جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب «این ها همه یعنی چه؟» اثری نوشته «تامس نیگل» است که اولین بار در سال 1987 انتشار یافت. «نیگل» در این کتاب کوتاه و کاربردی، بزرگترین مسائل در دنیای فلسفه امروز را بدون ارجاع به یونانیان باستان یا پژوهشگران دوران قرون وسطی یا حتی اندیشمندان پست-مدرن ارائه می کند. اگر واقعا هیچ چیز درباره فلسفه نمی دانید، این کتاب به شما کمک می کند که مسائل اصلی را درک کنید و علاقه مند شوید که با انجام تحقیقات گسترده تر، اطلاعات بیشتری را درباره هر کدام از این سوالات مهم و جذاب به دست آورید. به علاوه کتاب «این ها همه یعنی چه؟» برای دانشجویان فلسفه، چکیده ای مفید از مهم ترین مطالب در این حوزه خواهد بود.

این کتاب علاوه بر این‌که گزارشی تاریخی و صرفا توصیفی است، در بردارندة دسته‌‌‌بندی نظریات، تحلیلی‌های متعدد و بررسی خاستگاه نظریه‌های زیبایی‌شناختی، سنجش میزان اصالات و مقایسة آن‌ها با یکدیگر نیز هست. آثار فراوان و گوناگونی در تاریخ زیبایی‌شناسی تألیف و منتشر شده، اما در این میان سهم زیبایی‌شناسی قرون‌وسطا بسیار اندک است. تاریخ‌دانان زیبایی‌شناسی غالبا چنین فرض می‌کردند که فیلسوفان و متألهان قرون‌وسطا بیش‌تر دل‌مشغول مباحث الاهیاتی و کلامی بوده‌اند و در نتیجه در آثار آن‌ها جایی برای زیبایی‌شناسی نبوده است. نکته دیگر این که در آثار پرشماری که دربارة قرون‌وسطا منتشرشده مطالبی هم به صورت پراکنده در باب هنر و زیبایی وجود دارد. اما به ندرت به کتابی برمی‌خوریم که همة آن یا حتی فصلی مستقلی از آن به زیبایی‌شناسی اختصاص یافته باشد. بنابراین، برای بررسی تاریخ‌زیبایی‌شناسی قرون‌وسطا ناگزیر باید نخست از میان حجم انبوه مطالب کتب گوناگون، سخنانی را انتخاب کنیم که به نحوی در بردارندة فلسفة هنر و زیبایی است و سپس به شیوه‌ای نظام‌مند آن‌ها را دسته بندی کنیم و...

" پاد - زیبایی‌شناسی گونه‌ای از رابطهٔ فلسفه با هنر است که بر پایهٔ آن، هنر خود تولیدکنندهٔ حقیقت‌هاست. پاد - زیبایی‌شناسی مدعی آن نیست که هنر را به‌صورت شیء یا موضوع فلسفه در می‌آورد و به‌جای پرداختن به تأملات زیبایی‌شناختی دقیقاً به توصیف تأثیرهای درون فلسفه‌ای می‌پردازد که هستی مستقل اثرهای معین هنری از خود به جا می‌گذارد. " این کتاب اثر قابل قبولی برای کسانی محسوب می‌شود که در تلاش‌اند تا دیدگاه‌های او را در زمینه ارتباطات فلسفه با هنر یا دستورالعمل‌های حقیقی هنرآفرینی بدانند. بدیو مثال‌های متعددی مطرح می‌کند تا نشان دهد چه چیزی در هنر وجود دارد که آن را در معرض فلسفه قرار می‌دهد. در میان این متغیرهای پادزیبایی شناسی، خواننده با بحث‌هایی در باب بهره‌برداری فلسفی معاصر از شعر، بیانات جسورانه‌ای از اختصاصیت و چشم‌اندازهای تئاتر، سینما و رقص در کنار مطالب ظریف و تحریک‌آمیزی از استفان مالارمه، فرناندو پسوآ و ساموئل بکت مواجه می‌شود.

آقای "عادل مشایخی"، علاوه بر افزودن مقدمه ی پرمحتوا و خواندنی کتاب معروف "هستی و نیستی" سارتر، در ابتدای این اثر، با ارائه ی پیش زمینه ای مفصل و جامع، به گونه ای واضح و رسا، دیدگاه و مقصود مورد نظر "سارتر" در باب پدیده شناسی را برای خواننده شرح داده و پس از این پیش گفتار، ترجمه ای روان را در اختیار وی قرار می دهد. ژان پل سارتر، در طول محتوای مطالب بیان شده، ضمن ذکر عقاید و نظرات صاحب اندیشان و فیلسوفان مشهوری هم چون "ادموند هوسرل"، "مارتین هایدگر" و ... درمورد مولفه های مرتبط با آگاهی و خویشتن متعالی، ایده ها و نگرش های تاثیرگذار و ارزشمند خویش را نیز بیان نموده و همواره بر خلاف نظر "هوسرل" معتقد است تمام رفتار ها و واکنش های آدمی از آگاهی هایی سرچشمه می گیرد که همه با قصد و اراده ی افراد است، وی سعی بر اثبات این موضوع دارد که اگو جزء ساختار آگاهی نیست بلکه در بیرون از آن قرار داشته و بدین گونه، بر رفتار فرد و واکنش های او تاثیر می گذارد.

گراهام هارمن در کتاب «ناماده‌باوری: ابژه‌ها و نظریه‌ی اجتماعی» استدلال قانع‌کننده‌ای ارائه می‌کند که درک متعارف از ماتریالسم را به چالش می‌کشد. هارمن از طریق یک کاوش قابل‌ تأمل در مورد ابژه‌ها و روابط آن‌ها در زمینه‌های اجتماعی، چشم‌اندازی تازه از ماهیت ذاتی جهان به ما عرضه می‌کند که مطمئنا خوانندگان علاقه‌مند به فلسفه، نظریه اجتماعی و پویایی بین انسان و اشیا را مجذوب خود خواهد کرد. سبک نگارش هارمن، در دسترس و جذاب است و ایده‌های پیچیده را برای خوانندگان با پیشینه‌ی مطالعاتی متفاوت آسان‌یاب‌تر می‌کند. او به شکلی ماهرانه، مفهوم «هستی‌شناسی ابژه‌محور» (OOO) را معرفی می‌کند که بر عاملیت و استقلال اشیا در جهان ما تأکید دارد. هارمن با تمرکز بر خود اشیا و نحوه تعامل ‌آن‌ها، استدلال می‌کند که آن‌ها دارای ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود هستند و نمی‌توان آن‌ها را صرفا به مانیفست‌های فیزیکی یا ادراکات انسانی تقلیل داد. یکی از نقاط قوت کتاب، در توانایی هارمن در پیوند یکپارچه‌ی نظریه‌های رشته‌های مختلف از جمله فلسفه، انسان‌شناسی و جامعه‌شناسی است. از طریق این تعامل، او اهمیت اغلب نادیده‌گرفته‌شده‌ی اشیا در شکل‌دادن به پویایی‌های اجتماعی و فرهنگی را روشن می‌کند. مثال‌های غنی او، طیف گسترده‌ای از موضوعات، از مصنوعات و معماری گرفته تا فناوری دیجیتال و هنر را پوشش می‌دهد و زمینه‌های متنوعی را برای تحریک خوانندگان فراهم می‌کند. کتاب «ناماده‌باوری: ابژه‌ها و نظریه‌ی اجتماعی»، کتابی ضروری و خواندنی برای کسانی است که به دنبال گسترش درک خود از رابطه بین اشیا، انسان و جامعه هستند.

از جمله دلایل وجود خداوند، برهان حدوث است که راه اختصاصی متکلّمان در میان همه مذاهب کلام اسلامی برشمرده شده است. این برهان دارای یک تقریر معیار است: عالم حادث زمانی است، و هر حادث زمانی به محدِث محتاج است، پس عالم به محدِث محتاج است. در تبیین این دو مقدّمه تقاریر مختلفی وجود دارد. اساس استدلال متکلّمانه در دلیل جهان‌شناختی کلامی ایده حدوث زمانی عالم و احتیاج آن به محدِثی قدیم زمانی است. امّا با بررسی مباحث مطرح از سوی متکلّمان، هیچ‌یک از دو مقدّمه‌ و مفروضات اساسی او ، از جمله حدوث زمانی عالم اثبات نمی‌شود. فلاسفه و حکما اصل ایده زمانی عالم را با مشکل مواجه، و دلیل متکلّمان را قاصر از این می‌دانند که برای عالم موجودی از هر جهت بی‌نیاز از علّت اثبات کند. روایات نیز از مطلق حدوث سخن می گویند که قابل تفسیر به حدوث ذاتی است .برهان وحوب وامکان بر حدوث ذاتی مبتنی هستند و برها ن حدوث نیز می تواند به برهان امکان باز گردد. دلیل ورود اشکالات متعدد بر دلیل حدوث نیز غفلت متکلمان از معنای امکان بوده است .

ترجمه ماشینی: تحلیل هگل از فرهنگ خود گرایش های نیهیلیستی در مدرنیته را مشخص می کند، یعنی مرگ خدا و پایان فلسفه. فلسفه و دین هر دو به حدی توخالی شده‌اند که اختلافات سنتی بین ایمان و عقل غیرممکن می‌شود، زیرا هیچ یک دیگر محتوایی ندارند که در مورد آن اختلافی وجود داشته باشد. این نیهیلیسم است هگل با تجدید برهان هستی‌شناختی (منطق) و هستی‌شناسی که شکل تثلیث‌گرایی فلسفی را به خود می‌گیرد، به این وضعیت پاسخ می‌دهد. هگل در مورد براهین و شخصیت خدا، بازنگری هگل از براهین الهیاتی را به عنوان ارتقای روح به سوی خدا و دفاع از محتوای آنها در برابر انتقادات کانت و ژاکوبی بررسی می کند. همچنین مسئله شخصیت الهی را در منطق و فلسفه دین مورد توجه قرار می دهد. این موضوع منعکس کننده ضد فرمالیسم هگل است که به دنبال بازگرداندن محتوای معین برای حقیقت (منطق) و مفهوم خداست. در حالی که شخصیت خدا موضوعی بود که مکتب هگلی را به دو جناح چپ و راست تقسیم کرد، هر دو طرف در تفسیر شکست می خورند. دیدگاه هگلی مرکزی هم تقریباً ناشناخته است و هم وفادارترین دیدگاه به پروژه هگل است. آنچه دو بخش کتاب را به هم پیوند می دهد - تثلیث گرایی فلسفی یا هویت هگل به عنوان وحدت در و از طریق تفاوت (منطق) و تثلیث الهیات او، یا تجسم، تثلیث، آشتی و اجتماع (فلسفه دین) - منطق مفهوم هگل است. . دیدگاه متافیزیکی هگل از شخصیت با تکینگی (Einzelheit) این مفهوم یکی می شود. این به عنوان هسته نظری خود مفهوم نامتناهی حقیقی را شامل می شود: وحدت در تفاوت بینهایت / متناهی، اندیشه و هستی، وحدت الهی-انسانی (تجسم و تثلیث)، خدا به عنوان روح در جامعه خود.

کتاب «انسان غیرعقلانی»، با زیر عنوان «پژوهشی درباب فلسفه‌ی اگزیستانسیل» اثر ویلیام بارت است که اولین‌بار در سال 1958 منتشر شد و مروری جامع بر اگزیستانسیالیسم ارائه می‌کند و ریشه‌های فلسفی آن را دنبال می‌کند و ایده‌های برجسته‌ترین شخصیت‌های آن را بررسی می‌کند. اهمیت و بار علمی این کتاب زمانی مشخص می‌شود که دانسته شود این کتاب نقشی محوری در معرفی فلسفه اگزیستانسیالیستی به دنیای انگلیسی زبان داشته است. بارت کتاب را با بیان پیش‌زمینه‌های تاریخی برای درک اگزیستانسیالیسم، از افلاطون تا هگل، شروع می‌کند. وی در راستای این هدف، تغییر و تحول آراء درباب اگزیستانس، اگزیستانسیل و متافیزیک و چگونگی تکامل این مفاهیم در طول زمان را تشریح می‌کند. بارت سپس به بحث در‌مورد سکولاریزاسیون رو‌به‌رشد دنیای مدرن و وضعیت «تضعیف شده» ایمان می‌پردازد و توضیح می‌دهد که «تصویر جدیدی از انسان» در این دوره پدیدار گشته است. هسته‌ی اصلی کتاب به بررسی متفکران اصلی اگزیستانسیالیست، یعنی سورن کیرکگارد، فردریش نیچه، مارتین هایدگر و ژان پل سارتر اختصاص دارد. بارت بحث عمیقی درباره‌ی ایده‌های اصلی و اصطلاحات فلسفی آن‌ها انجام می‌دهد و مفاهیم اغلب پیچیده و انتزاعی این فلاسفه را برای خوانندگان ساده و روشن می‌کند. بارت همچنین به متفکران اگزیستانسیالیست دیگری مانند کارل یاسپرس، نیکولای بردیایف، مارتین بوبر، میگل دو اونامونو، گابریل مارسل، سیمون دوبووار و آلبر کامو اشاره می‌کند. علاوه‌بر این، او هنرمندان و نویسندگانی مانند فئودور داستایفسکی را نیز مد‌نظر قرار داده است. کتاب «انسان غیرعقلانی» بارت، به‌عنوان یکی از مفیدترین کتاب‌ها در بحث اگزیستانسیالیسم شناخته می‌شود. نام این کتاب به این دلیل اینگونه نام‌گذاری شده است که به عقیدۀ بارت، انسان‌ها ذاتا موجوداتی غیرعقلانی هستند، در‌حالیکه عقل و منطق ابزارهای مهمی هستند، اما نمی‌توانند پیچیدگی احساسات و خواسته‌های انسانی را تبیین کنند و احساسات نیز نقش بسیار مهمی در زندگی ما بازی می‌کنند. کتاب بارت نه‌تنها چهره‌ها و مفاهیم کلیدی اندیشه اگزیستانسیالیستی را معرفی می‌کند، بلکه خوانندگان را به تأمل در جنبه‌های غیرعقلانی (احساسی) وجود انسان و چالش‌های فلسفی آن‌ها دعوت می‌کند.

کتاب «درآمدی تصویری بر زیبایی‌شناسی»، با عنوان اصلی Introducing Aesthetics: A Graphic Guide، کتابی است که به زبانی ساده و همراه با تصویر، از زیبایی‌شناسی و روش‌های تعریف زیبایی و شناخت آن سخن می‌گوید و سِیرِ تحول زیبایی‌شناسی را از گذشته تا امروز، در چشم‌اندازی تاریخی، ترسیم می‌کند. کتاب «درآمدی تصویری بر زیبایی‌شناسی» ماحصل همکاری کریستوفر کول‌وانت، به‌عنوان نویسنده، و پیرو، به‌عنوان تصویرگر، است. این کتاب مقدمه‌ای راه‌گشا و مفید برای ورود به مباحث مربوط به زیبایی‌شناسی و فلسفۀ هنر و دیدگاه‌های گوناگون در این باره و شناخت و درک وجوه زیبایی‌شناختی آثار هنری و ادبی از دیدگاه متفکران و جریان‌های فکری و فلسفی مختلف است.