جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫يکي از سنتهاي الهي که در نظام خلقت وجود دارد و شامل همه مي شود، سنت ابتلاء است. اين پژوهش در سه فصل، به تحليل عقلاني ديدگاه امام علي عليه السلام از اين سنت الهي پرداخته است. نويسنده پس از کليات و مفاهيم، به بررسي فلسفه ابتلائات الهي از ديدگاه امام علي عليه السلام پرداخته است. امتحان، عامل پرورش انسان و روشنشدن اسرار دروني انسان است و مراتب آن به ميزان ايمان افراد است. همچنين فلسفه امتحانات الهي از نظر امام عليه السلام عبارت است از: شناختهشدن افراد شاکر از ناسپاس، مشخص شدن افراد نيکوکار، بازگشت از گناه و از بين بردن صفت کبر. رمز موفقيت در امتحان نيز عبارت است از: صبر و پايمردي، توجه به گذرا و عمومي بودن حوادث، باور به اينکه عالم در محضر خداست، و ايمان به امانتبودن همه چيز. آثار سازنده آزمايش عبارت است از: شکوفايي استعدادهاي نهفته، به وجود آمدن روحيه مقاومت، هشدار و توجه دادن، و تکامل. خداوند با آزمايش انسانها و موفقيت آنها در آزمايش، درجه وجودي آنها را بالا ميبرد و در صورت کوتاهي آنها و عدم موفقيت آنها، با افزايش نعمت، آنها را در دام استدراج گرفتار ميکند. بعثت انبيا? يکي از مواردي است که انسان با آن امتحان ميشود. خداوند با بعثت، حجت را بر بندگان تمام کرده است؛ تا روشن شود چه کساني در پيروي از انبيا? موفق و يا ناکام ميشوند. دنيا يکي ديگر از اين موارد است. اگر به دنيا نگاه ابزاري شود، انسان در اين زمينه پيروز امتحانات خواهد بود. شيطان يکي ديگر از عوامل امتحان انسان است. برخلاف تصور رايج، در نظام احسن، وجود چنين موجودي براي سالکين راه طريقت، در تقويت ايمان و رشد استعدادها مؤثر است. مسئوليت، عامل ديگر امتحان الهي است. مسئوليت امانتي است که به انسان واگذار ميشود تا انسان به اين وسيله، ضمن انجام وظيفه و کسب تجربه، به شکوفايي استعدادهاي دروني خود بپردازد. نتيجه اينکه سنت امتحان و ابتلا شامل همه انسانهاست و با همين سنت، انسانها از يکديگر شناخته ميشوند.

‫چکيده : اين پژوهش با رويکردي تطبيقي به واکاوي مؤلّفه‌هاي زنان نمونه و اسوه در آموزه‌هاي قرآن و کتاب مقّدس و ديدگاه‌هاي دين اسلام، مسيحيت و يهوديت در اين باره مي پردازد. نوشتار حاضر درشش فصل سامان يافته است. فصل اوّل به مفهوم شناسي واژه‌هايي مانندِ زن، شاخص، نمونه،‌عهد قديم، عهد جديد، قرآن و ميزان اعتبار آن در قبال عهدين اختصاص دارد. فصل دوم برخي زنان بنام، مؤمن و پرهيزگار، همچون: حوّا، ساره، مادر موسي(، آسيه، ملکه سبأ، حضرت مريم و ... در عهدين را معرّفي کرده است. در فصل سوم برخي چهره‌هاي منفي از زنان و مشخّصات آنان، مانند همسران بعضي پيامبران و جنبه‌هاي منفي شخصّيت آن ها را برشمرده است. در فصول چهارم و پنجم اسوه هاي مثبت و منفي از زنان و معرّفي شخصيت‌هاي مثبت و منفي آنان در قرآن کريم مطرح شده و عملکرد آنان مورد مطالعه و تحقيق قرآني قرار گرفته است. به همين منظور نويسنده به شخصيت ممتاز حضرت فاطمه( به عنوان يک زن نمونه براي همه زنان جهان اشاره و اوصاف ممتاز ايشان را بيان کرده است. در فصل ششم نويسنده به مقايسه و داوري ميان شاخصه‌هاي مزبور درباره زنان نمونه در قرآن و عهدين پرداخته و شاخصه‌هايي همچون: عفّت و پاکدامني، عبادت و بندگي خداوند، استقامت در راه دين و اعتقادات، عقل محوري و عملکرد منطقي، انفاق در راه خدا را و... از مهم ترين شاخصه‌هاي آنان در قرآن و عهدين نام برده است.