جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پژوهش حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي به بررسي اين فرضيه پرداخته است که: زبان قرآن، واقع‌نما بوده و اين موضوع با چند ساحتي بودن آن منافاتي ندارد. زبان قرآن اگرچه بر اساس ملاک‌هاي عرفي نازل گرديده است اما با زبان عرف، تفاوت‌هاي اساسي دارد، که وجود اين تمايزهاي روشن ما را به عدم همساني زبان ديني و زبان عرفي سوق مي‌دهد. ديدگاه مختار از ميان ديدگاه‌هاي مختلفي که درباره زبان قرآن مطرح شده، آن است که قرآن کريم داراي زباني سهل و ممتنع است؛ سهل بودن درک و فهم قرآن به‌خاطر آن است که بسياري از مطالب آن به زبان ساده بيان شده است و همه مردم در صورتي که به آن توجه و دقت نمايند، به اندازه ظرفيت و توان خويش مي‌توانند آن را بفهمند. و ممتنع بودن آن به اين خاطر است که قسمت‌هايي از قرآن به معارفي عميق و مسائلي ظريف در ارتباط با خداي متعال، جهان پس از مرگ، قيامت، روح و... پرداخته است؛ اين مسائل به‌دليل وجوه گوناگون و معاني مختلف، نيازمند توضيح و تفسير از سوي کساني است که با اين رشته آشنايي کامل داشته و از کليه مسائل مربوط به قرآن باخبرند. اما در هرحال، گزاره‌هاي قرآني، گزاره‌هايي شناختاري بوده و از امور واقعي گزارش مي‌دهند. ارتباط با خارج، اصل معرفت‌زايي، اثبات پذيري عقلاني و هدف‌مندي زبان قرآن از دلايل برون ديني است که ثابت مي‌کند زبان قرآن حاکي و حاوي مطالبي است که در حقيقت وجود داشته و دارد. همچنين جامعيت قرآن، تحريف‌ناپذيري قرآن، معرفت بخشي و صدق گزاره‌هاي تاريخي قرآن نيز به عنوان دلايل درون‌ديني براي اثبات واقع‌نمايي زبان قرآن، قابل طرح است.