جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مسئله اوقات و گاه شماری، بخشی مهم از زندگی مادی و معنوی هر انسانی است که باعث تنظیم اوقات زندگی و نظم دادن به امور دین و دنیای مردم می شود. گاه شماری عبارت از دانش و فن تعیین و نگه داری حساب زمان یا معرفة المواقیت است. در قرآن کریم از بسیاری از زمان ها نام برده شده است که این زمان ها به ترتیب طول مدت، شامل لحظات، زمان های خاص شبانه روز، شب، روز، هفته ، ماه، فصل، سال،قرن، هزاره و... است. خداوند در قرآن به برخی از زمان ها مانند شب وروز و...( لیل، نهار و...) قسم یاد کرده و برخی از سوره های قرآن مانند لیل، ضحی، فجر، جمعه و ... نیز به نام اوقاتی خاص نامیده شده است که نشان از عظمت و جایگاه وقت و زمان سنجی در نزد خدا دارد. به جهت اهمیت مسئله زمان سنجی و نقش آن در تنظیم زندگی انسان، بررسی موضوع مذکور از منظر قرآن به عنوان کتاب هدایت بشر، به صورت مستقل و منظم ضروری می نماید. از این رو، با بررسی واحد های زمانی موجود در قرآن معلوم شد که خود واژه زمان در قرآن ذکر نشده است؛ ولی واژه های مترادف آن مانند وقت، مدت، حین و دهر و ... به کار رفته است. همچنین کلماتی که دارای مفاهیم زمانی مانند الآن، ساعت، لمح البصر، ارتداد الطرف، فلق، فجر، صبح، بکرة، غدو، اشراق، طلوع، ضحی، ظهر، دلوک، عصر، اصیل، شفق،غروب، عشاء، سحر، لیل، نهار، یوم، جمعه، سبت، شهر، صیف، شتاء، عام، سنة، حول، حجج، قرون، الف سنة و... هستند، در قرآن ذکر شده است. از سوی دیگر، در قرآن زمان هایی مانند ساعت، حین و... به کار رفته است که محدوده معینی نداشته و نمی توان آنها را محدود به عددی معین کرد؛این به جهت آن است که هدف، محدود و معین کردن دقیق آن زمان نیست؛ بلکه هدف بیان کوتاه یا طولانی بودن، دوری یا نزدیکی آن برای هدایت و توجیه انسان است. نکته مهم اینکه مفهوم برخی از واژه ای دال بر زمان مانند ساعت در عرف و لغت، با معنای آن در قرآن متفاوت است. همچنین از برخی از زمان ها در قرآن مانند مأة عام، حولین، سبع سنین و... معنای حقیقی و مدت دقیق آنها اراده شده و برخی برای تمثیل سرعت فعل است نه بیان مدت دقیق آن؛ مانند لمح البصر. بسیاری از اوقات به کار رفته در قرآن نیز، ارتباط زیادی با احکام شرعی مانند برخی عبادات، معاملات، عده زنان، مدت رضاع و برخی احکام اجتماعی و در نتیجه ایجاد نظم در زندگی فردی و اجتماعی دارد. کلید واژه ها : زمان، زمان سنجی، وقت، گاه شماری، تقویم، تفسیر علمی، قرآن

---

این‌ تحقیق تلاشی است درجهت دستیابی به برخی مفاهیم و معانی کلیدی که در ورای رنگ طلایی موجود است. مفاهیمی‌‌ ‌‌‌‌که اساس فلسفه و زیبایی‌شناسی یک تمدن و قلمرو را شکل می‌دهد. زیبایی شناسی اصطلاحی است که در برابر اصلاح Aesthetic به کار می‌بریم. هر چند از زمان به کارگیری استتیک به معنای جدید دیر‌زمانی نمی‌گذرد و نمی‌توان آن را به عنوان ویژگی هنر‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌سنتی به شمار آورد و به هنر سنتی تعمیم داد، لیکن باید توجه داشت که زیبایی و توجه به زیبایی موضوعی جدید نیست و در نظر هنروران و اندیشمندان سنتی نیز زیبایی از اهمیتی وافر برخوردار است. ‌‌در این تحقیق با نگاهی گذرا به موضوع زیبایی و شناخت زیبایی در دو نگرش غربی و شرقی به سراغ جایگاه زیباشناختی رنگ طلایی در معراج‌نامه میرحیدر رفته‌ایم و این اثر باشکوه را در پرتو معانی خود معراج به عنوان واقعه‌ی بسیار مهم د‌ر ‌‌جهان اسلام و مراتب معنوی و ملکوتی‌ای که پیامبر(ص) از آن خبر داده است و نیز نگرش خاص اندیشمندان مسلمان درباره نور و زیبایی و شاخصه‌ی مهم هنر سنتی یعنی رمزپردازی بررسی نموده‌ایم. طلا به عنوان نماد نور و تجسد آن در نگرش کیمیاگرانه‌ی هنروران مسلمان بیانگر مراتبی از ‌سلسله مراتب وجود است که جز با به‌کارگیری آن در این تصاویر با عنصر دیگری قابل تصویرکردن نیست.عنوان این تحقیق، بررسی زیبایی‌شناسی رنگ طلایی در معراجنامه میرحیدر می‌باشد. و اصلی‌ترین سوال فرضی آن این بوده است که آیا می‌توان با نگرش زیباشناسانه‌ی غربی به تحلیل و بررسی رنگ طلایی پرداخت؟روش تحقیق در این رساله به صورت کتابخانه‌ای انجام شده و همچنین در بخشهایی از آن از برخی منابع اینترنتی استفاده شده است.