جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این پرسش مطرح است که روابط دولت اسلامی با دولت‌های دیگر بر مبنای چه ملاک و معیاری مشخص می گیردد؟ چون نیاز میرود که داده های اسلامی را در زمینه دانسته شود. با توجه با گسترده بودن ادله و اصول روابط بین‌المللی دولت اسلامی در این تحقیق با روش توصیفی و تحلیلی تنها به بررسی بعضی از مهم‌ترین این ادله که در امور روابط بین‌الملل نقش بسزایی دارد می‌پردازیم؛ که ازجمله ای این ادله و اصول عبارت‌اند: 1. قاعده نفی سبیل 2. اصل لزوم قراردادِ.3. اصل مقابله‌به‌مثل؛ و به استناد آنچه در متون فقهی اسلامی آمده است، اسلام به بیان زیر، مبانی روابط بین‌الملل را، با اصول ثابت ترسیم نموده و در مقام اداره حکومت، نیازهای سیاست خارجی نظام اسلامی را پاسخ گفته و با اصل الزامی پذیرش قراردادها، نظام اسلامی را در عرصه سیاست جهانی حضور فعال بخشیده است و باقاعده لزوم قراردادها پایبندِ دولت اسلامی به قراردادها را واجب ساخته و به این صورت اعتباری بین‌المللی دولت اسلامی را تضمین کرده است. ازاین‌رو به نتایج مهم چند ذیل دست می‌یابیم. الف: در این وادی از گیرایش به سمت قراردادهای ذلت‌بار که موجب سبیل کفار شود، قاعده نفی سبیل عزت و استقلال سرزمین‌های اسلامی را در این قراردادها تضمین کرده است. ب: برخلاف دیدگاه اندیشمندان اسلامی و مستشرقان که اصل در روابط دولت اسلامی را بر جنگ محوری معرفی کرده‌اند؛ بنا بر دلایل که در این پژوهش آورده شده است، دقیقاً قضیه عکس آن چیزی است که آن‌ها بیان داشته آند، چون اصل در روابط خارجی دولت اسلامی بر اساس صلح و همزیستی مسالمت‌آمیز استوار است و جنگ و جهاد حالت استثنایی است که فقط بنا بر ضرورت و آن‌هم بعد از دعوت بر صلح و همزیستی به‌عنوان آخرین ادویه، تحت عنوان جهاد دفاعی نه ابتدایی مجاز است، قرآن کریم هیچ‌گاه به پیروان خود جواز قتل دیگران را نمی‌دهد و همیشه در رابط مسالمت‌آمیز با سایر دولت‌ها و حتی دول غیر اسلامی تشویق می‌دارد و حتی مقابله‌به‌مثل را با رعایت اصول و قواعد اخلاقی که همان دفاع مشروع است مجاز می‌داند زیرا که یک ضرورت. است.