جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در دنياي معاصر، رفتار و تعاملات اجتماعي بر اساس اراده و اختيار انسان صورت نميگيرد؛ بلکه اين شرايط محيط است که نوع رفتار و تصميمگيريهاي فرد را تعيين ميکند و در واقع، رفتار انسان براي بقا و تأمين نيازهاي طبيعي، در محيط تبلور پيدا ميکند. از سوي ديگر، از آنجا که فرهنگ، ميراث بازمانده تاريخ انسان است، حضور آشکار آن در رفتار و حضور پنهان آن در انديشه و باورهاي انسان وجود دارد. انسانها داراي فطرت مشترک و گوهر يک حقيقتاند؛ اما آنچه که انسانها را به يکديگر نزديک يا از هم دور ميکند، تفاوتهاي فرهنگي است. بر اين اساس، تحقيق حاضر در پنج فصل، به تبيين عوامل تأثيرگذار محيطي بر تحول فرهنگ سازماني پرداخته است. به طور کلي عوامل تأثيرگذار محيطي بر فرهنگ عبارتاند از: 1. ساخت استراتژي آيندهنگر: اين موضوع بيانگر آن است که سازمان خود را تحت فشار نيروهاي خارجي ميبيند و روند تغيير و تحولاتي که در محيط پيش ميآيد، به گونهاي است که سازمانها را با شوک مواجه ميسازد. آمادگي براي انطباق با آنچه که در محيط است و نگهداري از اصول و ارزشهايي که در سازمان وجود دارد، مديران را دچار حيرت و آشفتگي ميکند و بر اين اساس، براي فائق آمدن بر مجهولات محيطي، بايد سازمانها استراتژي آينده نگر داشته باشند. 2. تغيير در باورها و ارزشهاي حاکم بر سازمان: از آنجا که سازمان صرفاً يک محيط فيزيکي نيست، بلکه داراي باورها و ارزشهاي خاصي است که تحت تأثير محيط کلان اجتماعي قرار ميگيرد، تغييرات در سطح کلان اجتماعي باعث تغييرات در باورها و ارزشهاي فرهنگي سازمان ميشود. 3. سطح افزايش نيازهاي انساني: به هر ميزان که سطح نيازهاي انساني محدود باشد، ارتباط سازمان با محيط نيز محدود است و اگر تنوع نيازهاي انساني افزايش پيدا کند، ضرورت ارتباط سازمان با محيط را بيشتر ميکند. 4. عصر ابزار انگاري: در اين عصر تصور بر اين است که جهان همانند ماشيني است که خداوند براي انجام کارهاي خود آفريده است.