جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مجازاتهای در ملاءعام به قسمی از مجازات اطلاق می‌شود که در عرصه عمومی جامعه به اجرا درآمده و طیف وسیعی از اقشار جامعه را برای تماشا به خود جلب می کند. این مجازاتها که گاه به گاه توسط دادگاه یا نیروی انتظامی اجرا می‌‌شود موضوع مناقشه برانگیزی است و موافقان و مخالفان جدی دارد. در این تحقیق سعی شد تا پیامدهای حاصل از این قسم مجازاتها بر اصلی ترین افراد درگیر با موضوع، یعنی مجرمین و مشاهده کنندگان با پرسش از منظر کارشناسان مطالعه شود. به این منظور با کارشناسان و صاحبنظران مصاحبه شده است. گرداوری اطلاعات از طریق مصاحبه با 30 کارشناسان مطلع از موضوع شامل حقوقدانان، جامعه شناسان، قضات، نیروی انتظامی و روانشناسان با روش نمونه گیری قضاوتی و گلوله برفی صورت پذیرفت و در نهایت نتایج حاصل از آن با روش تحلیل تماتیک کدگذاری و تحلیل شد. پیامدهای استخراج شده از مصاحبه در قالب 12 تم فراگیر در قالب دو کارکرد اصلی مثبت و منفی قابل تقسیم بندی است. مهمترین مقولات مثبت عبارتند از: بازگشت نسبی و اغلب کوتاه مدت آرامش به جامعه، ابزار تحکیم کننده مشروعیت، اعتماد و قدرت حکومت، و همچنین مهمترین مقولات منفی عبارتند از: کاهش احساس امنیت و آسایش فردی، عادی سازی و بازتولید خشونت، بازتولید جرم، بازتاب تصویری منفی از کشور و اسلام در عرصه های جهانی، تضاد با ارزشهای جهانی و مدرن، عوام گرایی کیفری دستگاه قضایی، آسیب دیدن بزهدیدگان، تعارض بین حکومت و بخشهایی از مردم، تردید در بازدارنده بودن مجازات، برچسب خوردن مجرم و بستگانش.مجازات علنی به قسمی از مجازات گفته می شود که در عرصه عمومی جامعه به اجرا در آمده وطیف وسیعی از افراد را در بر میگیرد.در این تحقیق برای بررسی پیامدهای اجتماعی این موضوع با 30کارشناس در چهار حیطه روانشناسی، جامعه شناسی،حقوق و قضات- پلیس مصاحبه به عمل آمده و در نهایت داده ها از طریق تحلیل تماتیک کدگذاری و تحلیل شد . مایحصل کدگذاری ها 12مقوله بود که2مقوله از این مجموعه مثبت و 10مقوله دیگر اشاره به عواقب منفی این رخداد در جامعه داشت.

‫در اين پژوهش به‌دنبال نقش مدرسه در تربيت اخلاقي کودکان هستيم. تعليم و تربيت کودکان از ضرورياتي است که علاوه بر تأثير جدي والدين، جامعه، متون و محيط، نقش مدرسه را نيز نمي‌توان در آن ناديده گرفت. والدين، سنگ بناي تربيت کودک هستند، و به همين دليل، آن‌ها بايد به توصيه‌هاي ديني در اموري از قبيل انتخاب نام نيک، توجه به تغذيه، پوشاک و بهداشت کودک، احترام به کودک و حمايت از او، ايجاد آرامش، محبت و تأمين نيازهاي کودک، آموزش و انتخاب مربي شايسته براي کودک تلاش کنند. کودک، مسائل علمي را نمي‌فهمد ولي عاطفه، محبت و خشونت را مي‌فهمد، پس نشان‌دادن عملي اخلاق در محيط خانواده از مسائل مهم تربيت کودک است. جامعه نيز با وجود ابزاري مانند رسانه‌ها، مجامع ديني، دوستان و اطرافيان در تربيت فرد از جنبه‌هاي اجتماعي، سياسي، اقتصادي و فرهنگي مؤثر است. اما از اساسي‌ترين عوامل مؤثر در رشد اخلاقي کودک مدرسه است که با ايجاد زمينه کافي براي تربيت اخلاقي، تأمين نيازهاي رواني و عاطفي، پرورش جنبه‌هاي ديني و کوشش در جهت توجه‌دادن کودکان به استعدادهايشان نقش‌آفريني مي‌کند. مربي مدرسه در زمينه هدايت و اعطاي بينش نسبت به مسائل اخلاقي و شيوه آموزش آن نقش بسزايي دارد زيرا کودک به معلم اعتماد دارد و او را الگو قرار مي‌دهد. بنابراين، مربي بايد از نژاد پاک، سلامت کامل، مديريت، آگاهي به دين، مؤمن و علاقمند به شاگرد باشد، و با عمل به آموزه‌هايش صفات پسنديده را به جاي رذايل در کودک ايجاد نمايد. علاوه بر اين‌ها، نبايد از نقش متون آموزشي غافل ماند. کودک از ابتداي دانش‌آموزي، با اين متون سروکار دارد، پس بايد اين متون بر اساس اعتقادات ديني و ارزشي تدوين گردد. همچنين مدرسه بايد فضاي مناسبي براي تهذيب اخلاقي و دوستي‌هاي سالم و فعاليت‌هاي فرهنگي ايجاد کند، و روش‌هاي موفق تبليغي در مدرسه به کار گرفته شود.

از دیر زمان نشانه هایی برای بهتر یا سریع تر خواندن نوشته وضع شده است. این نشانه ها در قرن نوزدهم میلادی در برخی از زبان های اروپایی تعریف، استاندارد سازی و رایج شده و سپس از آنجا به زبان فارسی و عربی وارد و برای این زبان ها بومی سازی شده است. در سال 1958م با دستور العمل «مجمع اللغه العربیه» در مصر، نشانه های نگارشی در زبان عربی عمومیّت یافت. با این حال، تا کنون این نشانه ها در متن قرآن کریم درج نشده است. درج این نشانه ها در قرآن کریم همچون هر متن عربی دیگری، ارتباط اجزای کلام را بهتر نشان داده، و آهنگ و تکیه های صوتی در جمله را مشخص می کند. همچنین، این نشانه ها متن را زیباتر کرده و به معنادار تر، آسان تر و بهتر خواندن متن کمک می کند. این اهداف و فواید مانع از آن است که از درج این نشانه ها در قرآن کریم صرف نظر کنیم. به همین دلیل، این رساله درج نشانه های نگارشی در متن قرآن کریم را به شیوه ی تاریخی ـ تحلیلی امکان سنجی کرده و به این نتیجه دست یافته است که نشانه های وقف و ابتدا از لحاظ کمّی و کیفی با نشانه های نگارشی همپوشانی ندارد. همچنین نشانه های نگارشی بیشتر با ضبط المصحف مرتبط است و با حفظ رسم المصحف می توان آن ها را در متن قرآن کریم درج کرد و این کار با مقدّس بودن قرآن منافاتی ندارد. ضمنا این نشانه ها همیشه سبکی و سلیقه ای نیست، بلکه این نشانه ها با زیبایی، آوا، نحو و معنا مرتبط بوده و در فصول این رساله به شیوه ی توصیفی ـ تحلیلی تبیین شده است. بر این اساس، سیزده نشانه از رایج ترین نشانه های نگارشی انتخاب و بر متن قرآن کریم تطبیق داده شده است. در این زمینه، بیش از همه به نظرات احمد زکی پاشا، به عنوان اوّلین مؤلف در زمینه ی تبیین علمی این نشانه ها در زبان عربی، و نظرات میر شمس الدین ادیب سلطانی، به عنوان مجتهد این نشانه ها در زبان فارسی، توجّه شده است. از نتایج رساله این است که نشانه های ساختاری در متن، همچون فاصله ی بین خطوط، سر سطر آوردن و تو رفتگی ابتدای خط و به عبارتی پاراگراف بندی متن، و همچنین نشانه ی التفات (***) و تعلیق (...) با زیبایی متن ارتباطی دو سویه دارد؛ به طوری که از یک طرف، این نشانه ها بر زیبایی بصری متن می افزاید و از طرف دیگر، برخی از عناصر زیبایی شناسی متن همچون التفات، ایجاز و حذف، سجع و وزن، تمثیل و تشبیه در شناخت پاراگراف مؤثّر است. برخی از آواهای زبر زنجیری سخن بر نشانه گذاری سبکی مؤثّر است. از میان این واج های زبر زنجیری، «آهنگ» معادل نشانه ی پرسش (؟)، توجّه (!) یا تلفیقی از هر دو (؟!) است. «درنگ» نیز بسته به میزان آن، معادل درنگ نما (،)، نقطه ـ بند (؛) یا نقطه (.) است. نشانه گذاری منطقی نیز با نحو و معنای نوشتار یا گفتار و به طور ویژه با واحدهای زبانی و ارتباطات معنایی بین آن ها مرتبط است؛ به طوری که نشانه ی اصلیِ جمله، نقطه است. نشانه ی بندهای میان جمله ای نیز با توجّه به عناصر ساختمانی بند و روابط معنایی بین آن ها، یکی از نشانه های درنگ نما، نقطه ـ بند، گیومه («»)، دو نقطه (:)، خط (ــ) یا کمانک (()) است. نشانه ی بین گروه های واژگانی نیز در صورتی که حروف، جایگزین مناسبی برای آن ها نباشد، درنگ نماست. همانطور که نشانه ی بین واج های حروف مقطعه می تواند نیم خط (ـ) باشد.