جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حاضر به طور مختصر و منظم و در عین حال دقیق و عمیق اندیشه های بنیادین فلاسفه جدید از دکارت تا کانت را تحلیل می کند. مولف سعی کرده است که با سبکب ساده و روان و شیوا در هر فصل, فلسفه یکی از فلاسغفه جدید ار مورد نقد و بررسی قرار دهد. کتاب مشتمل بر یک مقدمه و هفت فصل است. مولف در هر فصلی علاوه بر ارائه تحلیل کلی اندیشه فیلسوف مورد مبحث، متنی از آثار برجسته و مشهور وی را به صورت گزیده آورده و آنگاه در پایان هر فصل منابع و پرسش هایی را برای فهم ه چه بیتشتر مطالب و تحقیق هر چه بیشتر خوانندگان ارائه کرده است.

تاریخ فلسفه آلمان در قرن نوزدهم معمولا بر نیمه اول آن متمرکز است - زمانی که هگل، ایده آلیسم و رمانتیسیسم غالب بودند. در مقابل، نیمه ی باقی مانده ی قرن، پس از مرگ هگل، نسبتا نادیده گرفته شده است، زیرا به عنوان دوره ای از رکود و افول دیده می شود. اما فردریک بایزر استدلال می کند که نیمه ی دوم قرن در واقع یکی از انقلابی ترین دوره های فلسفه مدرن بود، زیرا ماهیت خود فلسفه قابل استفاده بود و فقدان قطعیت منجر به خلاقیت و شروع دوره جدیدی شد. در این تاریخ مختصر و مبتکرانه فلسفه آلمان از 1840 تا 1900، بیزر بر موضوعات یا متفکران فردی تمرکز نمی کند، بلکه بر پنج بحث بزرگ آن دوره تمرکز می کند: بحران هویت فلسفه، مناقشه ی ماتریالیسم، روش ها و محدودیت های تاریخ، مناقشه یبدبینی. و.مناقشه ی نخواهم دانست. شوپنهاور و ویلهلم دیلتای نقش مهمی در این مناقشات ایفا می کنند، اما بسیاری از چهره های نادیده گرفته شده از جمله لودویگ بوشنر، یوگن دورینگ، ادوارد فون هارتمان، ژولیوس فراونشتات، هرمان لوتزه، آدولف ترندلنبورگ، و دو زن به نام های آگنس تاوبرت و اولگا پوبرت، نقش مهمی در این نوشته ها و نظریات دارند. کسانی که در تاریخ های فلسفه کاملا فراموش شده هستند. نتیجه ی همه ی این ها یک گزارش جدید گسترده، بدیع و شگفت‌انگیز از فلسفه آلمان در دوره حساس بین هگل و قرن بیستم است.

این کتاب به موضوع در زمینهٔ نادوگانگی می‌پردازد و دربارهٔ ماهیتِ حقیقت است. کتاب صمیمیت تجربه، حاصل علاقهٔ نویسندهٔ آن، روپرت اسپیرا، به ماهیت واقعیت است. خواندن این کتاب را به دوستداران روانشناسی عمومی پیشنهاد می شود.

چه شد که مدرنیته آلمانی به آشویتز راه برد؟ چرا آن ملتی که غره بود به فرهنگش با استقبال شری چنین عظیم رفت، یا در برابر آن سکوت کرد؟ فاجعه ی آلمان چه نسبتی با مدرنیته دارد؟ اهمیت این پرسش ها تنها معطوف به دهشتی بزرگ که در یک زمان تاریخی خاص روی داده و تمام شده نیست، این پرسش ها معطوف به امروز و فردا هم هستند. آلمان نخستین ملت نوپای است که آینده ی کشور های توسعه یافته را به آن ها نشان می دهد. تا زمانی که ناسیونالیسم نیرویی قدرتمند باقی بماند. کماکان با چیزی شبیه به مدرنیسم ارتجاعی رو به رو خواهیم بود. چیزی به اسم مدرنیته به عنوان یک کلیت وجود ندارد. تنها از جوامعی ملی می توان سخن گفت که هرکدام به شیوه ی خاص خود مدرن می شوند. مطالعه ی حاضر تناقض فرنگی موجود در مدرنیته ی آلمانی را بررسی می کند. تناقضی که در آن متفکران آلمانی با نفی عقل روشنگری به استقبال تکنولوژی مدرن رفتند.

"شوپنهاور" ژرف ترین و بی رحم ترین بدبین فلسفه ی غرب، سرود شوربختی های هستی آدمی را با اندوهی سر داد که اندک چیزی از تغزل کم داشت؛ و با این همه، خود از زیبایی های موسیقی و هنر به وجد می آمد. ولی چگونه چنین حزن انگیزی و چنان شور و خلجان والایی در یک انسان و یک ذهن یک جا گرد آمد؟ تنها با تطبیق این دو سویه ی اندیشه ی شوپنهاور است که به راستی می توانیم امیدوار باشیم که ناسازه وارترین و چه بسا کژروترین همه ی اندیشه وران تاریخ تفکر را دریابیم. تنها از رهگذر تأمل در اندیشه های شوپنهاور در باب زیبایی است که می توانیم نگرش او به حقیقت را درک کنیم.

فلسفه باید از همه چیز بگوید و باید این کار را بنابر نظام همه‌گانی شرط‌ها انجام دهد. و آن‌گاه، البته پرسش اجتناب‌ناپذیر تعهد سیاسی فیلسوف امروز مطرح می‌شود. می‌پندارم با وجود همه‌ی این‌ها و با این دیدگاه، ما به شخصیت فیلسوف متعهد برمی‌گردیم، از آن رو که چاره‌‌ی دیگری نداریم. فلسفه‌ی دانشگاهی مطلق به هیچ دردی نمی‌خورد. استاد قدیمی من سارتر می‌گوید: «ما لایق نیاکان‌مان نیستیم». و وقتی از او می‌پرسم: «اما نیاکان راستین ما چه کسانی اند؟»، پاسخ می‌دهد: «روسو، ولتر، و فیلسوف‌های انقلاب فرانسه». باور دارم که حق با اوست: امروز فلسفه باید از نو گونه‌ای از پایگاه را استوار کند، یعنی فلسفه از یک سو، نظری، مفهومی، مختص به حقیقت‌ها، و تحت شرط‌ها‌ست، و از سوی دیگر، چون به‌دقت فلسفه همه‌ی این‌هاست، باید در شخصیت متعهد و رادیکالی شکل گیرد که در برابر جهان معاصر با شخصیت سلطه‌گرش می‌ایستد.

کتاب پیش رو در سال 2018 در آلمان به انتشار رسیده است. در این کتاب سعی شده به زبانی ساده و قابل فهم، تأملات شوپنهاور برای علاقه مندان به فلسفه معرفی و همچنین تأثیرات این اندیشمند بزرگ در زمینه های مختلف نشان داده شود. از آرتور شوپنهاور فیلسوف و نویسنده برجسته آلمانی به دلیل برخورداری از یک جهان بینی بدبینانه اغلب به عنوان فیلسوفی انسان ستیز یاد می شود. فیلسوفی که اندیشه هایش هرگز مورد توجه محیط های آکادمیک و دانشگاهی قرار نگرفت. شوپنهاور فلسفه ایده آلیسم ذهنیت گرای مختص به خود را بیشتر با تأثیرپذیری از افلاطون و کانت گسترش داد و موضوعاتی نظیر اراده گرایی متافیزیکی و اخلاق ترحم را در کانون توجهات خود قرار داد. شوپنهاور فلسفه هگل را هرگز نپذیرفت و در آثار خود به مجادله قلمی با وی، شلینگ، فیشته و اشلایرماخر و به طور کلی با ایده آلیسم آلمانی پرداخت. علاوه بر این وی از پیروان آیین بودایی بود، واقعیتی که به طور واضحی در آثار وی منعکس شده است. زندگی از نظر شوپنهاور همان درد و رنج است و هنر برای گریختن از این فلاکت، هر چند به صورت موقتی، بهترین تدبیر محسوب می شود. از این درد و رنج، فلسفه اخلاقی نشأت می گیرد که انسان ها را در مقابل بکدیگر و حتی در مقابل حیوانات مکلف به ترحم می نماید. خروج قطعی از این فرآیند مصیب بار تنها با چشم پوشی کامل از همه تمایلات و درخواست ها و همچنین انکار اراده معطوف به زندگی، امکان پذیر می شود.

بخش عمده فلسفه فرانسه در قرن بیستم را میتوان تلاش برای کسب آزادی دانست. محرک این تلاش جایگاه انسان در جهان به عنوان یک فرد و یک موجود اجتماعی است. این تلاشی منحصر به فرد بود زیرا در بستری آشفته و در شرایطی شکل گرفت که تحولات علمی و فنی هم به سعادت بشر کمک و هم آن را تهدید می کردند. مطالعه حاضر بر خلاف اکثر بررسی ها در عصر ما پیوستگی میان لایه های گوناگون اندیشه فلسفی فرانسه در قرن بیستم را که تاکنون نادیده گرفته شده است برجسته میکند و نیز ناپیوستگی میان آنها را به یاد ما می آورد. امید است که با شرح منسجم تر وضعیت این دوره پرنشاط فکری، درک بهتری از فلاسفه مدرن فرانسه به دست داده شود. اغلب چنین است که در نگارش تاریخ مفصل اندیشه های فلسفی، تحلیل گسترده استدلالها فدای کلی گویی میشود به گونه ای که خواننده از فهم تفاوت های موجود در استدلالهای مطرح شده در نظریه های فلسفی عاجز میماند با توجه به این سابقه در این کتاب اندیشه های فلسفی فرانسه در قرن بیستم با دیدی انتقادی و به صح منسجم با هدف دستیابی به نوعی توازن به شیوه ای متفاوت ارائه میشود. این یک راهنمای کامل و متعادل برای تفکر فلسفی مدرن فرانسوی است که گزارش‌های روشن و معتبری از فیلسوفان مشهور ارائه می‌کند و در عین حال چهره‌های کمتر شناخته شده را نیز برجسته می‌کند. نویسنده رابرت ویکس، آثار اصلی هر فیلسوف را معرفی می‌کند و تأثیر آن‌ها را بر همتایان خود و جهان گسترده‌تر توضیح می‌دهد. این کتاب راهنما که جنبش‌های عمده‌ای مانند اگزیستانسیالیسم، سوررئالیسم، ساختارگرایی و پست مدرنیسم را پوشش می‌دهد، منبع مفیدی برای فرانکوفیل‌ها، دانشجویان فلسفه و همه علاقه‌مندان به چشم‌انداز فکری قرن بیستم و بیست و یکم فرانسه است. این کتاب شامل پوشش مفصلی از فیلسوفانی مانند هانری برگسون، بووار، سارته، کامو، بارت، دریدا، فوکو، دلوز و لوی استروس و دیگران است.