جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ارواح کامل نیستند , اگر آنها تمایل به بدی نداشتند در هر صورت برای رسیدن به کمال باید تجربه و معرفت بیشتری کسب کنند . می توان آنها را با کودکان مقایسه کرد یعنی هرچه سرشت و طبیعت غریزی آنها خوب باشد باز هم نیازمند رشد و تنویر افکار خودند و به اینها نمی رسند مگر پس از طی سن بلوغ , همانطور که انسان ممکن است در بدو تولد خوب یا بد باشند . ارواح نیز در اصل خود خوب و یا بدند., با این اختلاف اساسی که کودک غریزه شکل یافته دارد در حالیکه روح در حال شکل دهی غریزه خود است که در ابتدا نه خوب است و نه بد , روح تمام تمایلات را دارد و این یا آن مسیر را به تناسب اراده آزاد خود می گزیند. آیا ارواح فطرتا خوب اند یا بد و یا ارواحی که تکامل می یابند همان ارواح هستند یا نه؟ هماه ارواح هستند که تکامل می یابند و آنها با تکامل از مرتبه ای پایین تر به مرتبه ای بالاتر می روند. آیا ارواح بعضی خوب و بعضی بد آفریده شده اند؟ خدا همه ارواح را ساده و یکسان آفریده , یعنی بدون علم , آفریده است , برای تنویر آنها به هر یک ماموریت خاص داد. آنها را بتدریج از طریق شناخت حقیقت و برای تقرب به خودش به کمال می رساند. هدف از این کمال رسانی سعادت ابدی و پالودگی روح است. این شناخت برای ارواح از طریق امتحاناتی که خداوند برای آنها تعیین می کند بدست می آید . بعضی ارواح این آزمای ها را با تسلیم و رضا می گذرانند و به سرعت به هدف و سرنوشت خود می رسند و بعضی دیگر از ارواح این آزمایشات را با شکوه و نارضایتی می گذرانند و بدین ترتیب با خطای خود موجب می شوند که از کمال و سعادت موعود دور شوند.

کتاب این است انسان، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1908 به انتشار رسید. این کتاب، خودزندگی نامه ای متفاوت با سایر آثار این دسته است. نیچه در این اثر، مرسومات ژانر خودزندگی نامه را عامدانه دگرگون می کند و با مواضع فلسفی خود، محدودیت ها درمی نوردد. او در کتاب این است انسان، قهرمان/نابغه ای را خلق می کند که زندگی اش، شرحی است درباره ی تلاش هایی مداوم برای غلبه بر خویشتن. این کتاب که تنها چند هفته قبل از رو به وخامت گذاشتن سلامت روانی نیچه به رشته ی تحریر درآمد، آخرین صحبت های او با دشمنان پرتعدادش، از جمله ریچارد واگنر، ملی گرایی آلمانی، «انسان های مدرن» به مفهوم کلی، و مهمتر از سایرین، مسیحیت، را در خود جای داده است.

"غروب بت‌ها "درآمدی فشرده و کوتاه بر فلسفه نیچه بوده، در واقع چکیده‌ای است از دیدگاه‌های اساسی فلسفه او" .وی در این کتاب با زبانی بسیار فشرده، تبر "بت شکنی"اش را بر تمامی "بت"های دیرینه و نو، کلاسیک و مدرن، می‌کوبد و به تمامی بنیادهای متافیزیک میراث افلاطون و سقراط و یونانیت در کل، تا بازسازی‌های درون آن، به ویژه به دست کانت، حمله می‌برد ...نام غروب بت‌ها طعنه‌ای است به غروب خدایان اثر واگنر ... نیچه در این کتاب همچون شمایل شکن و ویرانگر بت‌ها پا به میدان می‌گذارد و با "پتک "به فلسفیدن می‌پردازد ;در فصل "چهار خطای بزرگ " به خطاهایی در شناخت و داوری می‌پردازد که از سرآغاز فلسفه غربی در یونان سرچشمه گرفته‌اند .وی در این کتاب هم همان سبک گزین گویانه‌ای را به میان می‌آورد که ویژگی شیوه نویسندگی اوست و هنر او .او با وارد کردن زبان ایماژ و استعاره شاعرانه و طنز و ریشخند و ستیزه‌جویی بی‌پروا، انقلابی نیز در شیوه بیان اندیشه فلسفی می‌کند ."..