراد سوسیالیست انگلستان، نوشته شده است. این کتاب ارزشمند همچنان به عنوان یکی از متون اصلی در تاریخ تئوری مارکسیستی باقی مانده است. بخش اعظم کتاب به جدل معروف تامپسون علیه لویی آلتوسر و آنچه که او تقلیل گرایی و استبداد ساختارگرایی آلتوسر می داند اختصاص دارد. تامپسون در نثری پر جنب و جوش و نبوغ آمیز، از اندیشه خود علیه گفتمان های رایج دفاع می کند. این اثر که توسط امیرحسین ابراهیم و به همت نشر "آزادمهر" منتشر شده است، شامل سه مقاله با اهمیت قابل توجه می باشد که برای توسعه اندیشه چپ در جهان امروز ضروری بنظر میرسند. این مقاله، «فقر تئوری: رصدگاه لغزش ها»، حدود 200 صفحه است که آلتوسر و گرایش آلتوسری در نظریه سوسیالیستی را تخریب می کند. تامپسون با بصیرت عالی، بینش و سبک نوشتاری روشن نشان می دهد که چگونه آلتوسر در هر تله ایده آلیستی احتمالی گرفتار شده است در حالی که تلاش می کند مارکسیسمی را حفظ کند که خود مارکس دائما درباره آن هشدار می دهد. تزها و ادعاهای آلتوسر، با همه ژست‌های فلسفی و بازی‌های واژه‌ای‌شان، عمدتا بی‌معنا و اگر نه، کاملا خطرناک آشکار می‌شوند. به ویژه شکست کامل آلتوسر در درک رویه های علم تاریخی به طرز درخشانی نشان داده شده است. خواندن این مقاله برای هر مارکسیست علاقه‌مند به فلسفه و به‌ویژه آنهایی که به ساختارگرایی علاقه دارند، ضروری است.

ژان کلود میلنر و الن بدیو سیاره ی انقلاب را با یک سفینه ترک نکردند. و هیچ سنجه ی مشترکی میان رهاکردن جهان بینی سیاسی توسط میلنر و تعقیب ادامه دار آن توسط بدیو وجود ندارد. این تبادل ابتدا و مهم تر از همه دعوت به خوانشی از «قرن انقلاب ها»ست، یا چنان که آنتوان ویت نامیدش، دعوت به خوانشی از «قرن کمونیسم». خوانشی دوصدایی که اجازه ی رد و پذیرش مواجهه ای ضد توتالیتر را به اندازه ی مواجهه ای پیگیر [تمامیت خواهی] به ما می دهد که طبق آن، بعد از شکست چرخه ی انقلاب ها، دوره ای «میانه» خواهد آمد که ممکن است در آن نگرشی رهایی بخش درباره ی تاریخ دوباره بنیان گذاشته.

«معنای سیاسی هستی‌شناسی فلسفی مارتین هایدگر» از پیر بوردیو، یک سفر فکری متقاعدکننده است که از دریچه یکی از مرموزترین متفکران قرن بیستم، مارتین هایدگر، به تعامل پیچیده بین فلسفه و سیاست می‌پردازد. در این اثر تأمل‌برانگیز، بوردیو، جامعه‌شناس و فیلسوف مشهورفرانسوی‌، پیچیدگی‌های تعامل سیاسی هایدگر را بررسی می‌کند و پیامدهای عمیق هستی‌شناسی او را بر چشم‌انداز اجتماعی-سیاسی آشکار می‌کند. این کتاب، کاوش عمیقی از تقاطع بین فلسفه و ایدئولوژی سیاسی است‌ که در چارچوب فلسفی هایدگر تجسم‌یافته است. بوردیو با استادی، ایده‌های تاثیرگذار هایدگر را کالبدشکافی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه از قلمرو متافیزیک انتزاعی فراتر ‌می‌روند تا درک ما از قدرت، اقتدار و ساختارهای اجتماعی را شکل دهند. یکی از موضوعاتی که بوردیو در این کتاب به خوبی آشکار کرد، بررسی انتخاب‌های سیاسی هایدگر و همخوانی آنها با اعتقادات فلسفی اوست. این کتاب فراتر از متون فلسفی است و درگیری هایدگر با حزب نازی را در طول دهه‌ی 1930 روشن می‌کند. بوردیو با پیچیدگی‌های اخلاقی، وفاداری‌های سیاسی هایدگر درگیر می‌شود و خوانندگان را تشویق می‌کند تا با رابطه ناراحت‌کننده بین کار فکری و پیامدهای دنیای واقعی روبه‌رو شوند. کتاب فوق، به‌عنوان یک بررسی انتقادی از رابطه‌ی بین قدرت‌فکری و نفوذ‌سیاسی عمل می‌کند. بوردیو خوانندگان را تشویق می‌کند تا در مورد مسئولیت‌های رهبری فکری تأمل کنند و توجه را به پیامدهای بالقوه‌ی ایده‌های فلسفی هنگامی که به کنش سیاسی ترجمه می‌شوند، جلب کند. همچنین بوردیو خوانندگان را دعوت می‌کند تا با مفاهیم گسترده‌تر فلسفه‌ی هایدگر در زمینه‌ی گفتمان‌ سیاسی معاصر، دست‌و‌پنجه نرم کنند. تحلیل بوردیو فراتر از نقد تاریخی است و نشان می‌دهد که چگونه ایده‌های هایدگر همچنان در بحث‌های مربوط به قدرت، هویت و نقش روشنفکران در شکل‌دهی به روایت‌های اجتماعی بازتاب می‌یابد. علاوه‌بر این، کاوش بوردیو از هستی‌شناسی سیاسی هایدگر به‌عنوان یک داستان هشداردهنده عمل می‌کند و خوانندگان را ترغیب می‌کند که نسبت‌به ابعاد اخلاقی کارفکری هوشیار باقی بمانند. این کتاب با رویارویی با جنبه‌های تاریک‌تر میراث هایدگر، خوانندگان را به چالش می‌کشد تا مسئولیت‌های اخلاقی همراه با نفوذ فکری را به‌طور انتقادی ارزیابی کنند. در خاتمه، «معنای سیاسی هستی‌شناسی فلسفی مارتین هایدگر» پیر بوردیو یک سیر فکری است که خوانندگان را به تلاقی پیچیده‌ی فلسفه و سیاست دعوت می‌کند. این تحلیل ظریف و قابل تاملی از هستی‌شناسی هایدگر ارائه می‌کند و ابعاد پنهانی را آشکار می‌کند که فراتر از محدوده‌های فلسفه دانشگاهی است. نثر جذاب بوردیو، همراه با بینش عمیق او، این کتاب را به کاوشی فریبنده در مورد مفاهیم اخلاقی و سیاسی نهفته در میراث فکری متفکران تأثیرگذار تبدیل می‌کند. چه از علاقه‌مندان به فلسفه، چه دانشجوی نظریه سیاسی، یا صرفا در مورد پیوند ایده‌ها و قدرت کنجکاو باشید، این کتاب نوید سفری روشنفکرانه را می‌دهد که شما را مشتاق می‌کند تا رشته‌های پیچیده‌ی هستی‌شناسی سیاسی هایدگر را باز کند.

همگان «رنه دکارت»، فیلسوف فرانسوی عصر روشنگری را از جمله بنیان‌گذاران فلسفه جدید (فلسفه پس از روزگار نوزایش) می‌دانند. او نخستین فیلسوف بزرگ پس از سده‌های میانه است و به همراه فیلسوفانی چون «اسپینوزا» و «گوتفرید لایبنیتز» به مکتب «خردگرایی» تعلق دارند؛ اين مکتب بر آن بود که: «به آنچه حواس انسان ارائه می‌دهند نمی‌توان اطمینان کامل داشت، بلکه تنها از راه عقل است که شناخت حقیقی و یقین‌آور صورت می‌گیرد». در این کتاب با نگاهی به زندگی دکارت و عصر او، اندیشه‌های دكارت، واکاوی و تأثیرش بر فیلسوفانی چون «کانت»، «هیوم» و... و نیز بر زبان‌شناسی، علم ریاضیات و... بررسی می‌شود.

«جورج ایوانویچ گورجیف» نویسندة کتاب حاضر، در سال 1866 م در شهر «الکساندروپل» در منطقه‌ای در امپراطوری سزاری به دنیا آمد. او در جست‌وجوی دانش و معرفتی که به امکانات نهان مردم و جایگاهش در عالم بپردازد، سفرهای بسیاری کرد و در سال ۱۹۲۲م نهاد تکامل هماهنگ مردم را در کاخِ «دو پریوه درفونتن بلو ـ آوون» نزدیک پاریس بنیاد گذاشت. نوشته‌های گورجیف سه سلسله دارد که کتاب حاضر سلسلة اول: سه کتاب با نام «نقد عینی و بی‌طرفانة زندگی مردم» یا «قصه‌های بلزباب برای نوه‌اش» است. او در این کتاب بینش خود را از هدف و مقصود زندگی مردمی در طرح گسترده کیهان‌شناسی آشکار شدن زندگی در عالم سطوح زندگی به تصویر می‌کشد و نقدی از خشونت و گمراهی در فرهنگ مردم و نیروی بالقوه تکامل را به نمایش می‌گذارد.