جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫چکيده : اين پژوهش به تشريح روش‌هاي تربيت و تبليغ انبياي الهي از منظر قرآن مي پردازد. نويسنده ضمن بررسي زندگاني برخي پيامبران از ديدگاه قرآن، روش‌هايي را که آنان در قبال دعوت مردم زمان خويش به توحيد و آموزه‌هاي توحيدي به کار گرفته و نيز شروط تبليغ و مبلغ و روش‌هاي گوناگون تبليغي را بيان مي‌کند. وي در چهار فصل به بررسي اين مسايل پرداخته است. در فصل اول نخست مباحثي مقدماتي درباره مفهوم لغوي و اصطلاحي، روش (اسلوب)، تبليغ، دعوت، تفاوت بين دعوت و تبليغ، فرق بين دعوت و امر به معروف و نهي از منکر و معناي واژگاني همچون: انذار،تبشير، تزکيه، جدل، نصيحت، تذکر، هدايت، تبيين و برخي ديگر از وظايف انبياي الهي بيان شده و سپس مفهوم نبي و تفاوت آن با رسول و معناي اعلام (تبليغ) نيز ذکر شده است. در فصل دوم نويسنده به شرايط تبليغ و مبلغ، مانند شجاعت، ظرفيت بالا، اخلاص، صبر، عزت نفس و مطابقت قول با عمل و شرايط تبليغ همچون: مراعات مسأله زمان و مکان در تبليغ، آشنايي با فن و هنر تبليغ، عدم تکلف در تبليغ، مطابقت محتواي تکليف با حق و حقيقت و منت نگذاشتن بر مردم اشاره مي کند. در فصل سوم وي مهم‌ترين روش‌هاي تبليغي و ايجاد تنوع در تبليغ را از منظري قرآني بررسيده و شيوه بهره گيري از حکمت، موعظه حسنه، جدل، روش نرم خويي، روش تذکر، روش استفاده از قصه و تاريخ در تبيين مسايل مختلف، استفاده از تمثيل و تشبيه، بهره وري از مقايسه روش تدريجي در بيان مسايل تبليغي، روش استفهام، روش گفت گو، روش ترغيب و ترساندن (خوف و رجا) و روش تلقين و تکرار را با ذکر نمونه‌هاي قرآني آن ها شرح مي دهد. در فصل چهارم و پاياني کتاب مهم ترين روش‌هاي تبليغي به کار گرفته شده توسط انبياي الهي و استفاده از آن ها در عصر کنوني بيان شده و قواعد مهم تبليغ و احياي آن بر اساس شيوه هاي تبليغي پيامبران که در کتاب خدا به آن ها اشاره شده، ذکر مي‌گردد.