جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در اين نوشتار، مسأله حلّيت و حرمت خوردن حيوانات اعم از حيوانات، خشکي‌زي، حيوانات دريازي، حيوانات وحشي و اهلي، پرندگان و... از منظر فقه اماميه بحث و بررسي شده و شرايط حلال بودن و حرام بودن گوشت آن‌ها بيان گرديده است. نويسنده در يک مقدمه و سه فصل به بررسي فقهي مباحث مباحث پيش گفته پرداخته و شرايط عام و خاص حلّيت و حرمت خوردن گوشت انواع حيوانات را در فقه اماميه بحث و بررسي کرده است. در مقدمه، علاوه بر طرح مباحثي مانند شرايط عمومي براي حلّيت گوشت حيوانات خشکي و دريايي، مانند طهارت حيوان، زنده بودن آن، تذکيه (ذبح شرعي آن)، موطوئه نبودن آن حيوان از سوي انسان، رشد نکردن گوشت آن حيوان از شيرخوک، کشته نشدن آن حيوان از سوي سگ غير تربيت شده، مسلمان بودن (يا شيعه بودن) مذکي (ذابح حيوان)؛ مباحث فلسفه حرمت گوشت حيوانات در غير موارد مذکور و اهميت غذا براي جسم انسان بررسي شده است. در فصل اول، شرايط حليت گوشت حيوانات اهلي بيان گرديده و ملاک و معيار حليت خوردن گوشت آن‌ها از منظر روايات نقل شده و اصول و قواعد فقهي شيعه اماميه در اين زمينه تبيين گرديده است. ونيز شرايط حليت گوشت پرندگان از ديگر مباحث اين فصل است. در فصل دوم، شرايط حليت حيوانات وحشي و نيز شرايطي مانند درنده نبودن، خبيث نبودن، چنگال نداشتن، مسوخ نبودن (مسخ نشده) بيان گرديده و شرايط ذبح شرعي اين حيوانات و حيوانات اهلي بررسي شده است. نويسنده در اين زمينه به قطع شدن اوداج (رگ‌هاي چهارگانه) به صورت متوالي، از جنس آهن بودن آلت ذبح و حرکت حيوان بعد از ذبح، مسلمان بودن ذابح، قصد و نيت ذابح، رو به قبله ايستادن وي و گفتن "بسم الله الرحمن الرحيم" هنگام ذبح اشاره کرده و آن‌ها را جزء شرايط عمومي ذبح معرفي نموده است. در فصل سوم، شرايط حلال بودن گوشت حيوانات دريايي بيان گرديده و چندين روايت صحيح السند دراين زمينه شرح و بررسي شده است. مردن حيوان دريايي در بيرون از آب، حلّال نبودن ماهي (نجاست‌خوار نبودن آن)، داراي فلس (پولک) بودن ماهي و خفه نشدن آن به عنوان شرط هاي پاک بودن گوشت حيوانات دريايي، اعم از ماهي و غير آن، از ديگر مباحث فصل سوم است.