جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

«نفاق» در ادبیات قرآن کریم، مفهومی کاملاً سیاسی و البته دارای ریشه های روحی و روانی است. پیچیدگی های روانی و رفتاری این پدیده، بخصوص در عصر حاضر، موجب می شود تا ولیّ خدا، از روش های متنوع و پیچیده ای برای مدیریت و کنترل منافقان بهره ببرد؛ که عدم درک و تحلیل این پیچیدگی ها می تواند موجب ریزش های غم انگیزی در میان مردم و خواص سیاسی گردد. دریک تقسیم بندی کلّی باید گفت مدیریت این جریان، زمانیکه «علناً» و «عملاً» به ایجاد «ناامنی» بپردازند، از نوع «جهاد سخت» و در سایر موارد، از نوع «جهاد نرم» خواهد بود. «جهاد نرم» که اصلی ترین روش مدیریت بر جریان نفاق است، خود شامل دو نوع رفتار مدیریتی است: اول، رفتارها و مواضع پرتکرار، صریح و غیرقابل تفسیر(«رفتارهای محکم»)، همچون: «تبیین»، «تهدید»، «تحقیر»، «سکوت و عدم کنش سیاسی»، «تقویت اقتدار»، «عزل و نصب های معنادار» و غیره؛ و دوم، رفتارهای موردی و سؤال برانگیز، که عامل «مصلحت» در شکل گیری آنها نقش اساسی دارد(«رفتارهای متشابه»)؛ رفتارهایی همچون: «عمل به دیدگاه ها و راهکارهای منافقان، علی رغم مخالفت با آن»، «مشورت با منافقان»، «اظهار اعتماد به منافقان»، «حمایت مالی و زبانی از منافقان»، «عدم افشاء اسامی منافقان» و غیره. در این پژوهش که با روش تحلیلی-توصیفی و جستجو در منابع کتابخانه ای صورت پذیرفته، تلاش شده است تا با استناد به آیات قرآن و سیره نبوی(ص)، از نحوه مدیریت بر جریان نفاق مدلسازی و منطق سازی صورت گیرد. بر اساس این مدل، باید گفت مدیریت جریان نفاق توسط امامین انقلاب در «اصول» و «اهداف»، کاملاً مبتنی بر مبانی قرآنی و نبوی است، امّا علی رغم شباهت «روش ها» در بسیاری موارد، به دلیل برخی تفاوت های زمانی، مکانی، ساختاری و حقوقی میان نظام جمهوری اسلامی با حکومت نبوی(ص)، در مواردی روش های امامین انقلاب، متفاوت از روش های قرآنی و نبوی بوده است.