جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

جمهوری اسلامی ایران به سبب مقاومت در برابر نظام سلطه، آماج تهاجم های متعددی قرار گرفته است. از جمله این تهاجم ها، تهدید ها و تحریم های اقتصادی است. بر همین اساس، مقام معظم رهبری بحث «اقتصاد مقاومتی» را به عنوان بهترین راهبرد مطرح کردند. از نظر ایشان، یکی از راه کارها حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی است. از آن رو که این گونه تهدیدها و تحریم ها در دوره های گذشته نیز در کشور ما سابقه داشته، این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که در تجربه تاریخی ما، علمای شیعه برای حمایت از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی چه راه کارها و اقداماتی داشته اند؟ برای پاسخ به این سوال، عملکرد و بیانات علمای شیعه در دوره قاجار، که دوران هجوم اقتصادی غرب به ایران بوده، در متون تاریخی بر اساس روش «تحلیل محتوای کیفی» بررسی شده است. نتیجه این بررسی آن است که عالمان شیعه با صدور بیانیه، در تحریم کالاهای خارجی و ترویج کالاهای داخلی، تشویق و حمایت از تأسیس شرکت های اقتصادی داخلی و تعهد عملی به استفاده از کالاهای داخلی و قناعت در زندگی، نقش زیادی در این زمینه داشته اند.

مساله کنایه – از بدو شکل گیری و استفاده اش توسط سقراط – تحت اشکال مختلفی خود را نشان می دهد که همگی این قالب ها در خدمت نوعی نوشتار و یا گفتار غیرمستقیم قرار می گیرند. در آثار ژید، این نوع آرایه ادبی اهمیت و کاربرد قابل توجهی پیدا می کند و ژید خود معتقد است که چیزی جز کنایه ننوشته است. نوع ادبی که داستان در قالب آن شکل می گیرد و پیش می رود زمینه مناسبی برای ارائه نکات دور از ذهن و عجیب است و این امر با ساختار کنایه که مبتنی بر وجود دو معنای متضاد در کلام است همخوانی دارد. در واقع، تولید یک کنایه همچون مکالمه است که فهم و درک نکات کنایه آمیز را مهم می نماید علاوه بر اینکه در این فضای گفتگویی گاه پاسخی شایسته به کنایه پرداز داده می شود که درواقع بازخورد عمل و یا گفتار خود اوست. بنا به این دلایل و نیز به علت پیچیدگی فرآیند تولید یک کنایه، این آرایه ادبی توجه بیشتری را می طلبد. رفتار و موضع گیری های کنایه آمیز راوی داستان هم مطالعه ساختار روایی و نیز چند و چون آن را مهم می نمایاند.

زمانی که به دنبال هویت روایی در اثار پل والری بودیم، دریافتیم که یکی از مسایل مهمی که در آثارش مطرح می باشد دریافت بازتابی یا به طور دقیق تر مدل «بازگشتی» در بینش او می باشد. این خصوصیت بازتابی در ارتباط با من نویسنده می باشد که هر لحظه تحت نگاه دیگری بوده و نقش آینه را ایفا می کند در کنار آینه وجدان که بسیار مهم می باشد. در این مقاله سعی ما بر این است که مساله بازگشت را در آثار پل والری به دو شیوه که مکمل یکدیگرند بررسی کنیم: از یک طرف نشان دهیم که خصوصیت بازگشتی نتیجه دریافت بصری اوست، از طرف دیگر تحلیل کنیم که چگونه جملات نویسنده این پدیده را بیان می کند. ما این مساله را با رویکرد نشانه شناسی پدیداری بررسی می کنیم ولی در این مورد جنبه ریاضی و فلسفی مفهوم بازگشت را نیز نادیده نمی گیریم.

‫پژوهش حاضر، به بررسي زندگي علمي هشام بن حکم و استفاده‌هاي علمي وي از امام صادق( و امام کاظم( مي‌پردازد و اوضاع علمي، فرهنگي و ديني دوران حيات او، گسترش فرقه‌هاي کلامي و وضعيت علم کلام اسلامي (شيعي) در آن زمان و همچنين اوضاع سياسي و اجتماعي پديد آمده توسط عباسيان پس از به قدرت رسيدن را تشريح مي‌کند. نويسنده در پنج فصل ضمن بيان گوشه‌هايي از زندگاني هشام بن حکم، ابعاد تفکر کلامي وي را به تصوير کشيده است. او در فصل اول و دوم ابتدا شخصيت ديني، ايماني و علمي هشام بن حکم را بيان کرده و به معرفي خاندان، ويژگي‌هاي محيط سياسي، اجتماعي و فرهنگي محيط زندگي، اوصاف شخصيت علمي و آثار علمي، شاگردان وي، تنوع فرهنگي و ديني و ظهور فرقه‌هاي بي‌دين، مانند زنادقه پرداخته و عصر زندگي هشام را عصر ترجمه و تدوين علوم اسلامي و همچنين دوران تأسيس فرقه‌هاي مختلف اسلامي، به ويژه فرقه‌هاي کلامي و فقهي دانسته است. نويسنده با اشاره به هم‌عصر بودن هشام بن حکم با ائمه معصوم(س) و بهره‌گيري فراوان وي از امام صادق(، به معرفي برخي دانشمندان معروف هم عصر او مي‌پردازد و تأثير هشام بن حکم در پايه‌ريزي يک نظام فکري و کلامي براي شيعه را شرح مي‌دهد. در فصل سوم به مهم‌ترين نقاط مشترک و اختلاف نظر هشام بن حکم در مسايل کلامي و اعتقادي با متفکران معاصر خويش از ساير فرقه‌هاي اسلامي، مانند معتزله، اشاعره و اهل حديث اشاره شده و ظهور اين فرقه‌هاي کلامي، باز کاوي مي‌شود. در فصل چهارم آراي کلامي هشام بن حکم در باب توحيد، صفات خدا، اختيار انسان، عدل الهي، عصمت، امامت، نبوت، معاد و... و نيز نقد وي به بعضي ديدگاه‌هاي انحرافي آن زمان منعکس شده است. در فصل پنجم برخي شبهه‌هاي مهم عصر هشام بن حکم در زمينه تجسيم و تشبيه، ايرادهاي غلات، اشکال‌هاي جهميه و ديصانيه ذکر شده و پاسخ هشام بن حکم به آن‌ها فراروي مخاطبان قرار گرفته است.

پیشرفت های زندگی امروزی و شرایط مختلف در جامعه سبب شده است که حوادث زیان باری در اثر تقصیر و بی مبا لاتی مرتکب ، بر مجنی علیه وارد شود ؛ و جرائمی که در اثر آن رخ می دهد ، سبب خسارات و صدمات مادی و معنوی متعدد و لطمات روحی و روانی بر زیان دیده می گردد . در چنین شرایطی جبران خسارات مازاد بر دیه در مواردی مطرح می شود که هر چند در چنین جرایمی حکم دیه در فقه و قا نون مجازات اسلامی معین شده است ، اما دیه با توجه به صدمات وارده بر مجنی علیه برای جبران خسارت کا فی نبوده و به عبارتی دیگر ضرر وزیانی که متضرر از جرم تحمل می کند بیشتر از دیه ای است که در قانون و شرع معین شده است پس در این صورت خسارات جبران نشده با قی می ماند . این پژوهش با استفاده از شیوه ی توصیف و تحلیل و با روش مطالعه کتا بخانه ای موضوع خسارت مازاد بر دیه مقدره را در فقه و حقوق اسلامی مورد بررسی قرار داده است . و به این نتیجه رسیده است که در جبران خسارت مازاد بر دیه ، با توجه به آراء فقها و حقوق دانان می توان گفت ؛ عده ای از فقیهان امامیه با استناد به ادله ای ما نند قواعد فقهی ، بنای عقلا ، قیاس ، قواعد اصولی ، قائل به مشروعیت خسارات مازاد بر دیه شده اند ؛ و عده دیگر با بیان ادله ای ما نند اعتبار امر مختوم ، کافی بودن دیه برای جبران خسارت ، حکم به عدم مشروعیت داده اند . درمجموعه آراء صادره در هیات عمومی دیوان عدالت اداری کشور، دادگاه ها ، نظریات مشورتی اداره حقوقی قوه قضاییه، هم نظرات متفاوتی در مورد جبران خسارات مازاد بر دیه مشاهده می شود که حکایت از تناقض در این آراء دارد . لذا می توان گفت ؛ با وجود اینکه دیه در قانون و فقه مشخص شده است ، با دلائل و شرایط موجود می توان از نظریه مشروعیت و قانونی بودن جبران خسارت مازاد بردیه حمایت کرد . و نظریه عدم مشروعیت را رد کرده و به این نتیجه دست یافت که خسارات مازاد بر دیه باید جبران شوند .