جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫قرآن کريم تنها کتاب آسماني است که با عنايت ويژه خداوند از هرگونه تحريفي مصون مانده است. بنابر اين، منبعي مطمئن براي دست‌يابي به معارف و آموزه‌هاي وحياني خواهد بود. تفسير قرآن کريم هم از همان روزهاي آغازين نزول اين کتاب شروع گرديده، و در طي قرون و اعصار پس از آن به گونه‌هاي مختلف ادامه يافته است. يکي از روش‌هاي تفسيري که مورد قبول اکثريت قريب به اتفاق مفسرين است، روش تفسير قرآن به قرآن مي‌باشد. در اين روش تفسيري، مي‌توان با استناد به آياتي از قرآن، آيات ديگر را تفسير کرد. در حقيقت اين روش، همان روش نبي اکرم (ص) و ائمه معصومين( مي‌باشد. امام علي( نيز به‌دليل برخورداري از امتيازات منحصر به فرد، جايگاه ويژه‌اي در دانش تفسير دارد. حجيت قرآن، عدم تحريف قرآن، امکان فهم قرآن، حجيت سنت نبي اکرم (ص) ، برتري تفسير اهل بيت(، جامعيت قرآن، تأويل و حرمت تفسير به راي، برخي از مباني تفسيري امام علي( را تشکيل مي‌دهد. سخنان بر جاي مانده از آن حضرت در قالب خطبه، نامه و وصايا، شاهد صادق احاطه و اشراف بي‌مانند امام بر آيات قرآن و تفسير آن است. به‌همين دليل، حضرت علي( به مناسبت‌هاي گوناگون در فرمايشات مختلف، به تفسير آياتي از قرآن با استناد به آيات ديگر پرداخته‌است. ارجاع متشابهات به محکمات، تفسير آيات مطلق با آيات مقيد، و عام با خاص، توضيح آيات مجمل با آيات مبين و مفصل، تعيين مصداق آيه به‌وسيله آيات ديگر، استفاده از سياق آيات و تفسير، تعيين معاني اصطلاحات قرآني با کمک آيات ديگر، توجه به آيات متشابه، ترجيح يک احتمال در معناي آيه با کمک آيات ديگر قرآن، و جمع آيات ناسخ و منسوخ، برخي از شايع‌ترين گونه‌ها و شيوه‌هاي فرعي تفسير قرآن است که مورد توجه آن حضرت بوده است.