جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مرو در گذشته بخشي از خراسان بزرگ بوده، و هم اکنون در کشور ترکمنستان قرار دارد. مورخين سابقه تاريخي آن را از سال 261 قبل از ميلاد مي‌دانند. در مرو قديم اديان زرتشتي و مسيحي، و در آغاز دوران اسلامي پيروان مذهب ماني و مزدک فعال بوده‌ند. مرو در سال 31 هجري توسط مسلمانان فتح گرديد، و بعدها به‌صورت پايگاه سپاه اسلام درآمد، که هر يک از خلفا فرماندهان خود را به آن ناحيه گسيل مي‌کردند. از آن ميان مي‌توان به کارگزاران امام علي(ع) ، جعده بن هبيره و خليد بن قره، و همچنين کارگزاران معاويه اشاره کرد. در سال 100 هجري، بني‌عباس با تبليغات عليه بني‌اميه وارد مرو شدند. مردم هم با خوشحالي به همکاري با آن‌ها اقدام نمودند. در مرو قيام‌هاي بزرگي عليه امويان صورت گرفت که مي‌توان به قيام يحيي بن زيد( در 120 هجري، و قيام محمد بن قاسم در 129 هجري، اشاره کرد. سرانجام ابومسلم خراساني در 129 هجري شالوده حکومت فاسد بني‌اميه را از خراسان برچيد. در سال 198 هجري مأمون عباسي مرو را به‌عنوان مرکز خلافت اعلام نمود. از آن تاريخ، مرو به‌عنوان يک مرکز سياسي و فرهنگي قلمداد گرديد. پس از هجرت امام رضا(ع) به مرو، آن‌جا کانون تشيع، فرهنگ‌ها، قيام‌ها و تضارب افکار اديان و مذاهب گرديد. با شهادت امام رضا(ع) و دفن ايشان در آن منطقه، اين شهر بيش از پيش مورد توجه شيعيان قرار گرفت. مرو همچنين براي مدت دو قرن، مرکز فرماندهي سلسله‌هاي طاهريان، سامانيان و سلجوقيان بود، و مراکز علمي زيادي در آن بنا گرديد. مشاهير بزرگ شيعه مانند سليمان بن حفص مروزي، احکم بن بشار مروزي و ابواحمد مروزي، که از محدثين و اصحاب امام رضا(ع) بودند، در مرو مي‌زيستند. مرو در قرن‌هاي دوم تا چهارم هجري به‌عنوان ام‌القراي جهان اسلام شمرده مي‌شد؛ ولي پس از هجوم چنگيزخان مغول در قرن 6 و7 هجري رونق خود را از دست داد.

‫در اين پژوهش ديدگاه‌هاي مختلف در باره حکم فقهي شبيه‌سازي انسان بررسي شده و پس از ارزيابي اقوال و ادله آنها، نظريه جواز ذاتي شبيه‌سازي انسان و ممنوعيت و حرمت آن در صورت حداکثري بودن پيامدهاي منفي و تخريبي آن پذيرفته شده است. در آغاز اين تحقيق مطالبي پيرامون مهندسي ژنتيک ارائه گرديده که در آن بر توانمندي انسان عصر حاضر براي ساختن سلول‌ها و اعضاي بدن خود تأکيد شده و از دورنماي ذهن دانشمندان براي شبيه‌سازي و آفرينش انسان به صورت کامل سخن به ميان آمده است. پس از آن، نگارنده به توصيف سه نوع شبيه‌سازي و تفاوت‌هاي آنها مي‌پردازد. 1. شبيه‌سازي روياني: در اين روش، دانشمندان يک سلول را قبل از رسيدن به مرحله تقسيمات جنيني به دو سلول تقسيم مي‌کنند که هر دو سلول از نظر نقشه ژنتيکي مثل هم هستند. دوقلوها در عالم زيست، نتيجه اين فرايند هستند. 2. شبيه‌سازي درماني: عمدتاً براي درمان امراض لاعلاج و بازسازي اعضاي آسيب ديده از اين روش استفاده مي‌شود. 3. شبيه‌سازي توليدي يا توليد مثلي: با اين روش به توليد مثل انسان‌ها و حيوانات همانند مي‌پردازند. در ادامه بر يک نکته ديگر تأکيد مي‌ورزد که مجموعه عوامل محيطي، فرهنگي، اجتماعي و ژنتيکي در کنار اراده و اختيار به صورت درهم تنيده، شخصيت آدمي را مي‌سازد و منحصر در يک عامل مانند محيط يا ژن نيست که با تغيير آن، شخصيت انساني به انحطاط برود. پس از آن، به ارزيابي سه نظريه فقهي در اين باره مي‌پردازد که عبارت‌اند از: نظريه جواز ذاتي، واقعي و اولي، نظريه حرمت ذاتي و اولي، و نظريه حرمت ثانوي و عارضي. اکثر علماي اهل سنت و عده کمي از فقهاي شيعه نظريه سوم را برگزيده‌اند. نويسنده به ارزيابي و نقد دلايل نظريه‌هاي فوق پرداخته و نظريه اول را با ذکر ادله نقلي و عقلايي تقويت نموده است. بايد توجه داشت که اين مسئله به دليل نوظهور بودنش، ادله قرآني و روايي خاص ندارد؛ لذا فقها هر کدام به روش فقهي خود، از عمومات ادله استفاده نموده‌اند. براي مثال، فقيهاني که نظريه اول را پذيرفته‌اند، به قواعد کلي مانند اصل اباحه شرعي هر چيزي که دليلي بر حرمتش نيامده باشد، ويا به عموم برخي از آيات استناد مي‌کنند. در مقابل، معتقدان به نظريه دوم، به اصالت حظر استناد کرده‌اند که بر حرمت هر چيزي که حليت آن ثابت نشده باشد، دلالت مي‌کند.

این پژوهش در پی آن است تا ساختار فرانظری نظریه اسلامی روابط بین الملل را واکاوی کند.مابعدالطبیعه اسلامی و فقه روابط بین الملل به منزله فرانظریه ی آن می باشند. مابعدالطبیعه اسلامی مبتنی است بر 1- هستی شناسی عام اسلامی؛ متصف به صفت اصالت واقع، که در آن همه چیز بیرون از ذهن و دارای ما بازاء خارجی است. 2- معرفت شناسی؛ شناخت دانش، امکان شناسایی و حدود آن است. علم ما به عالم خارج از طریق منابع معرفتی و متصف به امکان عام. 3- روش شناسی؛ راه شناخت و دستیابی به معرفت از طریق مبادی آنفقه روابط بین الملل برخاسته از فقه سیاسی اسلامی و دانش تأسیسی در پی مومنانه ساختن نظام روابط بین الملل است و با قواعد فقهی به این کار همت می گمارد.ساختار دوگانه مابعدالطبیعی اسلامی و فقه روابط بین الملل مدلولات هستی شناختی، معرفت شناختی، روش شناختی و فقه شناختی خاصی دارد که مهمترین آن ها عبارتند از:1- امت محوری به جای دولت ملت 2- تقسیم هنجاری جهان به دارالاسلام و دارالکفر 3- هنجاری و انتقادی بودن نظریه اسلامی روابط بین الملل 4- تبیینی و تأسیسی بودن نظریه اسلامی روابط بین الملل 5- کثرت گرایی روشی در نظریه پردازی اسلامی روابط بین الملل 6- در میانه ی اثبات گرایی و فرا اثبات گرایی بودن 7- عاملیت و اختیار انسان در نظام بین الملل 8- ارزش محور بودن نظریه اسلامی روابط بین الملل 9- عقلانیت رفتارها در نظام بین الملل 10- تکامل نظریه اسلامی روابط بین الملل و ...