جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«کلم کین» در این کتاب با روایت داستان‌هایی به بررسی و اثبات وجود داشتن زندگی پس از مرگ و عروج ارواح به قلمرویی بهتر می‌پردازد. در ۲۸ سپتامبر سال ۱۹۸۱ قلب «مایکل پترسن» از تپیدن دست کشید. آن هنگام که او فوت می‌کند اواخر بعد از ظهر و شروع عصر می‌باشد. در آن زمان کالبد جسمانی‌ او روی میز جراحی در شهر بلفاست قرار داشت و پزشکان زیادی در اطرافش حضور داشتند تا جانش را نجات دهند. مایکل پترسن پس از زنده شدن دوباره تعریف می‌کند که ناگهان این بینش درونی را دریافته که درون یک تونل تاریک حضور دارد و اینکه نوری هم در انتهای تونل روشن است، احساس می‌کرده مشغول پیش‌روی به سوی آن نور می‌باشد و آرامش عمیقی در وجودش شعله کشیده و او را آهسته‌آهسته در هوا شناور کرده است و... .

اين كتاب شامل «رساله در باب روح و لفظ در فلسفه» به قلم «يوهان گوتليب فيشته» است كه در آن فيشته به بيان آرا و ديدگاه‌هاي خود درباره «فلسفه هنر و زيباشناسي»، پرداخته است. فيشته در اين رساله در توضيح «رانه‌هاي بنيادي انسان» سه رانه را از يكديگر تميز مي‌دهد؛ «رانه شناخت»، «رانه عملي» و «رانه زيبايي‌شناسانه» و سپس شرحي از نحوه عمل اين رانه‌ها ارائه مي‌دهد.

کتاب پيش رو متن مکتوب سه درس گفتار اومبرتو اکو (نشانه شناس، منتقد ادبي و رمان‌نويس معاصر) در دانشگاه کمبريج است. اين درس گفتارها در روزهاي ۷ و ۸ مارس سال ۱۹۹۰ در مجموعه «درس گفتارهاي تنر در باب ارزش‌هاي انساني» ايراد شده است. موضوع و مسئله درس گفتارهاي اکو، همان مسئله مهم هرمنوتيک معاصر است: هدف تفسير چيست؟ بازسازي «قصد مؤلف» است، يا مجال دادن به «قصد خواننده /مفسر»؟ اکو مي‌کوشد با نقد اين دو ديدگاه، نظرگاه سومي را مطرح کند: «قصد متن».

اهميت بحث هرمنوتيك و تفسير در فلسفه «گادامر» و نقش محوري تفسير به طور خاص بحث تفسير ريشه‌اي در فلسفه «ديويدسن» موجب پيدايش انگيزش مقايسه بين آراي اين دو فيلسوف درخصوص تفسير شده است. اين كتاب دربردارنده سه مقاله به هم مرتبط درباره گادامر و ديويدسن است. مقاله نخست از ديويدسن درباره «محاوره ي فيلبوس» افلاطون و مقايسه آراي خود و گادامر است. مقاله دوم از «ديويد كوزنس هوي» ضمن مقايسه آراي اين دو فيلسوف، وجه مشترك اصلي آن دو را در اتخاذ رويكردي ضد دكارتي دانسته است و مقاله سوم، اثر «رابرت دستال» است كه در آن به بيان شباهت‌ها و تفاوت‌هاي فلسفه دو فيلسوف بر اساس جوابيه‌هاي گادامر به مقالات پيشين پرداخته مي‌شود.

کتاب حاضر، شامل بررسی تاریخی فلسفه‌ی تجربه‌گرا از "بیکن" و "لاک" تا تازه‌ترین تجلیات آن در آثار "کارل پوپر" است. به تصریح کتاب: "تجربه‌گرایی با انگیزه‌ی دگرگونی بورژوایی جامعه‌ی غربی در اعتلای فلسفه و علم مشارکت داشت. مکتب مزبور با مردود شمردن مقوله‌های مهجور تفکر مدرسی، که زیر سلطه‌ی فئودالیسم اروپایی حاکمیت یافته بود، با تایید ایده‌ها و روش‌های علمی، فلسفه را با نگاه مشتاق‌تری به واقعیت و ابزارهای ثمربخش‌تر شناخت مجهز ساخت. تجربه‌گرایی کلاسیک، با نشان دادن این که تمامی ایده‌های ما، از تجربه ـ با واسطه‌ی حسیات ـ نشات می‌گیرند و سپس با تامل و بازاندیشی پالایش می‌شوند، و نیز گسترش این اصل تبیین به بسیاری از حوزه‌های شناخت، کمک‌های پایداری را به فهم انسانی انجام داد. هر مکتب بعدی فلسفه، ناگزیر بوده است با این نظریه‌ی شناخت و یافته‌های آن کنار بیاید. درست به همان گونه که بورژوازی پیش شرط‌های اقتصادی و نیروهای اجتماعی را برای جایگزین کردن شیوه‌های عالی‌تر تولید ایجاد کرد، نماینده‌ی تجربی جهان‌بینی او نیز برخی ایده‌های مهم لازمه‌ی یک روش کاملا علمی تفکر را به وجود آورد...".

این کتاب که حاوی دوازده مقاله است، مجموعه‌ای از مطالعات دقیق درباره حکایت‌های رویاست که هر یک در بافت ادبی و تاریخی خود جای داده می‌شود. در این مقالات کارکردهای متنوع رویاها، شامل پیشگویی، پیش‌بینی، باخوداندیشی، گره‌گشایی و استدلال کلامی مورد بررسی قرار گرفته است. نویسندگان این مقالات برداشت‌های جالب توجهی را از تاریخ اجتماعی و تنوع فرهنگی چند جامعه پیشامدرن اسلامی ارائه می‌کنند.

کتاب حاضر، مجموعه‌ای از مقالات از «تئودور آدورنو»، «والتر بنیامین»، «ارنست بلوخ»، «جورج لوکاچ» و «فردریک جیمسون» در رابطه با زیبایی‌شناسی و سیاست است که به دلیل ارتباط مطالب و وجوه مشترک میان آن‌ها، انتخاب‌شده‌اند. هدف از ارائه معرفی‌های کوتاه این است که خواننده در جریان صبغه و سابقه زندگی نویسندگان مقالات و وضعیت فرهنگی آن‌ها و درنهایت مبادلات پی‌درپی مندرج در آن‌ها قرار گیرد. مطالب کتاب هم در جامعه ما و هم در دنیای اندیشه معاصر خیلی نو است و ازآنجایی‌که مفاهیمِ؛ زیبایی، نقد و هنر، از تاریخ باستان تاکنون روندی را طی کرده است در قرن نوزدهم نیز دچار تغییراتی شد که متفاوت از دوران «افلاطون»، «آگوستین» و اندیشمندان قرون میانه ارائه شده است.

در دیالکتیک، بسکار سه هدف عمده را شناسایی می‌کند. اولین هدف غنا و عمق بخشیدن دیالکتیکی رئالیسم انتقادی، هدف دوم توسعه یک نظریه عمومی دیالکتیک، و هدف سوم طرح یک نقد کل‌گرا بر فلسفه غرب است. این سه هدف مرتبط با یکدیگرند. رئالیسم انتقادی باید دیالکتیکی سود و دیالکتیک‌ها باید از طریق مواجهه با رئالیسم انتقادی دگرگون شوند. با مفهوم حقیقت وجودی، بسکار به مفهومی از درستی ارجاع می‌دهد که رئالیسم انتقادی می‌داند.