جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف: پژوهش حاضر با هدف شناسایی دلایل عدم استقرار نظام حمکرانی مبتنی بر مبانی دانشگاه اسلامی در نظام آموزش عالی کشور می‌باشد. روش: رویکرد پژوهش حاضر کیفی که از راهبرد پدیدارشناسی توصیفی استفاده شد. مشارکت‌کنندگان در پژوهش شامل خبرگان دانشگاهی و پژوهشگاهی با سوابق انجام پژوهش‌های حوزه دانشگاه اسلامی بودند که با استفاده از روش هدفمند از نوع گلوله برفی و با در نظر گرفتن اشباع نظری در یافته‌ها تعداد 14 نفر انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر مصاحبه نیمه ساختار یافته بود که به روش کدگذاری تحلیل شد. یافته‌ها: دلایل عدم استقرار نظام حمکرانی مبتنی بر مبانی دانشگاه اسلامی در نظام آموزش عالی کشور ایران 5 مقوله عدم وجود الگوی مدیریتی مبتنی بر سند دانشگاه اسلامی در نظام آموزش عالی، کم‌توجهی در تربیت حکمرانان و مدیران مبتنی بر شاخص‌ها و ویژگی‌های دانشگاه اسلامی، غلبه مدیریت سیاسی بر مدیریت اسلامی و علمی در نظام آموزش عالی، عدم باور و همراهی عمده بدنه علمی و کارشناسی وزارت علوم، دانشگاه‌ها، مراکز و موسسات آموزش عالی در استقرار و مدیریت دانشگاه اسلامی و ملتزم نبودن مدیران و رؤسای نظام آموزش عالی کشور به مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی در خصوص مدیریت مبتنی بر دانشگاه اسلامی تقسیم‌بندی شدند.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی تأثیر محیط آموزشی دروس معارف اسلامی بر تقویت سرمایۀ اجتماعی دانشجویان انجام شده است. موضوع سرمایۀ اجتماعی از ضرورتهای مورد نیاز عصر کنونی بوده و دروس معارف اسلامی ارائه‌شده در دانشگاهها می‌تواند زمینه‌ساز تقویت این عنصر در میان نسل جدید باشد. روش: پژوهش حاضر بر اساس هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر ماهیت، جزء تحقیقات توصیفی- همبستگی و از شاخۀ میدانی به شمار می‌آید. جامعۀ آماری پژوهش حاضر، کل دانشجویان دانشکده‌های فنی و مهندسی و علوم پایه دانشگاه لرستان به تعداد 300 نفر بودند که در نیمسال انجام پژوهش، یکی از دروس معارف اسلامی را انتخاب کرده بودند. یافته‌ها: محیط آموزشی دروس معارف اسلامی بر تقویت سرمایۀ اجتماعی دانشجویان، تأثیر مثبت و معناداری دارد. نتیجه‌گیری: محیط آموزشی دروس معارف اسلامی می‌تواند به عنوان یک متغیّر تأثیرگذار، سرمایۀ اجتماعی دانشجویان را به صورت مثبت تحت تأثیر قرار دهد؛ به این معنی که با تلاش برای بهبود فضای آموزشی این دروس، می‌توان سرمایۀ اجتماعی دانشجویان را شامل سرمایۀ ساختاری، شناختی و ارتباطی، تقویت کرد.

هدف:‌ هدف اصلی از انجام این تحقیق، مطالعۀ انتقادی خودشیفتگی و درون‌گرایی انسان معنوی در نظریۀ «جمع عقلانیت و معنویت» بود. روش: روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه‌‌ای و استنادی می‌‌باشد. در این تحقیق، با تأکید بر مبانی حکمت صدرایی و آموزه‌های وحیانی اسلام، مؤلفه‌های خودشیفتگی و درون‌گرایی ارزیابی شده است. یافته‌ها: مهم‌ترین نقدهای وارد بر مؤلفه‌های درون‌گرایی و خودشیفتگی عبارتند از: عدم امکان عرضۀ الگوی معنوی، فراموشی نقش نهادها و ساختارها در زندگی، ازخودبیگانگیِ انسان معنوی خودشیفته و خودخواهی معنوی. نتیجه‌گیری: این نظریه با پذیرفتن مبانی دنیای مدرن، ویژگی‌های خاصی را برای مسیر معنویت‌گرایی برمی‌شمارد. «خودشیفتگی» و «درون‌گراییِ» انسان معنوی از جملۀ این ویژگی‌ها می‌باشند. این مؤلفه‌ها در حقیقت پیامد و لازمۀ مبنای «فردگرایی» معنویت‌اند. انسان معنوی با تفرّد خود، به دنبال درون‌گرایی حداکثری و ابراز خود به دلیل خودشیفتگی است. در نتیجه، این دو مؤلفه، نظریۀ عقلانیت و معنویت را با چالش جدّی مواجه می‌کنند.

هدف: نیروهای ضد نظام اسلامی در تلاش‌اند در قالب جنگ نرم شناختی، زمینۀ مبارزۀ درون‌دینی را در جوامع اسلامی ایجاد و از این طریق، جامعۀ اسلامی را دچار اضمحلال هویتی کنند. بصیرت‌افزایی، بنیادی‌ترین راهبرد در پیشگیری و مقابله با جنگ نرم شناختی است و بانوان با توجه به گسترۀ قدرت تأثیرگذاری، نقش بی‌بدیلی در این مهم دارند؛ پژوهش حاضر با هدف تبیین مؤلفه‌های قدرت نرم بانوان در بصیرت‌افزایی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نظر نوع و هدف، کاربردى است و با روش توصیفى- تحلیلى اجرا شده است. داده‌هاى تحقیق از طریق بررسى اسنادى، فیش‌بردارى و با رویکرد کیفی صورت گرفته است. سیرۀ بانوان تأثیرگذار به عنوان جامعة تحقیق و روایاتِ ناظر به اهداف پژوهش، به عنوان نمونة تحقیق استفاده شده است. پس از ترسیم مفهوم‌شناسی پژوهش، مؤلفه‌های قدرت نرم، تبیین شده و به تحلیل کاربست آن در بصیرت‌افزایی پرداخته شده است. یافته‌ها: حاکی از آن بود که قدرت نرم بانوان، حقیقتی مشکک است که گاه با شجاعت و عاطفه و گاه با اقتدار و اطاعت ظهور می‌یابد. نتیجه‌گیری: مؤثرترین نقش بانوان در قالب قدرت نرم، اصلاح سامانۀ معرفتی افراد است که متناسب با موقعیت مکانی و زمانی، با اشکال متفاوتی بروز و ظهور می‌یابد.

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی در سالهای 76-1375 بود. روش: روش پژوهش حاضر بر مبنای رویکرد ترکیبی می‌باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر قصد دارد تا به این پرسش پاسخ دهد که مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی بین سالهای 76-1375 در چه مواردی بوده است. در مرحلۀ اول که از روش کمّی استفاده شد، با روش آماری خی‌دو تک‌نمونه‌ای در محیط نرم‌افزار اس.پی.اس.اس.25 به تحلیل داده‌های کمّی پرداختیم. یافته‌ها: شورای عالی انقلاب فرهنگی، به عنوان مرکز قانونگذاری و مرجع عالی سیاستگذاری، تعیین خط مشی، تصمیم‌گیری و هدایت امور فرهنگی، آموزشی و ‌پژوهشی کشور در چارچوب سیاستهای کلی نظام محسوب می‌شود. با تعیین ترکیب جدید شورا در سال 1375 از سوی مقام معظم رهبری، شورای عالی انقلاب فرهنگی وارد مرحلۀ جدیدی ‏شد. در این مرحله شورای عالی انقلاب فرهنگی موظف شد در رأس فعالیتهای خود، به مدیریت فرهنگی جامعه بپردازد. سیاست راهبردی شورای عالی انقلاب فرهنگی در سالهای 76-1375 قابل توجه است. نتیجه‌گیری: نتایج کمّی بیانگر آن است که دانشگاهها و آموزش عالی تعداد 76 مورد(5/53 درصد)، زنان 17 مورد(12 درصد)، شوراهای عالی 26 مورد(3/18 درصد)، آموزش‌وپرورش 11 مورد(7/7 درصد) و سایر موضوعات 12 مورد(5/8 درصد) است. در مرحلۀ دوم به تبیین این داده‌ها با روش کیفی پرداختیم و به این نتیجه دست یافتیم که دانشگاهها و آموزش عالی، بیشترین توجه و موفقیت را در شورای عالی انقلاب داشته‌اند.