جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چکیدهاز آغاز ورود تشیع به ایران در قرن نخستین هجری در قم فرهنگ و شعایر شیعی به آرامی در ایران نفوذ کرد تا اینکه در زمان صفویه و با رسمیت مذهب تشیع، فرهنگ و مولفه های فرهنگی و شعایر شیعی، در تار و پود جامعه ایرانی ورود کرده و در گذر زمان بر عمق و گستره و شکوفایی آن افزوده گشت. در این عصر علمای شیعه موفق به تمدن سازی شدند و راهبردهای فرهنگی گسترده ای برای مهندسی فرهنگی جامعه ایرانی طراحی و اجرا کردند.در این فرایند، مکتب حسینی و مولفه های قیام سیدالشهدا (علیه السلام) که خود شالوده ای از عناصر اصلی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مذهب تشیع و دین اسلام است و دارای ماهیت فکری، عقیدتی و عاطفی شگرف و پیوستگی عمیق با جان و فکر جامعه شیعی می باشد، تأثیری نمایان تر، عمیق تر و گسترده تر می یافت. فرهنگ حسینی که همان فرهنگ دین مداری و سریان اندیشه های اسلامی در رگ های جامعه اسلامی و شیعی و فرهنگ ظلم ستیزی و عدالت گستری، ذلت ناپذیری، آزادی خواهی عملی، فکری و معنوی وکرامت انسانی است، با فعالیت حکیمانه ائمه اطهار (علیهم السلام)در بستر سوگواری و عزاداری در مصایب و قیام حسینی پایدار مانده و نسل به نسل در فکر و روح و جان جامعه شیعی منتقل گشت.از این منظر عزاداری حسینی در دوره های مختلف تاریخی کارکردهای گوناگونی می یافت.یکی از دوره های مهم تاریخی ایران در دوران معاصر دوره حکومت رضاشاه پهلوی است. در این بازه تاریخی ویژگی های گوناگونی از جمله استبداد شدید، تسلط یکجانبه و کامل استعماری انگلیس بر ایران، مدرنیزاسیون، سکولاریسم، غرب زدگی و هجمه به اصول و شعایر اسلامی و شیعی قابل شمارش است. در این میان محافل عزاداری حسینی به سبب ماهیت خویش که قبلًا به آن اشاره کردیم، مأمنی برای تقابل با این سیایت ها قرار می گرفت که البتّه در هر مورد شدّت یا ضعفی داشت. از همین منظر در این پایان نامه تلاش بر آن بوده است که با تکیه بر اسناد، منابع اصلی و منابع تحقیقاتی، کارکردهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی که محافل عزاداری حسینی در این دوره تاریخی در قبال ویژگی های گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می یافت، بررسی گردد.کلید واژگان: عزاداری، شیعه، امام حسین (علیه السلام)، کارکرد، پهلوی اوّل

امام خمینی به عنوان رهبر کاریزما در انقلاب اسلامی ایران دارای شخصیت ذو وجوهی است: مرجعیت، فقاهت، عرفان، حکمت و فلسفه و سیاستمداری ابعاد شخصیت مردی است که انقلاب اسلامی ایران را به پیروزی رساند. از دیگر سو، در طول زندگانی وی که یکصد سال تاریخ اخیر ایران را دربرمی گیرد، مراجع و رهبران مذهبی دیگری نیز می زیستند که از نظر «فکر سیاسی» رویکردی متفاوت داشتند. پرسش اساسی این نوشتار آن است که چگونه یک عارف و نهایتاً یک مرجع دینی این چنین به فعالیت و مبارزات گسترده سیاسی روآورد؟ آیا این رویکرد در تعاملات و مواجهه سیاسی ایشان در تاریخ گذشته ریشه دارد یا خیر؟ در این نوشتار تلاش شده است که زندگانی امام از دوران کودکی تا سقوط پهلوی اول و از مشروطیت تا کودتای سوم اسفند مورد توجه و مداقه قرار گیرد. چالشهای سیاسی و گفتمانی بر سر مفهوم و محتوای انقلاب مشروطیت، احیای استبداد، تهدیدات خارجی، هرج و مرج داخلی و سرانجام کودتای سوم اسفند و حوادث پس از آن تا شهریور 20 بر تفکر و تعامل سیاسی امام تأثیر بسزایی داشته اند.

‫اين نوشتار به بررسي حکم بازي کردن با آلات قِمار از ديدگاه فقهاي اماميه و مذاهب اهل سنت و ادله و استنادهاي فقهي آنان در اين زمينه مي‌پردازد. تحقيق حاضر در سه باب تهيه و تنظيم شده است. در باب اول تعريفي از قِمار و آلات آن صورت گرفته و اقوال فقهايي همچون: شيخ مرتضي انصاري، صاحب جواهر و اقوال لغويين، مفهوم عُرفي قمار و آلات آن ارائه شده و حکم شطرنج و نرد به عنوان مصاديق آلات قِمار و آلات ديگري مانندِ بقيري، سدّر، قرق، بيوت روعات و... بيان شده است. در باب دوم حرمت بازي کردن با اين آلات قمار و اقوال علماي اماميه و چگونگي استناد آنان به قرآن و روايات، مبني برتعلق گرفتن حرمت به آلات مزبور، واکاوي مي‌شود. در قسمت ديگري به اين مسأله مي‌پردازد که: آيا بازي کردن با آلاتِ قمار جزو گناهان بزرگ است يا خير؟ که نويسنده با رجوع به گفتار فقها و استدلال آنان، هر دو قول را بررسي مي‌کند. باب سوم به حرمت بازي کردن با آلات قِمار در اقوال پيامبر اسلام و آراي ائمّه اربعه اهل سنت (مالکي، حنبلي، شافعي و حفني) اختصاص دارد. نويسنده درهمين زمينه با ارائه مصاديقي از آلات قمار و قاعده کلي در باره حکم شرعي مبتني برحرمت بازي کردن با آن ها را مطرح کرده و هنگام ترديد داشتن در آلت قمار بودن يا نبودن يک وسيله، نحوه استدلال فقها و استناد آنان به اصل عملي در اين زمينه را تحليل مي‌کند.

چکیده پایان نامه ( شامل خلاصه ، اهداف ، روش های اجرا و نتایج به دست آمده ) :علم بیان یکی از اصولبلاغت است،در این علم با ابزارهای تصویرسازی در زبان و یا شیوه های مختلف و خیال انگیز ادای معنای واحد آشنا می شویم.در این پژوهش کوشش می شود تا ضمن استخراج این ابزارها، بسامد و چگونگی کاربرد آنها نیز مورد بررسی قرار گیرد.بدین منظور ابتدا تعاریفی از این ابزارها ارائه،سپس شواهدی از این صورتهای خیال انگیز از هفت اورنگ جامی استخراج شده است و در ادامه نمودار فراوانی این ابزارها تنظیم گردیده است و پس از تحلیل نمودارها روشن گردید که میزان استفاده ی جامی از تشبیه بیش از دیگر ابزارهای بیانی است و عمده ی تشبیهات او حسی به حسی،ملموس و مفرد به مفرد است ودر مقایسه با دیگر ابزارها مجاز بسامد کمتری دارد و عموماً از مجازهای ساده و ابتدایی استفاده شده است. این شواهد خود دلیلی بر ساده گرایی شاعر است،جامی ضمن نگاه داشتن بیان ساده و همه فهم به حُسن ادا و لطف تعبیر دقت داشته و با کاربرد استادانه ی این ابزارها کلام خود را زیبا و مضمون را برجسته نموده است و بدین ترتیب قوّه ی تأثیر شعر را پرزور گردانده است.کلید واژه ها : جامی،هفت اورنگ،علوم بلاغی(بیان)