جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این مقاله بر آن است که با گزارش توصیفی-تحلیلی سخنان ابن سینا دیدگاه وی را درباره تجربه دینی از منظر فلسفی تبیین کند و از این طریق، پاره ای از پرسش های مهم در بحث معرفت شناسی تجربه دینی و واقع نمایی این تجربه را بر اساس آرای ابن سینا پاسخ گوید. متن اصلی مورد استناد در این پژوهش کتاب الاشارات و التنبیهات ابن سینا است که وی برخی از آرای خاص خود را تنها در آن بیان کرده است. مهم ترین نکاتی که در این پژوهش از منظر ابن سینا مطرح شده، عبارتند از: تبیین منشأ توهمات خودساخته و بی پایه و نیز مشاهدات اصیل و واقع نما؛ بیان چرایی اصل و نحوه نیازمندی پاره ای از مشاهدات اصیل به تأویل و تعبیر ؛ تشریح فرایند وقوع این رویدادها در حالت بیداری و حالت خواب؛ توضیح نقش بیماری، ترفندهای ساختگی، تزکیه و تهذیب نفس و نیز قوت و ضعف آن در حصول این تجربه ها؛ بیان مراتب و انواع تشکیکی آن ها و نشان دادن منشأ زمینه مند بودن برخی (و نه همه) تجربه های حسی.

"مارتین بوبر "در کتاب "من و تو "در قالب گفت و گویی فلسفی تجربه دینی و حیات معنوی را در جلوه‌های گوناگون آن بر می‌کاود و رمز و راز رابطه و پیوند انسان را با اشیاء و اشخاص و سرانجام با امر متعالی باز می‌نمایاند .بوبر بر این باور است که" :ما با اشیاء رابطه‌ای یک جانبه داریم و درباره آنها فقط صحبت می‌کنیم، ولی اشخاص یا انسان‌های دیگر این گونه نیستند، ما نه فقط درباره آنها بلکه با آنها صحبت می‌کنیم، گفت و شنود داریم و مخاطبشان قرار می‌دهیم ."این رابطه شخصی و صمیمی را بوبر رابطه "من و تو "می‌نامد، رابطه‌ای در معنای ژرف آن که با خداوند و خداوند هم با ما دارد .کتاب بوبر با مضامینی که از قبل راجع به خدا نگاشته شده بود و همه آنچه که به عنوان معرفتی‌الهی، یعنی کوشش مستمر جهت نجات بعد مذهبی حیات از اظهارات متکلمین قلمداد می‌شد، دقیقا مورد توجه متکلمین است .این کتاب به نوعی نماینده به گل‌نشستن متاخر رمانتیسم و مشحون از ایده‌های دیانت یهود است .از خودبیگانگی، رجعت و جوهر از مضامین اصلی کتاب "من و تو "است .

ترجمه ماشینی: اغلب ادعا شده است، به عنوان مثال.توسط ویلیام جیمز یا آلدوس هاکسلی، که تجربیات عرفانی در زمان ها و فرهنگ ها شباهت قابل توجهی را نشان می دهد. حتی اگر کلمات و تصاویری که ما برای توصیف آنها استفاده می کنیم متفاوت باشند، در زیر سطح ما یک هسته تجربی مشترک پیدا می کنیم. برخی دیگر این ادعا را رد کرده و معتقدند که همه تجربیات ذاتاً بر اساس مفاهیم دینی از پیش موجود عرفا شکل گرفته است. در برابر این مخالفت‌های ساخت‌گرا، من از ایده هسته مشترک با این استدلال دفاع می‌کنم که حتی اگر همه تجربه‌ها از طریق مفاهیم تفسیر شوند، باز هم می‌توانند هسته مشترکی وجود داشته باشد. کسانی که تز اصلی مشترک را رد می‌کنند معمولاً استدلال می‌کنند که هیچ تمایزی بین تجربه و تفسیر نمی‌توان قائل شد، زیرا همه تجربه‌ها به خودی خود قبلاً تفسیر شده‌اند. مفهوم یک تجربه تفسیر نشده، خود ویرانگر است. با تکیه بر تحقیقات فعلی در مورد محتوای ذهنی غیر مفهومی، من استدلال می کنم (الف) که تجربیات می توانند محتوای غیر مفهومی داشته باشند. (ب) این تفسیر باید به عنوان مفهوم سازی درک شود و (ج) اینکه مفهوم سازی مستلزم یک محتوای ذهنی خام است که مفهوم سازی نشده است. این محتوای خام به عنوان غیر مفهومی تجربه نمی شود. در عوض، هسته مشترک غیر مفهومی و تفسیر نشده، انتزاعی است که خود را تنها از طریق تأمل نشان می دهد. بنابراین، وجود یک هسته مشترک با این واقعیت سازگار است که همه تجربیات تفسیر می شوند.

ترجمه ماشینی: در این مقاله به بررسی این موضوع می پردازم که چگونه می توان رویکرد تجسم یافته را در مورد ایمان دینی و احتمالاً انواع دیگر ایمان به کار برد. من با ایده معرفت شناسان اصلاح شده شروع می کنم که ایمان دینی شبیه ادراک حسی است، و استدلال می کنم که ما می توانیم این ایده را با در نظر گرفتن توانایی ادراکی خود برای درک آنچه از طریق حواس قابل دسترس نیست - «حضور در غیاب» توضیح دهیم (Noë). 2012) یا به قول من ایمان ادراکی. از آنجا که ادراک لزوماً نه تنها شامل یک رابطه ذهنی، بلکه یک رابطه تجسم یافته با موضوع آن است. یک رابطه مجسم را می توان به عنوان یک مؤلفه سازنده ایمان نیز در نظر گرفت. بر اساس گزارش‌های پدیدارشناختی از ادراک (Merleau-Ponty، Noë، Siewert)، تجسم و اجرا به انسان این امکان را می‌دهد که از محدودیت‌های چشم‌انداز فراتر رفته و یک شی را آن‌طور که فراتر از ظواهر آن است درک کند: با وجود تغییر زاویه، نور، و سایر شرایط و کل، ثابت است. حتی زمانی که فقط قسمت هایی از آن قابل مشاهده است. من استدلال می‌کنم که در همین راستا، روابط تجسم‌یافته و هنجارگرایی خاص درگیر در ایمان مبتنی بر ادراک به انسان‌ها اجازه می‌دهد تا از بی‌ثباتی تجربه ما فراتر رفته و رابطه ادراک‌مانندی را با اشیاء مذهبی حفظ کنند، که در لحظه‌های «نگاهی بهتر» به دست آمده است. تجربه دینی نتیجه می‌گیرم که یک روایت مجسم می‌تواند بینش جدیدی در مورد ماهیت ایمان دینی ارائه دهد و برخی معماها را حل کند، مانند اینکه چگونه ایمان می‌تواند یک فضیلت باشد.

برای مشاهده فیلم سخنرانی به آدرس داده شده در آپارات مراجعه کنید.

معرفی و تحلیل انتقادی آرای جان هیک (2012-1922)، فیلسوف دین شهیر بریتانیایی ، در کتاب "مرز نوین دین و علم : تجربه دینی ، علم عصب شناسی و امر متعالی (2006 و چاپ مجدد 2010) " موضوع رساله حاضر است. در نخستین بخش رساله ، شرح کامل فصول و همچنین ترجمه پنج فصل از کتاب انجام شده است. جان هیک در این کتاب در صدد است به جدیدترین حوزه چالشی تفکر طبیعت انگار و اصالت تجربه دینی ورود یابد. او با نگاهی نقادانه به سراغ این پرسش می‌رود که آیا پیش فرض طبیعت انگارانه ، توان ابطال امکان موجودیت هویات غیر مادی را دارد. از این رو او معتقد است که مسئله رابطه مغز/ذهن مثال نقضی برای مدافعان دیدگاه طبیعت انگار است. سرانجام او اشاره می‌کند که طبیعت انگاری یک فرضیه ناب علمی نیست بلکه یک تلقی مبتنی بر پیش فرض صرف است. در دومین بخش رساله ، شاهدیم که چگونه هیک به طور نسبی در ارایه دلایل خود بر علیه طبیعت انگاری کامیاب می‌شود. در مجموع ، هیک مدعی است که مرزبندی بین پیش فرض های علم و دین ، راه حل این مناقشه معاصر است.

این کتاب ملاحظاتی است به برخی از دعاوی دکتر سروش در مقاله "بسط تجربه نبوی"