جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫قرآن چشمه سار زلال هدايتي است كه از سوي خداوند حكيم نازل شده تا بشر را به سر منزل كمال برساند. و در اين راستا از شيوه هاي گوناگون بياني خطابي و بلاغی استفاده كرده تا با فطرت زیبا طلب انسان درآميزد و اورا مقهور خويش ساخته، به سوي كمالات سوق دهد.ازجمله جنبه هاي بارز اعجاز بياني قرآن وجود فواصل در پايان آيات است كه كار برد سجع و قافيه در كلام بشر شبیه آن است. برخي ازعلماي سلف تفاوت هايي بين سجع وفاصله بيان كرده اند. وبرخي گفته اند: سجع وفاصله يكسانند، جز اين كه فاصله وصف مقاطع آيات قرآن كريم است وسجع در مورد كلام منثورِ بليغِ غير قرآني بكار مي رود .علمای معاصر بين اين دو صطلاح تفاوتي قائل نيستند. و هر دو را حروف يا كلماتي موزون در پايان آيات وعبارات مي دانند كه تابع معنا مي باشند. دانشمندان فواصل را به سان سجع از لحاظ ادبي به اقسام ِ متوازي ، متوازن، مطرّف، متماثل ،متقارب، مرصع، تشريع والتزام تقسيم كرده اند كه اين تقسيم بر اساس نوع حروف فواصل انجام گرفته است. و يك تقسيم ديگر نيز از لحاظ رابطه ي فاصله با محتواي آيه دارند كه عبارتند از: تمكين ،تصدير ، ايغال، توشيح. مهمترين نوع فواصل كه با محتوا رابطه ي بيشتري دارد و مورد تأكيد اين پايان نامه است، تمكين مي باشد كه بطور مفصل به آن پرداخته ايم . تكرار وفراواني فواصل در سطح سور و ويژگيهاي بلاغي سور شريفه، نيزمورد بررسي قرار گرفته است. يكي ديگر از موضوعات حكمت ها و فوايد فواصل و اوصاف الهي در پايان آيات و رابطه ي آنها با معنا ومحتواي آيات است كه در فصلهای پایانی مطرح و بررسی شده اند. کلیدواژگان :سجع،قافیه،متوازی،تمکین