جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی بینش های نظریه انتقادی هابرماسی برای فرآیندهای تصمیم گیری محیطی است. اگرچه به طور سنتی چنین تصمیم‌گیری بر معیارهای علمی تکیه می‌کند، اما اکنون به طور گسترده به رسمیت شناخته شده است که توجیه و مشروعیت مدیریت زیست‌محیطی مستلزم بازنمایی ارزش‌های عمومی است. این تز استدلال می‌کند که رویکردهای مبتنی بر بازار که ادعا می‌کنند طیف کاملی از ارزش‌های عمومی را برای محیط زیست به دست می‌آورند، می‌توانند رضایت‌بخش نباشند، به‌ویژه از نظر حداکثرسازی مطلوبیت به عنوان یک مدل کافی از اقدام منطقی. در این راستا، مدل کنش ارتباطی که توسط فیلسوف آلمانی یورگن هابرماس ایجاد شده است، در نظر گرفته می شود که درک مناسب تری از عقلانیت ارائه دهد. علیرغم چالش‌های معرفت‌شناختی «صحبت کردن برای طبیعت» در چنین چارچوب نظری، استدلال می‌شود که کنش ارتباطی وسیله‌ای امیدوارکننده برای مشارکت دادن عموم مردم در تصمیم‌گیری‌های زیست‌محیطی است. پایان نامه حول دو فرض اصلی است. اولین مورد این است که مهم است که در پیچیدگی تاریخی عصر روشنگری به درک معرفت شناختی از مفهوم طبیعت دست یابیم. هدف این پایان‌نامه میانجی‌گری دیدگاهی از جهان طبیعی است که نه رمانتیک است و نه پوزیتیویستی، بلکه مبتنی بر ادعاهای اعتبار و درک مردم عادی است. به این ترتیب، عقلانیت بوم شناختی ممکن است از طریق توسعه ابعاد ارتباطی زندگی اجتماعی حاصل شود. ثانیاً استدلال می شود که از طریق بررسی مشکلات جامعه شناختی چگونگی درک عقلانیت، کنش و جامعه، کنش ارتباطی برنامه ای را ارائه می دهد که از طریق آن فرآیندهای مشارکتی می توانند هم توسعه و هم ارزیابی شوند. این پایان‌نامه به بررسی محاسن و کاستی‌های رویکردهای کاربردی مختلف هابرماسی در فرآیندهای مشارکتی برای تصمیم‌گیری در ادبیات محیطی و برنامه‌ریزی می‌پردازد. در نهایت، یک بررسی تجربی از دو مطالعه موردی، بینش‌هایی را که از نظریه انتقادی به دست می‌آید نشان می‌دهد. تنش بین نگرانی های سازمانی برای نتایج اساسی و اجماع، در برابر مزایای رویه ای بیشتر درگیر شدن در خود روش ها برجسته می شود. در نتیجه، استدلال می‌شود که در حالی که چنین روش‌هایی نشان‌دهنده پیشرفتی در ابزار صرفاً اقتصادی ارزش‌گذاری ماهیت است، ارزیابی برای ارزیابی اینکه این اشکال در عمل چقدر مشروع هستند، مورد نیاز است. ادعا می شود که نظریه انتقادی چنین دیدگاهی را ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این جلد جدید مهم، نوشته‌های کلیدی یورگن هابرماس در مورد دین و باورهای مذهبی را گرد هم می‌آورد. هابرماس در این مقالات به بررسی روابط بین اندیشه مسیحی و یهودی از یک سو و سنت فلسفی غرب از سوی دیگر می پردازد. او اغلب از طریق برخوردهای انتقادی با آثار دیگران از جمله والتر بنجامین، مارتین هایدگر، یوهان باپتیست متز و گرشوم شولم به این موضوعات می پردازد. ادواردو مندیتا در مقدمه‌ای که مخصوصاً برای این جلد نوشته شده است، درگیری هابرماس با مذهب را در چارچوب کلیت کارش قرار می‌دهد. مندیتا همچنین نوشته‌های هابرماس را در رابطه با مسیحیت یهودی و مکتب فرانکفورت مورد بحث قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که چگونه این مقالات بعد مهم و در عین حال اغلب نادیده گرفته شده نظریه انتقادی را منعکس می‌کنند. این جلد با یک مصاحبه مبسوط اصلی پایان می‌یابد که دیدگاه‌های کنونی هابرماس در مورد دین و جامعه مدرن را بررسی می‌کند.

ترجمه ماشینی: معنای عقل در جامعه پست مدرن امروزی ما چیست؟ آیا عقل سلاح سلطه است یا می تواند وسیله ای برای رهایی نیز باشد؟ آیا عقل می تواند «دیگری» خود را بفهمد - چیزی که نیست؟ در مواجهه با چنین سؤالاتی، «حدود عقل» بحثی متقاعدکننده از حدود و معنای عقلانیت به عنوان ابزاری برای درک ایده های حقیقت، عدالت و آزادی است. امیلیا استورمن مناقشات مدرنیستی و پست مدرنیستی بین هابرماس و لیوتار را بررسی می کند تا مشکلاتی را که هم در دفاع از عقل و هم به دلیل فقدان معنایی که جهان بدون آن را درگیر می کند، برجسته کند. استیورمن با استفاده از نظریه کلاینی برای بررسی این بحث که در مضامین اصلی فلسفی قرن حاضر تجلی یافته است، استدلال می‌کند که یک نظریه عقلانی و اخلاقی عدالت باید آن چیزی را که عقلانی، متقارن یا شفاف نیست در نظر بگیرد - یعنی دنیای بدوی عشق و نفرت که ادراکات ما را رنگ و شکل می دهد.

ترجمه ماشینی: در این روایت کلاسیک از جنون، میشل فوکو یک بار برای همیشه نشان می دهد که چرا او یکی از برجسته ترین فیلسوفان اروپایی از پایان جنگ جهانی دوم است. دیوانگی و تمدن، اولین کتاب فوکو و بهترین دستاورد او، طرز تفکر شما را در مورد جامعه تغییر خواهد داد. با برانگیختن شوک، ترحم و شیفتگی، ممکن است طرز فکری که در مورد خود دارید نیز در شما ایجاد کند.

مفهوم تفکر و اندیشیدن یکی از مسائل مهم معرفت شناسی است که فیلسوفان و معرفت شناسان از دیرباز تا کنون دیدگاه های گوناگونی درباره چیستی تفکر و چگونگی ارتباط آن با عقل ابراز داشته اند. در این نوشتار، ما به بازسازی مفهوم تفکر از دیدگاه دریدا به وسیله نقد او از خوانش فوکو از "من می اندیشم" دکارت پرداخته و چگونگی ارتباط آن را با آموزش تجزیه و تحلیل می کنیم. بر طبق دیدگاه فوکو، دکارت جنون را از تفکر کنار می گذارد، در حالی که به اعتقاد دریدا در کوگیتو، جنون وضعیتی از تفکر (درون تفکر) می باشد. در خوانش دریدا، کوگیتو نقطه صفری است که در آن عقل و جنون در هم تنیده اند. در حالی که فوکو دکارت را چنین تفسیر می کند؛ من فکر می کنم، پس من مجنون نیستم، دریدا او را چنین می خواند: مجنون باشم یا نباشم، من فکر می کنم، پس هستم. از سوی دیگر دریدا اذعان دارد که تفکر خود، نوعی نوشتن است، فکر کردن؛ یا همان نوشتن، فقط به لطف غیاب و وضعیت های امکان نیافته، و عقلانیت فقط به لطف عدم عقلانیت، یعنی جنون، امکان می یابد. نوشتار دریدایی نیز به واسطه رابطه ای مضاعف با آموزش فوکوی معلم امکان می یابد؛ استاد در ابتدا دانشجو را با فراهم نمودن دانش و طرز تفکر مناسبی آموزش می دهد و سپس دانشجو بخاطر این که خود فکر کند و صدای منحصر بفرد خود را ایجاد نماید، استاد را به چالش می کشد