جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين نوشتار با رويکردي جديد نسبت به مناسک حج و مسايل مستحدثه مربوط به آن و با تأکيد بر ديدگاه‌هاي قرآن و سنت و نظريات فقهاي اسلامي، حکم قرباني در مراسم حج را با توجه به نقش مکان و زمان در اجتهاد مورد بررسي قرار مي‌دهد. از آن جايي که يکي از فلسفه هاي قرباني در حج، منفعت جامعه انساني از حيوان هاي ذبح شده در اين مراسم بزرگ عبادي است، نويسنده در چهار فصل راه‌کارهاي عملي براي استفاده عموم مردم مستمند جهان از اين قرباني ها را بررسي نموده است. در فصل اول ضمن بيان کليات تحقيق مانند تاريخچه قرباني در ساير اديان، محدوده مِني و علت نام گزاري، مفهوم قرباني در لغت، اصطلاح و در آيات و روايات، به اهميت و آثار قرباني در آموزه‌هاي اسلامي اشاره کرده، نقش قرباني در حج، فلسفه تشريع و اهميت قرباني، سابقه قرباني در اديان، و چگونگي مصرف آن و زمان و مکان قرباني از منظر فقهاي شيعه را بيان مي‌نمايد. در فصل دوم به اقسام قرباني در فقه اسلامي، اعم از قرباني‌هاي واجب و مستحب و نيز از نظر صفات و شرايط پرداخته است. در فصل سوم شرايط ذبح کردن قرباني، سر بريدن، شرايط حيوان و نيز شرايط ذبح کننده آن مانند بلوغ، عقل و اسلام از منظر فقهاي شيعه بيان گرديده است. در فصل چهارم به محل و مصرف قرباني اشاره کرده و مکان قرباني و ادله وجوب ذبح در منطقه مِني و ادله روايي آن، حکم مفقود شدن و از بين رفتن قرباني، و دلايل قرآني و روايي مصرف گوشت قرباني ذکر شده و مشکلات کنوني قرباني در مِني با توجه به مسايل مستحدثه و راه‌حل‌هاي برطرف کردن آن مانند کشتن قرباني در وطن و ادله صحت اين عمل را از لحاظ شرعي مطرح کرده و به برخي از اشکالات و شبهه هاي وارده بر آن از منظر فقه اماميه پاسخ داده شده است.

‫در اين پژوهش ابتدا درباره مكتب و مسلك صوفيه به اختصار سخن گفته شده و سپس روش تفسيرى آنها بررسى شده است. ديگر مباحث آن عبارت است از: مسأله كشف و شهود عرفا و صوفيه از نظر قرآن و روايات، تأويلات صوفيه و اقوال دانشمندان درباره آنها، نقد و بررسى تفاسير صوفيه، تفسير صوفى نظرى و تفسير صوفى اشارى. در پايان بخشى از كتب تفسيرى صوفيه معرفى و شرح داده شده است.

موسسۀ تحقيقات اجتماعي وابسته به دانشگاه فرانکفورت، يکي‌ از دستاوردهاي مهم مارکسيسم غربي پس از لوکاچ بود که در سال 1923 در شهر فرانکفورت آلمان تاسيس شد. ميراث فکري و نظري اين موسسه، بعدها با نام«مکتب فرانکفورت» يا «نظريه انتقادي» مشهور شد. نقد مدرنیسم، صنعت تکنولوژی، نقد فرهنگ و فرآیند عقلانیت جامعة مدرن از «عصر روشنگری» تاکنون، مهمترین محورهای اندیشه اصحاب مکتب فرانکفورت است.مکتب فرانکفورت با ارائۀ نظریۀ فرهنگ، در واقع به دنبالاحیای آرمان‌های اومانیستی‌ای بود که در نظام سرمایه‌داری توسط صنعت فرهنگ مورد غفلت قرار گرفته بود. بر اساس مبانی انسان‌شناختی نظریه فرهنگ مکتب فرانکفورت، انسان به واسطه خرد خودبسنده خویش می‌تواند مسیر خود را بیابد و به سعادت برسد. در انتقاد از مبانی انسان‌شناختی نظریه فرهنگ مکتب فرانکفورت از منظر انسان‌شناسی اسلام باید گفت، به رغم خودبنیادی ذاتی انسان در اندیشه اصحاب فرانکفورت، در انسان‌شناسی اسلامی فردیت، خرد، استقلال ارادۀ انسان و خودمختاری او دارای «منشاء ماوراء طبیعی» است. دین اسلام انسان را در ارتباط با ماورای طبیعت تعریف و شأن و منزلت انسان را با بعد «متعالی» او و در نسبت با نظام هستی و خدا تبیین می‌کند.

تاریخ هنر ایران را می توان با گفتمانی دیگر و از منظر فرهنگ و هنرایرانیان مجددا تعریف و باز خوانی کرد.ورود اسلام به ایران نه تنها مانعی برای پیشرفت فرهنگ و هنر نبوده بلکه به شکوفایی آن کمک شایانی کرده است. در نظر باستانگرایان ایرانی، و شرق شناسان غربی ،دوره ی حکومت ساسانیان به عنوان آخرین دوره ی پادشاهی باستانی ایران و قبل از حمله اعراب،عصر طلایی و نوستالژیک مجدو عظمت ایران است.این تفکر هسته ی گفتمانی را تشکیل می دهد که از تلاقی قدرت پادشاهی گذشته و دانش باستانشناسی شکل گرفته است و آن گفتمان اقتدار و پیشرفت فرهنگی و هنری ایران قبل از اسلام است.این پژوهش به روش تاریخی و توصیفی و به شیوه ی گفتمان پژوهی انجام می‌گیرد.در این رساله با نظریه های پساساختارگرایانه و شالوده شکنانه فوکو و دریدا و شیوه واسازی گزاره ها از قدرت حاکم در گفتمان مذکورپرده برداری می شود .نشان دادن حواشی این مرکز،می تواند موقعیت،جایگاه، داشته ها و نداشته های هویت و فرهنگ ایرانی بر حسب و از طریق تاریخ هنر این مرزو بوم را آشکار کند.پرسش های اصلی این رساله شامل موارد زیر است: آیا شرق شناسان و باستان شناسان غربی دید گاه هایی غیر از معرفی فرهنگ و هنر ایران به جهانیان داشته اندو این دیدگاه ها و اهداف استثماری بوده است؟آیا قدرتی که منجر به رسیدن به چنین اهدافی می شود ، به غرب گرایی و ایجاد اخلال در هویت ملی و مذهبی ایرانیان هم منجر شده است؟ و آیا راهکاری برای جلوگیری از نفوذ بیگانگان و مخدوش شدن فرهنگ و هنر و هویت ایرانی در این راستا وجود دارد؟این قدرت که طبق تعریف فوکو باید مولد باشد تا پذیرفته شود و مورد مخالفت قرار نگیرد،توسط شرق شناسان غربی به مشرق زمین راه یافت تا بتواند با توجیه علمی،با عنوان دانش باستانشناسی،آن را در فرهنگ شرقیها و به طور مشخص در این مقوله ایرانیان،وارد سازد. هدف این نوشتار آن است که با واسازی مکتوبات تاریخ هنر ایران خوانش جدیدی از فرهنگ و هنر ایران انجام دهیم و راهکاری برای جلوگیری از نفوذ بیگانگان و مخدوش شدن وجهه ی هویتی و فرهنگی و هنری به دست آوریم.این روند به تولید گفتمان دیگری شکل داد که هسته ی مرکزی آن این بود که مجدو عظمتیاد شده چه به صورت بالقوه و چه فعال در بین مردمان ایران زمین همچنان ادامه دارد و از بین نرفته است.این امر که به باستانگرایی منجر شد در واقع به صورت نیروی مبارزی درآمد که از نظر تقسیم بندی سه گانه فوکو(مبارزه علیه سلطه،مبارزه علیه استثمار و مبارزه علیه‌مقید شدن به خود)می تواند در جایگاه تسلیم قرار گیرد.با شیوه ی واسازی و واکاوی کتب تاریخ هنر به این نتیجه می رسیم که جنبه های استعماری و اسثتماری غرب گرایی و رواج آن از طریق شرق شناسی و باستان شناسی به زیر متن رفته و آنچه در ظاهر امر دیده می شود مولد بودن قدرتی است که به دانش باستان شناسی و شرق شناسی منجر شده است. اما فرهنگ و هنر ایران تسلیم این دانش نشده و بر این اساس فرهنگ و هنر ایران زمین از دوره ی باستان تاکنون پویا و زنده و فعال است و با به کارگیری درست دست آوردهای غربی توانسته تا این زمان همچنان موثر و پیشرو به راه خود ادامه دهد.