جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب داستان تلاش برای ایستادن و قدم برداشتن به شکلی مناسب است، تا خودِ کنونی را به سوی مقصدی دست نخورده، دست یافتنی ولی دور حرکت دهید. در این صورت، حتی لیز خوردن هم می‌تواند آموزنده باشد، زیرا بیشتر وقایع مربوط به مسیر هستند نه قله. در این راه است که به قول نیچه، می‌توان «خود را یافت.»

«سه گفت و شنود بین هیلاس و فیلونوس» کتابی نوشته‌ی جرج برکلی، فیلسوف و اسقف ایرلندی قرن‌های هفدهم و هجدهم است. این اثر به‌صورت دیالوگ بین دو شخصیت هیلاس و فیلونوس نوشته شده است و به عنوان متنی کلاسیک در سنت ایدیالیسم شناخته می‌شود. ایده‌‌ی اصلی برکلی در این کتاب این است که هیچ چیز خارج از ذهن وجود ندارد و تمامی ابژه‌های تجربه چیزی جز تصوراتی نیستند که خدا در ذهن ما قرار داده است. در این کتاب برکلی، هیلاس را نماینده‌ی دیدگاه ماتریالیستی معرفی می‌کند و از طرف دیگر حرف‌های خودش را از زبان فیلونوس، به عنوان مدافع دیدگاه غیرماتریالیستی (آنچه که بعدا کانت به همانطور که از اسم کتاب پیداست، این اثر شامل سه گفتگو بین هیلاس و فیلونوس است. در گفتگوی اول فیلونوس نظریات ماتریالیستی هیلاس مبتنی بر وجود ماده را به چالش می‌کشد و نتیجه می‌گیرد که ماده‌باوری یک فرضیه‌ی بی‌فایده و غیرقابل درک است و تنها دیدگاه معقول این است که بپذیریم چیزی جز تصورات و اذهان وجود ندارد. در گفتگوی دوم هیلاس به طرح اشکالات و انتقاداتی نسبت به نظریه‌ی غیرماتریالیستی برکلی می‌پردازد، مانند مسئله‌ی واقعیت و اعتبار شناخت و سپس فلونوس به این ایرادات پاسخ می‌دهد. در گفتگوی آخر هیلاس اعتراف می‌کند که در مقابل استدلال‌های فیلونوس قانع شده است، با این حال تردیدهایی دارد، مانند تفاوت بین تصور واقعی و خیالی و رابطه‌ی بین تصورات و کلمات، که فیلونوس به آن‌ها نیز می‌پردازد. به طور کلی این اثر یکی از مهم‌ترین آثار فلسفی تاریخ محسوب می‌شود و این اسقف مسیحی مسائلی را مطرح می‌کند که هنوز هم مورد بحث و مخالفت است. به هر ترتیب خواندن این اثر به تمام علاقه‌مندان تاریخ اندیشه پیشنهاد می‌شود.

این کتاب در سال 1981 منتشر شد،Baudrillard روابط بین واقعیت ، نمادها و جامعه را زیر سوال می برد. "Simulacra ها نسخه هایی هستند که نمایانگر چیزهایی هستند که هیچ واقعیتی برای شروع آنها وجود ندارد ، و یا دیگر اصل و ریشه ای ندارند. شبیه سازی تقلید از عملکرد یک فرآیند یا سیستم در دنیای واقعی در طول زمان است. علاوه بر این ، Simulacra و Simulation در مورد چگونگی ارتباط نمادها و علائم با معاصر بودن (وجود همزمان) صحبت می کنند. بودریار ادعا می کند که جامعه کنونی ما "تمام واقعیت و معنی را با نمادها و نشانه ها جایگزین کرده است ، و این که تجربه انسانی شبیه سازی واقعیت است". علاوه بر این ، این Simulacra "واسطه ای صرف از واقعیت نیستند ، حتی مداخلات گمراه کننده واقعیت نیستند ؛ آنها مبتنی بر واقعیت نیستند یا یک واقعیت را پنهان نمی کنند ، آنها صرفا چیزی مانند واقعیت با درک فعلی ما را که با زندگی ما مرتبط است پنهان می کنند." بنابراین ، شبیه سازی هایی که بودریار به آن اشاره می کند ، معانی چگونگی ساخت نمادگرایی فرهنگ و رسانه ها واقعیت درک شده ، درک به دست آمده از طریق زندگی ما و وجود مشترک ماست و قابل خواندن است. "... بودریار معتقد بود که جامعه چنان با این Simulacra و زندگی ما اشباع شده است و زندگی ما آنقدر با ساخت و سازهای جامعه اشباع شده است که همه معانی را با بی نهایت تغییر پذیر بی معنی می ساخت. بودریار این پدیده را "غلبه بر Simulacra " عنوان کرد که در چهار مرحله بیان شد.

«هنر زنده ماندن» پنجمین دفتر از مجموعه "هنرهای شوپنهاور" است، که پس از هنر رنجاندن، هنر رفتار با زنان، هنر خوشبختی و هنور خودشناسی منتشر شده است. در پیشگفتار راهگشای آغاز کتاب، نمونه هایی برجسته از میان نامه های "شوپنهاور" به مادر و خواهرش عینا آمده است، آن هم از میان نامه هایی که هیچ کدام شان تاکنون به فارسی ترجمه نشده اند. نامه ها دانسته های ارزشمندی از زندگی شخصی فیلسوف به خواننده ارائه می دهد و کلید ورود به زندگی یگانه، جنجالی و پرماجرای او نیز به شمار می روند. نامه ها افزون بر بازگویی برخی مسائل شخصی از زندگی "شوپنهاور"، از جمله بگومگوها و دعواهای خانوادگی او با خواهر و مادرش بر سر ارث و میراث، از ذائقه غذایی و ساعات گشت وگذار روزانه اش هم می گویند، و باز به کمک همین نامه ها، پژوهشگری طی جستاری دقیق به محاسبه ارزش املاک و دارایی های شوپنهاور به پول امروز پرداخته و نحوه مدیریت اموالش را به روشنی بازگو کرده است. خواننده ضمن آشنایی با برنامه مطالعاتی و زمان تدوین آثار سرنوشت ساز فلسفی به نکات ناگفته دیگری از زندگی شوپنهاور پی می برد. در نامه نگاری شوپنهاور با خواهرش آدله باز هم نکات جالبی می خوانیم. این فیلسوف دوستدار افلاطون و کانت، دشمن هگل و هگل گرایان، و آموزگار معنوی نیچه، در خلال این نامه ها، علاقه عجیبی به دانستن نظرات خواهرش نسبت به آثار خود دارد و با وجود پی گیری سمج مجلات خانوادگی، همچنان منتظر خبر بازتاب آثارش در میان خوانندگان از زبان آدله نیز هست. هنر زنده ماندن، همان گونه که از نامش برمی آید، دربردانده دیدگاه های گوناگون شوپنهاور در باب زندگی است. کتاب با تعریف دقیق، عینی و هوشمندانه شوپنهاور از دوره های مختلف حیات آدمی و تفاوت های افراد در سنین مختلف آغاز می شود و چون سمفونی به هم پیوسته و رنگارنگی از دیدگاه های فلسفی در باب زندگی انسان، با مرگ و ترسیم ابعاد و خط و ربط های آن به زندگی پایان می یابد. هنر زنده ماندن، از یک سو، عینا از میان یادداشت های منتشر نشده شوپنهاور در باب زندگی فراهم شده و از سوی دیگر، دربردارنده گلچینی دقیق است از میان آثار مهم وی در مورد زندگی، اراده ورزی و خواست زیستن، در باب غایت زندگی، زمان حال، مصائب و رنج های آن، همچنین دل مشغولی های کاری و حرفه ای انسان در طول زندگی و در نهایت بیان معناها و تعابیر گوناگون مرگ، البته تا آنجا که به شناخت بیشتر ما از زندگی یاری می رساند. در این کتاب به زبانی دقیق و عینی، و نیروی استدلال کم نظیر، و در عین حال با بیان روراست و رک و پوست کنده، با دیدگاه کامل شوپنهاور در مورد زندگی از تمام جوانب آن روبه رو می شویم و وحدت موضوعی آن، خواننده و پژوهشگر را از مراجعه به آرای پراکنده وی در این باب، در لابه لای انبوه آثارش بی نیاز می کند. هنر زنده ماندن هم مانند سایر دفترهای موضوعی شوپنهاور، رساله ای است کوتاه و خواندنی در باب زندگی، از زبان فیلسوفی که در عین مهارت کامل در پرداختن به موضوعات کلان و نخبه فهم فلسفی، قادر است با بهره بردن از تجارب شخصی خود با آدم های دورو بر و دانسته های خود از آثار دیگران، کتاب های بالینی جذاب برای خوانندگان غیرحرفه ای فلسفه نیز بنویسد و پیش کسوت بسیاری از امروزیان در پرداختن به امور روزمره با زبانی شفاف و صریح است.

فیلسوف رواقی رومی، اپکتتوس (حدود 55 تا 135 پس از میلاد) که به عنوان برده به دنیا آمد، تعلیم داد که آزادی ذهنی برتر است، زیرا می تواند فرد را در هر کجا، حتی در زندان، آزاد کند. کتاب "چگونه آزاد باشیم؟راهنمای باستانی به زندگی رواقی"- یک نسخه عالی جدید از راهنمای مشهور" اپیکتتوس" برای فلسفه زندگی رواقی را همراه با مجموعه ای از تأملات مرتبط در گفتارهای او در خود دارد. از نظر اپیکتتوس، آزادی یک حق انسانی یا یک امتیاز سیاسی نیست، بلکه یک دستاورد روانی و اخلاقی است، موهبتی که ما به تنهایی می‌توانیم به خود بدهیم. همه ما می‌توانیم آزاد باشیم، اما تنها در صورتی که یاد بگیریم برای آنچه که می‌توانیم کنترل کنیم (انگیزه‌ها و واکنش‌هایمان) ارزش قائل شویم، با چیزهایی که نمی‌توانیم کنترل کنیم با آرامش رفتار کنیم، و شرایط خود را به عنوان فرصت‌هایی برای انجام کارهای خوب و خوب در نظر بگیریم. آنچه از طریق بدبختی یا اعمال دیگران برای ما اتفاق می افتد.

این کتاب به بحث در مورد قدم عالم و ردیه‌ای بر دیدگاه‌های پروکلوس می‌پردازد.

این کتاب به بحث در مورد قدم عالم و ردیه‌ای بر دیدگاه‌های پروکلوس می‌پردازد.

«فهم پساساختارگرایی» نوشته‌ی جیمز ویلیامز، کتابی روشنگرانه درباره‌ی یکی از تأثیرگذارترین مکاتب فکری در فلسفه و تئوری ادبی معاصر است که در عین‌حال، اغلب اشتباه برداشت شده است. همانطور که ویلیامز به شیوایی بیان می‌کند: «پساساختارگرایی بسیاری از مفروضات اساسی ما در مورد دانش، زبان، هویت و خود واقعیت را به چالش می‌کشد.» در این کتاب روشنگر، ویلیامز خوانندگان را از طریق زمینه‌ی پیچیده‌ی نظریه‌ی پساساختارگرایی راهنمایی می‌کند و مفاهیم کلیدی، بحث‌ها و مفاهیم آن را با وضوح و عمق آشکار می‌کند. پساساختارگرایی، همانطور که ویلیامز توضیح می‌دهد، یک بازاندیشی بنیادی در بنیادهای درک ما از جهان است. ویلیامز با تکیه‌بر آثار متفکران مهمی مانند ژاک دریدا، میشل فوکو و جودیت باتلر، سیر تحول اندیشه‌ی پساساختارگرایی و تأثیر گسترده‌ی آن را در زمینه‌های متنوعی مانند فلسفه، ادبیات، جامعه‌شناسی و مطالعات فرهنگی دنبال می‌کند. در قلب پساساختارگرایی، یک پرسش اساسی از معانی ثابت و هویت‌های پایدار نهفته است. ویلیامز ماهرانه در میان مفاهیمی مانند ساختارشکنی، تفاوت‌ و نقد ذات‌گرایی حرکت می‌کند و روش‌هایی را که نظریه‌پردازان پساساختارگرا مخالفت‌ها و سلسله‌مراتب‌های دوتایی را که زیربنای تفکر غربی است، به چالش می‌کشند، روشن‌ می‌کند. او از طریق تحلیل‌های ظریف و مثال‌های متقاعدکننده نشان می‌دهد که چگونه پساساختارگرایی راه‌های جدیدی را برای درک پیچیدگی‌های زبان، قدرت و ذهنیت باز می‌کند. زمان انتشار کتاب به‌ویژه در عصری که با تغییرات سریع اجتماعی، تکنولوژیکی و فرهنگی مشخص‌شده است مهم است. همانطور که ویلیامز اشاره می‌کند: «پساساختارگرایی در اواخر قرن بیستم ظهور کرد، دوران عدم‌اطمینان و تحول‌عمیق». در عصری که با جهانی‌شدن، دیجیتالی‌شدن و پویایی قدرت در حال تغییر مشخص می‌شود، بینش‌های پساساختارگرایی ابزارهای ارزشمندی برای پیمایش پیچیدگی‌های جامعه معاصر ارائه می‌دهند. وعده‌ی این عنوان مبتنی‌بر «فهم» پساساختارگرایی هم فریبنده و هم جاه‌طلبانه است. ویلیامز این وعده را با ارائه‌ی یک مرور کلی از موضوعات‌ اصلی، بحث‌ها و مناقشات درون نظریه پساساختارگرایی به خوانندگان ارائه می‌کند. ویلیامز از ریشه‌های آن در زبان‌شناسی ساختاری گرفته تا تلاقی آن با فمینیسم، پسااستعمارگرایی و نظریه دگرباش، در تلاش خود برای ابهام‌زدایی از پساساختارگرایی برای خوانندگانش سنگ تمام می‌گذارد. در هسته خود، «فهم پساساختارگرایی»، فراخوانی است برای پذیرش پیچیدگی و ابهام در تفکر ما. ویلیامز خوانندگان را تشویق می‌کند که از راحتی معانی ثابت و مقوله‌های مرتب فراتر رفته و از آنها دعوت می‌کند که سیالیت و اقتضای زبان و هویت را بپذیرند. او پیشنهاد‌ می‌کند که با انجام این‌ کار، راه‌های جدیدی را برای دیدن و بودن در جهان باز کنیم. همانطور که خوانندگان در صفحات «فهم پساساختارگرایی» سفر می‌کنند، از آنها دعوت می‌شود که به‌طور انتقادی و تأملی با مطالب درگیر شوند. ویلیامز خوانندگان را به چالش می‌کشد تا مفروضات و سوگیری‌های خود را زیر سوال ببرند و از آنها می‌خواهد که با ذهنی باز و تمایل به دست‌و‌پنجه نرم کردن با مفاهیم آن به نظریه پساساختارگرایی نزدیک شوند. به این معنا، کتاب نه‌تنها به یک ظرف منفعل از دانش، بلکه به یک شرکت‌کننده فعال در گفتگوی مداوم ایده‌ها تبدیل می‌شود. به قول خود ویلیامز: «درک پساساختارگرایی یک نقطه پایان نیست، بلکه یک آغاز است.» این دعوتی است برای شروع سفری برای کشف فکری و خود‌اندیشی، برای کشف خطوط فکری پساساختارگرا و پیامدهای آن برای درک ما از خود و جهان اطرافمان. برای هر‌کسی که مشتاق به کندوکاو در پیچیدگی‌های نظریه معاصر و ارتباط آن با زندگی ما است، «فهم پساساختارگرایی» نوید یک تجربه‌ی روشنگر و غنی را می‌دهد.