جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب شامل سه مقاله از ژاک دریدا فیلسوف و نظریه‌پرداز مهم فرانسوی دربارة مسائل اخلاقی، سیاسی و زبان‌شناختی است که با عمل «نامگذاری کردن» مطرح می‌شود. مقالة اول، تأملی درباب مسئلة جوابگو بودن، حس وظیفه و الزام برای مسئول بودن و حتی امکان پاسخگو نبودن که در ارتباط با اخلاقیات و سیاست‌های مسئولیت‌پذیری است. مقالة دوم، مسئله و دشواری امر نامگذاری و امر غیر یا دیگر بودن را که الاهیات تنزیهی مطرح می‌کند در نظر می‌گیرد. مقالة آخر، مسئلة فضا را بررسی می‌کند که در یونانی به آن خورا می‌گویند و دریدا آن را از تیمائوس افلاطون وام می‌گیرد. خورا تمام مقولات از نامگذاری گرفته تا جنسیت را بر هم می‌ریزد و نگرشی تازه‌ به ما ارائه می‌دهد.

با پایان جنگ سرد، مفهوم امنیت، فراتر از بعد نظامی آن، به ویژه در بعد اجتماعی و با محوریت فرهنگ و هویت در کانون توجه اندیشمندان قرار گرفت. نظریة «امنیت هستی شناختی» رویکردی جدید است که توسط جنیفر میتزن در حیطة منازعات موجود در روابط بین الملل با تأکید بر ملاحظات هویتی مطرح شد. براین اساس، تضاد اجتناب ناپذیر فرهنگ غرب با فرهنگ انقلاب اسلامی ایران را باید در مبانی هستی شناختی این دو فرهنگ سیاسی جست وجو کرد. هدف این مقاله شناخت مبانی هستی شناسی متعارض فرهنگ غرب با فرهنگ اسلامی است که در فرایند تهاجم فرهنگی قوام می یابد. این مقاله درصدد پاسخ به این پرسش است که از منظر هستی شناختی، چرا جمهوری اسلامی ایران فرهنگ غرب را به مثابة یک فرهنگ مهاجم تصور می کند ؟ یافته های این مقاله با استفاده از آموزه های نظریة میتزن نشان می دهد که نزاع هستی شناختی گفتمان انقلاب اسلامی ایران با غرب متأثر از بی اطمینانی و ادراک ناامنی در هستی شناختی رهبران انقلاب اسلامی در مواجهه با غرب به واسطة تقابل مفاهیم عقل و جهل در این دو گفتمان است و هرگونه تأمین امنیت هستی شناختی از منظر گفتمان انقلاب اسلامی در این رویارویی، منوط بر حفظ استقلال و هویت فکری و تأکید بر حفظ صورت و محتوای آموزه های اسلامی است. روش تحقیق این مقاله، تطبیقی ـ مقایسه ای است که با مقایسة مبانی هستی شناسی دو نظام اندیشگی غرب و انقلاب اسلامی، تعارض و ناسازگاری این دو ساحت اندیشگی را آشکار و بر تضمن های تأمین امنیت هستی شناختی جمهوری اسلامی ایران در روابط با غرب تأکید دارد.

نهادینه سازی فرهنگ یعنی تعمیق و تثبیت باورها، ارزش ها و رفتارهای مطلوب و موردپسند کارگزاران اصلی ادارۀ جامعه در سطوح متفاوت حاکمیتی. در ادبیات رایج، الگوهای متفاوتی در باب نهادینه سازی مطرح شده است که غالباً برگرفته از رویکردهای معرفتی حاکم بر جوامع غربی است. یکی از وظایف اصلی پژوهشگران فعال در حوزۀ علوم انسانی اسلامی، تبیین نظری و طراحی الگوهای متناسب با مبانی و پیش فرض های اسلامی است؛ ازاین رو هدف اصلی این تحقیق بررسی «مخاطب شناسی و اصول حاکم بر آن در نهادینه سازی فرهنگ از منظر قرآن» به عنوان یکی از مؤلفه های اصلی الگوی موردنظر می باشد. بنابراین یکی از وظایف مهم کارگزاران، نهادینه سازی، شناسایی مخاطبان، طبقه بندی آنها و توجه به این طبقه بندی در جریان نهادینه سازی فرهنگ است. در حقیقت، متناسب با طبقه بندی مخاطبان، نوع برخورد با آنها نیز متفاوت می شود که می تواند در قالب اصول حاکم در برخورد با مخاطبان مورد بررسی قرار گیرد، اگر به تفاوت های مخاطبان در نهادینه سازی و اصول حاکم در برخورد با آنها توجه نشود، نتایج مورد انتظار محقق نخواهد شد. در این تحقیق، از روش تدبر در قرآن (نقلی وحیانی) با توجه به راهبرد ظاهرشوندۀ داده بنیاد استفاده شده است. یافته های این تحقیق نشانگر آن است که «نهادینه سازی از منظر قرآن فرایندی است پیوستارگونه که می تواند مثبت (رو به اعتلا) یا منفی (رو به انحطاط) باشد». متناسب با تعریف مذکور می توان مخاطبان نهادینه سازی را با استفاده از قرآن کریم در دو دستۀ مخاطبان داخل اسلام و خارج از اسلام طبقه بندی کرد که در برخورد با آنها رعایت برخی اصول راهبردی و کاربردی ضروری می باشد.

پژوهش های میدانی در کشورهای مختلف نشان می دهد که نقش ارتباطات غیرکلامی، در انتقال اطلاعات در مقایسه با ارتباطات کلامی بسیار مؤثرتر است. در ارتباطات غیرکلامی، پیام بدون استفاده از کلمات منتقل می شود. از ابعاد غیرکلامی ارتباطات، می توان به زبان حالت و چهره، زبان تماس دیداری، زبان طرز ایستادن، زبان صدا، زبان تن پوش، زبان رنگ، زبان بو، زبان زمان و زبان مکان اشاره کرد. در این میان، نوعی زبان خاموش یعنی «سکوت» هم وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار می گیرد. با این همه، نمی توان نقش آن را در ارتباطات، به ویژه در ارتباطات میان فرهنگی نادیده گرفت. بنابراین، پرسشی که مطرح می شود اینکه معنا و کارکرد سکوت در فرهنگ های مختلف چیست؟ ازآنجاکه درک معنای کنش های ارتباطی مخاطبان برای برقراری ارتباط مؤثر و غلبه بر سوء تفاهمات اهمیت دارد، این پژوهش با استفاده از روش توصیفی ـ تحلیلی، با تأکید بر «روش واقع گرایی» شهید صدر و با تکیه بر اسناد و داده های قابل دسترس، ضمن پاسخ به پرسش مذکور، به یافتن دیدگاه اسلام در این خصوص پرداخت. یافته ها حاکی از این است که سکوت نیز گونه ای مهم از ارتباط به شمار می رود که معنا و نقش آن از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است. در فرهنگ و اندیشه اسلامی نیز نوعی الگوی ارتباطی تلقی می شود که می تواند دلالت ها و پیامدهای مهمی به دنبال داشته باشد.

هدف این تحقیق، بررسی و آسیب شناسی تأثیر آموزش مجازی در شرایط کرونایی، بر یادگیری است که به روش کیفی با رویکرد نظریه داده بنیاد انجام شده است. جامعه موردمطالعه، دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی و نمونه گیری به صورت هدفمند و نظری و ابزار گردآوری داده ها، مصاحبه عمیق و مشاهده مشارکتی بوده است. برای این کار، با 10 نفر از دانشجویان مصاحبه صورت گرفت. افزون بر آن، پژوهشگران خوددرگیر در آموزش مجازی بوده و بخشی از اشباع نظری حاصل تجربه زیسته و مشاهده مشارکتی شان می باشد. به منظور تحلیل داده ها از رویکرد اشتروس و کوربین استفاده گردید که براساس آن، از سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که پدیده محوری این تحقیق «انتقال ناقص مطالب و عدم جبران آن با روش های آموزشی مکمل» است. شرایط علّی حاکم بر این پدیده، شامل چهار مقوله «کاهش تمرکز، مکان نامناسب آموزشی، کاهش انگیزه تحصیلی، ضعف سامانه آموزشی» است. بسترها و شرایط میانجی نیز عبارتند از: «عدم مهارت یا انس کافی برای فعالیت آموزشی در فضای مجازی، نهادینه نشدن هنجارهای آموزش مجازی، ناگهانی بودن شرایط کرونایی، بالا بودن هزینه اینترنت، الزامات قانونی نامناسب». راهبردهای مواجهه با این پدیده نیز عبارتند از: «مطالعه خودبنیان، مطلوب و کافی دانستن آموزش مجازی، تحمل و تسلیم» که بر اثر آن شاهد پیامدهایی نظیر «مطالعه فردی و خودمحور، اشتغال به فعالیت های غیردرسی و دلسردی و بی انگیزه گی تحصیلی» خواهیم بود.

انجام رفتارهای جنسی با همجنس قرن ها در اغلب جوامع بشری علامت یک انحراف و اختلال در شخصیت فرد محسوب می شد و با عناوین «لواط» و «مساحقه» در زمرة یکی از بزرگ ترین گناهان قرار می گرفت؛ اما امروزه تحت عنوان «همجنس گرایی» به سمت عادی شدن پیش می رود و حتی گاه در زمرة یکی از سرفصل های حقوق بشر مطرح می گردد. مقالة حاضر ضمن تأکید بر تفاوت های معناشناختیِ ظریفی که بین رفتار، گرایش و هویت جنسی برقرار است، می کوشد با گردآوری شواهد لازم در یک بررسی تاریخی معلوم سازد که چه تطوراتی در مواجهه با مسائل جنسی و فهم این مسائل رخ داد که فضای عمومی جوامع مدرن از گناه شمردن رفتار جنسی با همجنس، به بیماری قلمداد کردن همجنس گرایی، سپس عادی و طبیعی دانستن آن و قانونی کردن ازدواج همجنس گرایان کشیده شد؛ و این تطورات چه اندازه مستند به بحث های علمی بود. در اغلب آثار روان شناسی ای که در ایران رواج دارد، عمدتاً جریانی که همجنس گرایی را امری طبیعی معرفی می کند، بازنمایی شده است؛ اما مقالة حاضر با استناد به نقدهایی که در دو دهة اخیر بر طبیعی دانستن همجنس گرایی مطرح شده و کمتر مورد توجه قرار گرفته اند، و نیز با درنگی در باب هویت همجنس گرایانه و تحلیل پدیدة همجنس گرایی از منظر انسان شناختی، درصدد بررسی این مسئله است که آیا مواجهه با این پدیده به عنوان یک وضع طبیعی موجه تر است یا به عنوان یک اختلال و بیماری و نارسایی ای که عدم درمان آن آسیب های بیشتری در پی خواهد داشت؟

بحران هایی که پس از دوران مدرن، گریبان گیر جامعة غرب و سایر نقاط جهان شد، متفکران و اندیشمندان را به بازنگری در رویدادهای جهان غرب و بنیادهای آن واداشت. نیمة دوم قرن بیستم، شاهد شوریدن حوزه های تفکر، به ویژه جامعه شناسی، علیه نظم نوینی بود که جهان سرمایه داری ایجاد کرد و کانون های قدرت را هدف می گرفت. ازجملة این رویکردها، نگاه پساساختارگرایان، بخصوص فوکو به حوزة قدرت و سخن دربارة مقاومت علیه قدرت است. این پژوهش با روش توصیفی ـ تحلیلی و با بهره مندی از نگاه وجودشناختی به نهاد خانواده، این نهاد را که مبتنی بر رویکردی فطری و در جهت تکامل دوجنس است، دارای حیثیت هایی می داند که می تواند به عنوان کانونی علیه قدرت، دست به مقاومت بزند. نقطة قوت این نهاد، بازگرداندن مسیری است که قدرت نظم نوین در راستای سوژه گی به کار گرفته است. به عبارت دیگر، تلاش می شود تا ابتدا کارکرد مقاومتی خانواده، به عنوان یکی از پایدارترین نهادهای اجتماعی مورد توجه قرار گیرد. سازوکار این کارکرد این است که از طریق وجود احساس در خانواده و نیز با رویکردی غیرفردگرا این نهاد، توانی مقاومتی می یابد که با ایجاد واسطه در خودآگاهی افراد، هدایت گری غرایز، بهره مندی از ذهنیت زنانِ درون خانواده و قوتی که خانواده در حوزة اقتصادی دارد، می تواند قدرت نظم نوین را بر هم زند.

امروزه، پدیدة سالخوردگی جمعیت و ارتباط آن با شاخص های باروری، نیازمند سیاست گذاری و برنامه ریزی های مناسب برای کاهش این پدیده است. هدف این مطالعه، بررسی رابطه شاخص های باروری و سالخوردگی جمعیتی در ایران، براساس مدلسازی ساختاری است. روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی، از نوع تحقیقات کاربردی بوده و شیوه های جمع آوری اطلاعات اسنادی است. برای جمع آوری داده ها، از سالنامه آماری کشور و سرشمارهای عمومی نفوس و مسکن، طی سال های 1335 الی 1395 استفاده گردیده است. یافته های پژوهش حاکی از این است که متغیرهای حرکات طبیعی جمعیتی (الگوهای جمعیتی) کل کشور، طی سال های 1335ـ1395 دارای روندی نزولی و شاخص های سالمندی دارای روندی صعودی بوده است. همچنین، نتایج نشان داد، ارتباط منفی و معنی داری بین متغیر الگوهای جمعیتی، با سالمندی در کل کشور به میزان 881/0ـ و با مقدار t 114/5، وجود دارد. در مجموع، عوامل مربوط به الگوهای جمعیتی کل کشور، 9/73 درصد واریانس متغیر وابسته نرخ سالمندی را تبیین می کنند. با توجه به وضعیت سالخوردگی جمعیت در کشور، اجرای مداخلات کارا و مؤثر در شاخص های باروری، در جهت بهبود وضعیت شاخص های سالخوردگی امری ضروری است.

"نگاهی به فلسفه" یا "سبک کردن بار سنگین فلسفه" اثری است به قلم "دونالد پامر" که حاصل بیش از سی سال تجربه ی او در امر تدریس بوده و شامل بهترین روش های به کار گرفته شده توسط وی در زمینه معرفی فلسفه می باشد. "دونالد پامر" با به کار گیری نثری مفرح و بیش از سیصد و پنجاه نقاشی و نمودار، جدی ترین مسائل فلسفی را بدون وارد کردن خدشه ای به اهمیت موضوع برای مخاطب توضیح می دهد. "نگاهی به فلسفه" یا "سبک کردن بار سنگین فلسفه" اثری موجز، سازمان یافته و تاریخی است که معارفه ای از فلسفه ی مربوط به اکثر فلاسفه ی بزرگ و مهم از دوران قبل از سقراط تا نیمه ی دوم قرن بیستم را در بر گرفته و دشوارترین مفهوم های فلسفی را با روشی قابل درک و دسترسی برای افرادی که در این زمینه تازه کارند، به تصویر کشیده است. تصاویر با وجود سرگرم کننده بودن، به شفاف سازی نظریات پیچیده و مسائل دشوار کمک می کنند و علاوه بر آن "دونالد پامر" مباحث جدیدی را در "نگاهی به فلسفه" از فلاسفه ی قبل از سقراط، جان دیویی، مارتین هایدگر و همچنین مطالبی در باب ساختارگرایی و پساساختارگرایی شامل مباحثی از لوی استروس، لاکان، دریدا و ایریگاره مطرح نموده است. همانطور که از عنوان فرعی کتاب "نگاهی به فلسفه"، یعنی "سبک کردن بار سنگین فلسفه" پیداست، سعی کرده تا دشواری های زبان فلسفه را به شکلی صمیمی، آسان سازی کند. بنابراین نوجوانان علاقمند به فلسفه و حتی بزرگسالانی که در آن سررشته ای ندارند، این کتاب را شروع مناسبی برای آشنایی با دنیای شیرین و پیچیده ی فلسفه خواهند یافت.

موهیسم یک نظام است که در چین دوره‌ دولت های متنازع (475-221 قبل از میلاد) به وجود آمد. این منطق ابتدا در قرون سوم و چهارم قبل از میلاد و در خاک مکتب موهیستی جوانه زد. مهمترین نمودگار مکتب موهیستی موجینگ (یا موزی) است که از شش بخش تشکیل شده است: جینگ شنگ،‌ جینگ ژیا، جینگ شوشنگ، جینگ شوژیا، داکو و ژیائو کو، که در کنار یکدیگر منطق موهیستی را به وجود می آورند.