جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مطالعه نسبت عقل و ایمان هماره مورد نظر اندیشمندان ادیان مختلف بوده است و نوع خوانش از نسبت عقل و ایمان موجب پدیدار شدن جهان های فکری مختلفی در میان پیروان ادیان توحیدی شده است. در دین توحیدی اسلام نیز اندیشمندان مختلف به این مسئله مهم پرداخته و از ایمان گرایی تا عقل گرایی در قالب نظام های فکری اشاعره، معتزله، اهل حدیث، اخباریون و شیعی و خوانشِ عرفانی و فلسفی و قشری از نسبت عقل و ایمان امتداد داشته است. مرتضی مطهری بعنوان اندیشمند صاحب سبک در جهان اسلام، برآمده از نظام فکری اسلامی هر چند مستقلاً به این مسئله نپرداخته، اما پرداختن وی به تعریف و تقسیم و بیان حقیقت ایمان و عقل؛ و کاربست این دو وادی در ماهیت دین؛ می تواند راهنمای محققین برای تبیین نسبت عقل و ایمان باشد. در این پژوهش با مراجعه به آثار دست اول از مرتضی مطهری، پس از فیش برداری و بیان ماهیت عقل و ماهیت ایمان به نسبت عقل و ایمان در اندیشه استاد مطهری پرداخته شده است. در اندیشه مطهری ثبوت اهلیت عقل برای کشف واقعیت، برآمده از نصوص دینی از طریق استشهاد به نصوص دینی است وی معتقد است نه تنها ایمان، مانع عقل نیست بلکه عقل گروی به ایمان دینی در درک باورها بسیار کمک می کند. مطهری در تعارض ایمان و عقل جانب عقل را دارد.همچنین طبق دستگاه معرفتی مطهری در بیان نظریه فطرت، ایشان با اثبات و دفاع از این نظریه، ایمان را عقلانی و عقل را ایمانی قلمداد می کند.

چکیده ماشینی: هر کس کوچکترین شناختی از گفتمان نوگرایی و پروژه رنسانس آن داشته باشد، می بیند که این جریان به برخی از متون قرآن و سنت، فقه صحابه و نظرات برخی علما مربوط می شود، بدون اینکه به طور کامل به آن متون نگاه کند. با توجه به زمینه حقوقی آنها و شواهد و قرائن و شواهد داستانی پیرامون آنها، همانطور که نویسنده با مقدمه ای در مورد تعریف اهمیت بافت، اجزای آن و واقعیت گفتمان مدرنیستی آغاز کرد و سپس پدیده هدر دادن بافت را در مدرنیسم شکل داد. گفتمان، سپس به ذکر نتایج هدر دادن بافت در گفتمان مدرنیستی، سپس او پدیده هدر دادن زمینه را در گفتمان مدرنیستی نقد کرد و به این ترتیب کتاب را به پایان رساند.